The Heart Doctor ✔

Chapter 9: Wrong room

THIA’S POV

Bakit parang amoy  lalake kwarto ko? Infainess ang bango! Ang galing talagang mga housekeeper dito. Parang ang fresh! MMmm! Sarap tuloy matulog! Humarap  ako sa left side ko ng nakapikit padin.  Ang bango ng unan ko, naku! Reregaluhan ko talaga sila! Pero bakit matigas? May buto na ba ang mga unan ngayon? Kinapa-kapa ko, may ribs! Teka nga! Minulat ko ang mga mata ko at literal naman itong lumuwa! (exage lang).

Kinapa-kapa ko ang katawan ko kung may damit ako. (OA lang). Leche lungs to the nth power!Paano ako napunta dito? Di manlang ako ginising? Seriously, para akong tanga tanong ng tanong sa sarili ko! I WANT THAT DAMN ANSWER! Dahan-dahan akong umupo,  tinignan ko siya, ang bait hah! I put my both hands to his  neck slowly and there ….I started  killing him, a  slow and painful death.

“WALANG HIYAAAAAAAAAAAA!!!!! G*GO!” di ko na napigilan ang sarili ko sa pagsigaw. Agad naman siyang nagising.

“A—ack. A----Nubah! A--aaack” Hinigpitan ko talaga ang pagkahawak ng leeg niya at halos mamuti na siya. So I decide to losen my grip.

Nako, Thia! YOU ARE SUPPOSED TO SAVE LIVES! A small voice said to me, which is I think is my conscience. Lecheng konsensya!

 I was not fully aware that I am now at the top of him.  I was about get out from that position, but I am such a dumb, I lose my balance so  I immediately grab his shirt to prevent myself from falling. In the end I’m such a dumbass again two times two times two! He  end up on top of me.What a great idea! Note the sarcasm.

“GET OFF!” I shouted straight at his face. Kahit may laway pang kasama ‘yan wala akong pake! DeadmaBells ang face niya.

“No way! Halos mamatay na ako! Alam mo ba ‘yun?” sabi niya. Ang bango parin ng hininga nya hah! Ayy leche may umepal.

“I’m fully aware of that, that was really my intention. Now, GET OFF ME! ANG BIGAT MO KAYA KAHIT PURO BUTO KA NALANG!” ngumisi lang siya. Aba may saltik sa utak  ‘tong lalakeng ‘to. He just put both of his arms on my side to support his weight.

“I’ll explain ok? Ang dumi ng isip mo!Tss. First of all, FERRER! ANG HIRAP MO KAYANG GISINGIN! KUNG INIHULOG KAYA KITA SA BINTANA  PARA GUMISING KA? Second, Tulog ka! Paano nga kita ihahatid sa unit mo? Hindi ko alam ang code. Alangan namang iiwan kitang nakahandusay sa hallway? Mag-isip ka nga!”

“OKAY! OKAY! NOW GET OFF!” sigaw ko. Agad naman siyang tumayo, at ganun di ako. Lumabas na agad ako sa kwarto niya kahit mabango pa ‘yun, walang pipigil sakin.

“Hoy! FERRER! DI AKO PURO BUTO  GUSTO MONG MAKITA ABS KO?” Don’t worry Ramos, I already saw that! Perverted thoughts, cursed you.

“NO,THANK YOU!” sigaw ko pabalik. Bumalik ako sa unit ko.Anong oras na ba? Timingin ako  sa digital clock ko.It’s already 10 am, naligo na ako at nagbihis ako ng malaking tshirt lang. Hindi na ako nagsuklay katamad na.Hala, wala si Saint! Asa ba kasi dinala nung lalakeng ‘yun si Saint? Tumunog ang doorbell, binuksan ko agad ito.

“Gamit mo naiwan mo.”

“Yea, HOY! Asan aso ko?”

“Parang aso  lang, TCh! Ihahatid ko nalang.”

“THANK YOU!At anong tini-tingin mo dyan?” sarcasm here and there. EVERYWHERE. Parang kahapon lang close kami ‘tas ngayon di ko ma explain. OH WELL, WISHING WELL, DEADMA-BELLS.

“Bye sexy.” He said in a husky tune that makes me puke. Eugh! At umatake naman ang dumbness two times two times two. MADAPAKAH! Ngayon ko lang napansin what I am wearing.

“PERVERT!” I shouted at him as I slam the door. Nakakarami na ako ng cuss, this is bad! Okay, magsimba dahil may time.

