The Heart Doctor ✔

Chapter 5: First Aid

ENZO’S POV

Gumising ako ng maaga dahil magjogging at maglalakad  sa park para mag-unwind. Ito ang nag sisilbing relaxation ko tuwing weekends to get rid of stress.Nakasuot ako ng plain white t-shirt at jersey shorts then rubber shoes.Kinuha ko na ang aking ipod at isinot ang earphones  sa magkabilang tenga. Pumunta na ako sa pinakamalapit na park at nagsimulang magjogging.

“AHH,Bad dog!” Rinig ko. Bigla akong kinabahan. Nagpapawis na rin ang mga kamay ko. Lumakas lalo ang pintig ng puso ko. May napansin akong babaeng naka-yuko. Parang si Thia? Lalapit ba ako o lalapit ako? Nyemas naman oh! Makalapit nga. Habang huma-hakbang ako parang nagha-hyperventilate ako, na kinakabahan at tanging ang pintig ng puso ko bawat sigundo ang naririnig ko. Bakit ganto na lang ang epekto ng babaeng to sakin? Sa ibang babae normal lang pero pag siya parang hindi ako, Ang hirap e-explain.

“Uhmm..are you ok?” I managed to get a grip at hindi pinahalata na kinakabahan ako.

“Obviously not.” Ayan na naman siya sa ‘obviously’ nayan.

“Let me help you.” I lend my hand to help her stand, parang nagda-dalawang isip pa siya. ‘Please naman tanggapin mo,mabait ako ngayon minsan lang to dahil nandyan ka.’ A voice from may head said that. At anung mga pinasasabi ko? In the end she reach for my hand, inilalayan ko siyang tumayo  at para akong na kuryente?May ganun ba?Sa bagay conductor nga naman ang katawan ng tao.Yata?

“Thanks, ahh teka si Saint.”wag kang ngumiti! Baka ako matumba. Saan galing yun? Saint? Perwisyong aso nag-momoment ako dito, kinuha ko ang tali ng aso.

“U-umupo muna tayo sa malapit na b-bench?” tanong ko at tumango lang siya, inilalayan ko siya papunta sa pinakamalapit na bench para umupo, sa ilalim ng malaking puno para may hamog. Ang pahamak na  aso naman umupo lang sa tabi niya.

Nakakabinging katahimikan ang pumapaibabaw ngayon. Ang ingay lang galing sa mga batang naglalaro ang naririnig ko.

“Sorry/Thank you.” Sabay naming sabi, kaya napatawa nalang kami. Sorry sabi ko dahil sa nagyari nung sa elevator, I’m such a jerk for acting that way.

“You first.” Mahinahon kong pagkasabi, para plus points!

“Uhm.. thank you.. at sorry nung gabing I kick your … Alam mo nayun! By the way I haven’t introduced myself to you I’m Thia Ferrer and your my neighbour right?” sabi niya.Neighbor talaga?di ba pwedeng—ahh erase,erase! 

“I know”bulong ko.

“Huh?”

“Ahh?I mean Enzo Ramos.” Di ko sinabi ang full name ko dahil nakakahiya, Lorenzo?nevermind.Nacu-curious siya?Hmmm.

“Diba parehas tayo ng floor na tinitirhan?.”

“Neighbor, so? I better get going.Thank you pala.” Tumayo na siya at kinuha na ang tali ng aso, tini-tignan ko lang siya habang papalayo. Pero paika-ika siyang lumalakad? Agad akong tumayo at tumakbo upang maabutan ko siya. Ang bilis lumakad kahit paika-ika eh.

“Wait!” inunahan ko na siya para harangin.

“Why?”kumunot ang noo niya. Ang kyut lang.

“Let me help you, paika-ika ka kasing lumakad eh.”without her permission lumuhod ako ng patalikod sa kanya, para bigyan ng piggy back ride.

“A-anong ginagawa mo?”

“It’s not a big deal, sakay ka na.” wag mo akong tanggihan please maraming nakatingin. Nakakahiya first time  kong gawin ‘to. Pagkatapos ng ilang segundo sumakay na siya sa likod ko bitbit niya padin ang tali ng aso na unang naglalakad. Iba na naman ang pintig ng puso ko habang karga-karga ko siya, sana  naman hindi niya marinig. Ramdam ko ang bawat hininga niya which makes me kindaaa….it’s unexplainable. Maya’t maya pa,  napahinto ako dahil, naghihintay sa green light para makatawid na kami.