Boy meets Evil | Taegi

2#

Midem bulanıyor.
Bütün bunlarda bir yanlışlık olması gerekiyor , saçmalık yani. Böyle birşey mümkün olamaz! Bütün olayların tek bir çözümü var... Ben delirdim. Artık sahte ve gerçeği birbirinden ayırt edemiyorum. Dört senedir ölmüş birini görüyorum...Görüyorum ' u bırak , bana nasıl zarar verebildi? Nasıl evine girip onunla konuşabildim? Omzuma dokunması , bana sarılması , konuşması , yan yana uzanmamız ve kollarımızın değmesi ... Bunlar nasıl hiç olmamış olabilir ? Hepsini hissettiğimden o kadar emindim oysa. Kalbimi bir ağrı giriyor , üzüntü olduğunu biliyorum. Sonunda beni seven birini bulmak ama sonra da onun gerçek olmadığını öğrenmek... Belki de ben şu an akıl hastanesindeydim ama haberim bile yok , olamaz mı? Delirdiğimden haberim bile yoktur belki. Bunu bir yerde okumuştum çünkü. Deliler , deli olduklarını bilmez miş. Bence bu çok mantıklı , bu mümkün olabilir çünkü başka bir çözüm  bulamıyorum. Elimdeki kağıt parçasına tekrar bakıyordum. Taehyungun güler yüzüne bakmak kalbimi acıtıyordu. Çok masum bir gülüşü var dı ve ben bu gülüşü tanıyordum. Resmine baktığımda onu tanıdığımı düşünmek tuhaftı ama öyleydi. Bana hep yanımda kalmak istediğini söylüyor ve son olarak da benden yardım istemişti. Gerçek mi değil mi bilmiyorum ama ona yardım etmeliyim. Yataktan kalkıp , resmini düzelttim. Resmini yastığımın altına koydum ve ayakkabılarımı giyindim. Nerede bulabilirdim onu? En ufak bir fikrim bile yoktu ama ona ihtiyacım olacağı zaman yanımda olacakmış gibi hissediyordum. Çeketimi de giyindikten sonra yola koyuldum. Aklıma gelen tek bir yer vardı. Hem kötü hem de güzel anılar ile dolu olan Evim. Belki de orada beni bekliyordu... Yardıma ihtiyacı veya konuşacak birine ihtiyacı vardı.? Nedeni bilmiyorum ama koştum , hayatım boyunca koşmadığım gibi koştum. Belki beni bekliyor ve yanlız olduğunu düşünmek , yanlız ağladığını düşünmek beni deli ediyordu. Nefes nefese kalmıştım ve boğazım ağrıyordu. Sinirlenerek boğazımdaki alıcıyı yere fırlattım. Terlemiş enseme vuran rüzgar tüylerimi ürpertiyordu. Taehyung u bulmalıydım...Tek düşüncen buydu. Kornaya basan tırı fark etmemiştim bile... O kadar doluydu ki kafam , son anlarımı yaşarken bile Taehyung u düşünüyordum. Ya beni sonsuza beklerse evinde , onu bıraktığımı düşünür kendisine bir şey yaparsa ? Onunla artık hiç bir daha görüşemicektim. Bu düşünce beni mahvetti ... Tırın bana çarpması değildi kalbimi kıran ... Kalbimi tek kıran Taehyungu bu kadar geç tanımış olmam dı...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Selam Chingular *_*

Biliyorum nerdeyse hiç bölüm çıkaramadım ve yeni hikayede yazmadım. Şu an koredeyim ve Tirende yazıyorum bu bölümü ~
Beni lütfen affedin bu biraz kısa oldu ama belki böylelikle daha çabuk Yb çıkarabilirim ~~
Sizi seven Yazar Unni 'niz <3