Boy meets Evil | Taegi

R

İstemiyordum. O çocuğu düşünmek istemiyordum. Bana bunca kötü şeyi yaşattıktan sonra nasıl hala onu düşünebilir dim ki? İyice kafayı sıyırmış olmalıydım.
Hafta da bir kere hintliye gitmek ile ne kadar doğru bir şey yapıyordum bilmiyorum ama belki şimdiye kimseye anlatma fırsatım olmasaydı , birini öldürmüş olabilirdim. Nedense kendimden artık herşeyi bekliyordum. Apartmanımda ayağa kalkmış , küçücük yerde oradan oraya yürüyordum , yapmak ile yapmamak arasında karar veremiyordum. Teahyung ' un kapısına vurup ona neden böyle davrandığını sormak ne kadar mantıklı olabilir di?
Mantık eşittir sıfır.

Kapıyı sertçe açıp kapının önüne adım attım ve hızlıca Taehyung un kapısına doğru adım attım. Önünde duruyor , 140 numaraya öylece bakıyordum. Elim havada bekliyor ama kapıya vuramıyordu. İlk defa bir insan dan ciddi şekilde korkuyordum..doğal olarak , sonuçta beni bıçaklamıştı.
Nasıl becerdiysem kapısına sonunda vurdum ve bekledim. Kulağımı kapının arkasından gelecek sese odaklıyordum , bir kaç saniye bir şey duymadım sonra kapı açıldı.

" Ne? "

" Konuşmamız gerek "

" Gir içeri "

Evine girmiştim ve kapı arkadan kapandı. Kapının sesinde sıçramamak için kendimi sıktım , ondan korktuğumu anlamasını istemiyordum.

" Benden korkuyor musun ? " diye sordu.

" Hayır " dedim ve sesim umduğum dan da daha emin çıkmıştı , kendime gurur duydum.

" Peki , konuş "

" Bana neden böyle davranıyorsun? "

" Nasıl? "

Ciddi olamazdı. Şaşkın ve sınırlı bir şekilde kaslarımı kaldırdım. Yüzüme boş bir ifade ile bakıyordu.

" Bir iyi bir kötü ve bıçaklama olayı?"

" Aslında sen beni yanlış anladın "

" Efendim?"

Karnıma bıçak sokmasını acaba başka nasıl anliyabilirdim ki ? Cidden merak ediyordum.

" Sana çok değer veriyorum Yoongi Hyung "

" Peki neden zarar veriyorsun? Bu mantıksız !"

Sesim biraz şaşırmış biraz da sinirli çıkmıştı ve tam olarak da kendimi böyle hissediyordum. Taehyung un yüzüne baktığımda , sanki onu büyük abisi gibi korumam gerekiyor muş gibi hissediyordum. Diğer tarafta da piskopatca hareketleri aklımdan çıkmıyordu. Aslında normal insanlara göre şu an onunla konuşmam bile çok saçmaydı ama dediğim gibi.. normal insanlara göre.

" Anlamazsın ki " dedi.

" Anlat , bi dene " dediğime inanamıyor dum ama gerçekten merak ediyordum.

Eli ile işaret ettiği koltuğa oturduğumda yanıma oturdu. Açıkçası kendimi tuhaf hissettim.

" Çok üzülüyorum seni böyle görünce Hyung.. sen beni anlayamazsın.."

" Neden?"

" Sen kendini dıştan görmüyorsun ama seni seven biri olarak buna dayanmak zor "

Sevmek mi? Ne sevgisinden bahsediyordu. Beni tanımıyordu bile? Yoksa Bay Sing in dediği gibi aşık miydi bana? Ama bu nasıl bir aşk olabilir di ki..sevdiğini bıçaklamak?

" Sevmek mi? "

Kafa salladı ve ellerimi tuttu. Şok olmuştum ve ellerimi geri çekmeye çalışırken daha da sıkı tuttu.

" Beni nasıl sevebilirsin ki? "

" Neden ? Seni sevmek yasak mı? "

İki yana kafa salladım. Ben rüya mı görüyordum? Burada böyle sakin ve bu konular hakkında konuşmamız cidden normal değildi. Gerçek olamazdı..

" Beni bıçakladın Taehyung? Buna ne dersin?"

" Seni sevdiğim için , lütfen beni bırakma Yoongin hyung "

______________________________________