 **

Eugh! Hatest day, Monday. Bakit ang Monday malayo sa Friday at ang Friday naman malapit sa Monday?

I’m on my way to work, at dahil nabiyayaan na naman ako ng kamalasan dahil coding ngayon ang kotse ko, commute ang bagsak ko. Nandito parin ako sa sakayan, ang daming tao!hindi ko pa naman gustong magkarerahan sa agawan ng taxi. Bakit ba kasi naka-heels ako ngayon?

May huminto sa harap ko na isang white Porsche.’ It’s freakin’ Porsche baby!’ sa isip ko,walang trip ko lang. May bumabang anghel “KUNO”eh naka-white kasi ang kumag,pero gwapo niya ngayon naka-shades. 

“Need a ride Ferrer?” Ramos the Neighbor lang pala. And I really need a ride.

“Yea.” Wala ng hiya-hiya! Di na uso ‘yun.  Pumasok na ako sa loob ng kotse, obviously bago ‘to. Ito ‘yung type ko na kotse eh,  kaya mashado akong kuripot nowadays. Sumakay nadin siya sa driver’s seat and started the engine of the car.

“ Asan  kotse mo?”tanong niya habang nakafocus parin sa pagdra-drive.

“Ahh, coding kasi ngayon.” Sagot ko sa kanya.

“So magcocommute kalang pag-uwi?”

“Ganun na nga.”

“Gusto mo sunduin kita.” Natawa ako sa sinabi niya. Seriously? Who would do such a thing?

“No, thank you. Hindi ko alam kung what time ako makaka-uwi.”  Maya’t-.maya nakarating na kami sa ospital. Bumaba  na ako, and the rest is my work history.

It’s almost lunch time  and my lunch time starts at 3PM, great at wala pa akong breakfat niyan. Pumunta na ako sa canteen para makakain, I ordered the usual. I start roaming my eye to find a vacant table then I spotted Stephanie, I immediately rush to her table so I could join her.

“Hey Steph---- what the?”  Shocks parang baboy lang! Yuck! Nako, puro fatty foods ang kinakain. Hindi naman ‘to kumakain ng mga ganyan.

“What?”naiiritang tanong niya.

“Would you stop eating those!” sermon ko sa kanya.

“I  can’t help it.” Sinamaan ko siya ng tingin. “Okay! Ilayo mo nayan.” Kinuha ko ang tray niya para sa akin, yung tray ko naman ang kapalit. Sarap naman ng inorder ni Steph, ako lang ang nakinabang.

Natapos na kaming kumain, naglalakad kami ngayon patungong office ni Stephanie. I look at Stephanie, ang lalim ng iniisip ah? Di ko  masisid. Lumapit ako sa kanya at bumulong.

“Bawal ma-stress.”  Yes, bulong talaga dahil pag may nakarinig nito.Lagot! Deads talaga. Hindi dahil baka marinig ni Ken, dahil this ospital is operated by a Catholic Institution.  They value family, traditions of the Church and  the sanctity  of marriage.  So meaning pagganyan, I meaning dalaga ka at nabuntis ka na hindi kinasal or whatsoever, you might as well leave this institution and forfeit your job dahil tigok ka sa sermon ng mga madre dito.

Nakarating na kami sa office niya. Pinaalis muna niya ang secretary  niya for our privacy. Silence surrounds us, so I started the conversation.

“What’s your plan.”

“I’ve got none. I don’t know what to do really!” naiiyak niyang sabi. Natahimik lang ako, I’m not used to this kind of drama, really. I’m use to laugh and laugh when Stephanie is with me, but now I don’t know.  Well. What do I expect? The world is always on equilibrium, when there is happiness there is sadness, hinding-hindi talaga’yun mawawala. It’s a part of the system that our world has. How ironic.

“I’m  planning to resign, pag mahahalata na.”sabi niya habang nakatingin sa kawalan. I decided not to speak about her decision, para saan pa? ganyan naman ang kahahantungan in the end. Support party nalang ako dito, kung baga(now I feel so useless).

“Are planning to tell him?”

“That would be the last thing I would do…. I guess. Hoy, Ate Janice tagged me. Your with Enzo pala huh!” No way, bakit niya ‘yun ginawa? I end up telling her. Pero hindi ko sinabi ‘yung iba, dahil ba ka kung anu-ano ang isipin ng babaeng ‘to.

**

Naglalakad na ako ngayon sa hallway patungong unit sa unit ko. Anong oras na ba? Almost nine na. Pakarating ko…….  Agad kong  siyang yinakap, I miss him!