Boy meets Evil | Taegi

L

Gözlerimi tekrar açtığımda boynumu hareket edemiyordum.
Tanrım ben neredeydim?
Boynuma dokunduğumda sert bir alçı hissettim.
Nefesim yine daraliyordu , ağlamaya başladım. Kendime engel olamıyordum. İçeriye doktor girdi.

" Doktor Sing? "

" Bay Yoongi , iyi mi siniz? "

Yatağımın kenarına endişeli bir şekilde oturdu ve bir sonraki hareketine çok şaşırdım. Elimi tutup sessizce..

" Bunu o Taehyung mı yaptı? "

Gözlerim kocaman açıldı. Yirtilacak gibilerdi , çok kurulardı. Gözlerimi kapattım bir müddet sonra tekrar açtım.

" Evet " dedim çok sessizce.
Tekrar ağlamaya başladım. Bana inanan biri mı vardı yoksa sonunda?
Doktor kaşlarını çatılı bir şekilde derin düşüncelere dalmış tı. 

" Ne düşünüyor sunuz bay Sing? "

" O Taehyung' u... onu nerede bulabilirim ? "

" Efendim? "

" Konuşmak istiyorum onunla , yada soy adını ver bana ... Bir kaç araştırma yapayım "

" Hakkında hiç bir bilgim yok.. evi benim bina da 140 numara "

Boynumu oynatamadiğim için gözlerim kenara bakmakta zorlanıyordu. Başıma ağrı girdi ve tekrar gözlerimi kapadım.

" Peki ben şimdi gidiyorum. "

" B- biraz dursaniz olmaz mı?...

...ben uyuyana kadar? "

Tekrar ellerimden tuttu ve gülümsedi.

" Korkma Yoongi. Kapının önüne iki polis bekleticem ama şimdilik ben burdayım. Gözünü kapat. "

Gözümü kapatırken ciddi bir şekilde bu adama neden kötü davrandığımı düşündüm. Önünde hep güçlü gözükürken birden ona ihtiyaç duymam onu hiç rahatsız etmiyordu. Aksine sanki... Sanki... Büyük bir abi gibiydi.. büyük abi.. bunu ne zamandır düşün memiş tim..

Gözlerimi biraz daha kapattım.
Uyuduğumu hissediyordum ama etrafımda herşeyi duyuyordum hala. Çok sinir bozucu.
İçeriye giren doktorların ve hemşirelerin mırıldanarak konuşmaları rahatsız ediciydi. İçeriye tekrar Doktor Sing girmişti sesinden anlayabiliyordum. 
Birşeyler söylüyordu sonra biraz başımda oturup gitti.

" Yoongi "

" İyi uyudun mu? "

Gözlerimi yavaşça açtığımda başım çok ağrıyordu. Uyanı uyanmaz yanlız olmadığımı bilmek güzeldi.

Kafa salladım gözlerimi açmaya çalışırken.

" Yoongi... "

Adımı söylerken yüzü çok üzgün duruyordu. Ellerine bakıp derin bir off çekti , sonra tekrar bana baktı. Ciddi ciddi onu dinliyordum çünkü bir şey söylemek istiyordu ve ben merak ediyordum.

" Son olarak Taehyung u nerede gördün? "

" Anlatmıştım.. yanına uzandığımı ve beni boğmaya çalıştığını "

...

" Neden sordunuz? "

Gözlerini yavaşça kapatıp geri açtı ve elimi tuttu. Elimi her tuttuğunda kendimi tuhaf hissediyordum. Beni önemseyen birinin olması çok tuhaftı... Belki de bu yüzden Taehyungdan hiç kopamamistim? Kim bilebilir?

" Yoongi.. o ... "

" Ney? "

" 140 Taehyung un apartmanı...
...Bomboş "

" Ne ? "

" Orada 4 sene önce bir kaza olmuş... Kimse taşınmamış oraya , 4 senedir boş muş orası."

" Hayır ! "

Sadece ağzımdan bu çıkıyordu.
Kendimi tutamadım. Ağladım. Ne kadar ağladığımı hatırlamıyorum ama Dr.Sing hiç ses çıkarmadan öylece yanımda oturdu.

Sanırım bu tam olarak kafayı yedim anlamına geliyordu artık.
Boş bir apartmana ben nasıl gitmiş olabilirdim? Kendimi sorgulamaya başladım... Ne gecekti ve ne hayal? Peki ya Taehyung? Beni seven ve aynı zamanda zarar veren çocuk. Hiç beklenmedik zamanlarda yanımda olan Çocuk? O gerçek miydi peki ??