Authoress: I regained my memory... de joke lang. May 'aids' kasi flashdrive ko, nakuha sa isang pesteng comp. shop. So I have to do the inevitable. I rewrite the chapters.. I hope I'll gain, VOTE| COMMENTS sa chapter na 'to :))
Enjoy Reading~
Chapter 19
Thia’s POV
I wake up with my head spinning round? Or is it the other way around? Feeling ko susuka ako any minute. Naman eh, consultation pa naman ngayong hapon. I checked the alarm clock beside my beside my bed. Good thing is, it is still six in the morning and I can sleep again. Sana naman at mawala ito. Nagising ako ng marinig ko dahil sa pagkatok ng pintuan ko. I open up my heavy eyelids buti naman at nawala na ang pagkahilo ko.
I let out a huge sigh as a relieve. I heard my grandma calling me. ”ISABELLE!” And another knocks followed. I composed myself , stood up and walked to open the door. I received a warm smile from her, I can sense her giddiness towards something. “I received a kakao message from your Lolo saying sorry.” Woah, kung titignan siya ng iba aakalain talaga nila na katulad siya ng ibang matatanda na walang kaalaalam sa mga ganyan. Napatawa ako habang pinagmamasdan ko siya, napansin ko ang bag niya at nakabihis na. I mentally face palm.
“Uuwi na ako!” She gave me a peck on my cheeks. Nataranta ako, may driver ba siyang kasama kahapon? Teka?! Asa na ‘yun. Dali-dali ko siyang sinundan, ayun palabas na. Tinawag ko siya ngunit hindi ata narinig, malakas pa ang pandinig niya sadyang engrossed lang sa smartphone. Hinabol ko siya buti naman at naabutan. “La! Wait lang, ihahatid ko kayo!” Pero sabi niya may driver siya, nag-aantay sa baba. Nakahinga naman ako ng maluwag. Hinatid ko lang siya, naghintay sa elevator saglit.
Tumikhim siya, agad ko naman siyang tinignan. She eyed me. “ Ang putla mo hah?!” Her smile, is totally creeping me out.”Pagod? Naggamit ba kayo ng proteksyon kagabi?” Natuyo ang lalamunan ko dun. Magsasalita sana ako ng bilang bumukas ang elevator at sumakay agad siya. She wave at me, and I was dumbfounded. She thought me and Cyl had sex last night. Nakita niya ‘yung scene, na hindi natuloy. Sayang! Oh my freakin’ gulay, what fudge did I just think? I stood in front of the elevator for I don’t know how long. Hindi ako makapaniwala! Nakakahiya.
I start walking back to my unit. Nakakahiya, nakakahiya! Ang laswa ng pinag-iisip ni Lola. Well, oh well. Wala akong maisip. Napatuloy lang ako sa paglalakad, ba’t parang malayo pa ang lalakarin ko papuntang unit ko? May lalaki akong nakita papalapit sa direksyon ko, malamang lalabas ito ng building. He wore a three piece black suit, white ang inner niya. Isa niyang kamay at nasa bulsa habang ang isa hawak-hawak ang leather attaché case niya. He’s totally grinning and just.. seems too hot? I walked pass him without a word, in fairness nakahinga ako ng maluwag dun..Napasinghap ako ng may pumulupot na braso sa beywang ko . Napahwak ako sa dibdib ko dahil sa kaba at pagkabigla. “Are you lost babe?” He snorted but turned to a chuckle. Napakunot naman ang noo ko, napansin naman niya yun at tumigil naman. Humarap siya sa akin with his grin, papalapit ng papalapit ang muhka niya sa muhka ko. Papalayo ng papalayo naman ang muhka ko. Iniwas ko ang muhka ko, nakahinga ako dun ng maluwag. I heard his soft chuckle. Nakiliti ako ng lumabi ang bibig niya sa tenga ko at binulong ang. “You look so damn hot this morning.” Tumindig ang mga balahibo ko, then he gave me a peck. Para sa akin wala naman talagang malisya ang paghalik sa pisngi, pero kapag si Ramos ang gumagawa, iba eh.
“Hot morning Babe!” I shooked my head disbelievingly. Lakas ng powertrip ni Ramos ngayon. But sad to say di ko siya masaasabayan sa trip niya, mabigat katawan at ulo ko. Bumalik na ako sa unit ko, diretso sa kwarto at samalampak sa kama para matulog.
11AM. Nagligo’t nagbihis para pumunta sa ospital. Although the dizziness is still there but I think I can manage. Nagdrive ako ng kotse, I was still contemplating whether I would drive instead of riding a cab. Pero matigas ang bungo ko kaya nagdrive ako. Pagdating ko sa ospital, pinark ko na ang kotse ko sa usual spot nito. Dumaan muna ako sa canteen para bumili ng makakain, habang naghihintay sa pagkain bibilhin ko may napansin akong dalawang tao, nakawhite coat din ang mga ito. Yung babae parang mauubusan na ng pagkain, ang lalake naman napapangiwi at napatawa nalang sa ginagawa ng babae.
BINABASA MO ANG
The Heart Doctor ✔
Художественная прозаIt's about time to tell the truth from the heart. Published : September 2013 Completed : February 2018