Boy meets Evil | Taegi

T

" Kendini buradan atmaya mı planlıyorsun? "

" Sence? Dans etmeye gelmediğim kesin "

" Ee? "

" NE?"

" Eee anlatsana ozaman? Onca kişi yapmış sen mi yapamicaksın? Zaten herkes seni bırakıp gitmiş seni tutan ne? "

"ŞEREF-"

Tam yüzüne yumruk çakmak istediğimde kalkıp gitti , arkasından koşmak istediğimde araba geliyordu. Hızlıca kendimi arkaya attım ve ezilmekten kurtuldum. Yolun diğer tarafına baktığımıda yoktu. Yoktu! Bu nasıl olur? Karanlıktan veya trafiğin yoğunluğundan mı kaçırmıştım gözden? Başka bir nedeni olamazdı. Karışık bir kafa ile otobüse bindim ve kafamı cama yasladım. Cidden bıkmıştım ve kendimden gittikce nefret ediyordum. Üzerime gelen o arabadan neden kaçmıştım ki okadar çok ölmek isterken? Cidden beni burada tutan neydi??

Otobüsten ini inmez kendimi bir tuhaf hissettim. Ceketin şapkasını tekrardan kafama geçirdim ve adımlarımı hızlandırdım. Ara sokaklardan gitmeye karar vermiştim böylece eve daha hızlı varabilirdim. Sanki birinin beni takip ettiğini hissediyordum ama arkaya baktığımda kimse yoktu. Artık iyice delirmiş olmalıydım yada beni takip eden iyi saklanıyor du. Adımlarımı tam koşmaya değiştirmişken beni bi el yandan çekti ve duvara bastırdı. Tam elimi bir yumruk şekline sokarken karşıdakinin Taehyung olduğunu fark ettim. Eli ile ağzımı tutuyordu. Burunlarımız birbirine deyiyordu çünkü beni çektiği yer küçücük bir delikti. Gözlerimi kocaman açarak beni bırakmasını anlatmaya çalışıyordum ama o parmağını dudaklarıma koyup susmamı işaret etti. Konuşmuyor du. Sonra daha fazla öne doğru eğildi ve kulağıma fısıldadı.

" Seni biri takip ediyor "

Parmağım ile ona gösterdim.

" Hayır ben değil , başka biri "

" Kim? Gördün mü ? "

Artık bende fısıldayarak konuşuyor dum. Kafa salladı iki yana doğru.

" Ama büyük biri di "

" Ne Yapacağız şimdi? "

Omuzlarını kaldırıp indirdi. Bir kaç dakika bekledikten sonra kafamı delikten dışarı sarkıt tım çünkü artık gerçekten daralmaya başlamıştım. Kimse yoktu. Her taraf karanlık ve sessiz di.

" Çıkabiliriz sanırım "

Sadece bana bakıyordu. Evlerin , karanlığın içine yaptıkları daha da karanlık bir gölgenin içinde duruyor du. Yüzünü görmüyordum.

" Hmm " dedi sadece.

Gidiyorum dedim sinirli bir şekilde. Bu saate onunla uğraşamazdım cidden. Evet beni kurtarmıştı belki ama olayı abartmaya gerek yok tu. Arkamı dönüp gidecekken tekrar seslendi.

" Yoongi! "

Arkamı döndüm ve nefesim daraldı. İçime giren keskin bıçağın ucu birden görmemi bulandırmıştı. Dizlerimin üzerine düşüp hala karanlıkta olan Taehyung un yüzüne bakıyordum. Gözümün önu git gide karanlığa dönüyor du. Sonra tümden yere yıkıldım ve ellerim yavaşça bıçağa doğru gidiyordu. Bir nefesi kulağımda hissettim.

" Sen yapamıyordun. Sadece yardım etmek istiyorum sevgili arkadaşım "

_______________________________________

" Evet yavaş yavaş "

....

" Çağırabilir siniz artık "

....

" Dün çok geç vakitte bulduk hastamızı .. "

....