GÖZLERINİ KAPAT

III.BÖLÜM "Kimsin Sen?"

"KİMSİN SEN?"
"ASIL SEN KİMSİN?"

sorular daha cevap almadan bize az evvel korkuyla bağıran çocuklar şimdi rahatlamış gibi bi anda koştular yarısı bana yarısı ona
O kim?

Çocukları rahatlatmak için durumu açıklarken göz ucuyla ona baktım oda aynı işlemi yapıyordu çocuklara. Bu adamın burda ne işi var? Onun yanındaki çocuklarda rahatlamış gözüküyordu nasıl olurda çocuklar benimle oldukları kadar rahat olabilir ?..

Onun burda olma sebebini hemen öğrenmek istiyordum bunun için önce ;Uyku odasına çocukları yönelttim hepsini yatırdırırken oda benimle aynı şeyi yapıyordu.
Hepsinin yatağına yattığından emin olunca.
Az önce sorduğum soruların cevabını almak üzere kapıya yöneliyordum ki..

"Yüya öyetmenimm"

"Efendim denizcim"
deniz diğer çocukların aksine biraz daha küçük ve bu sene onların arasına yeni katılmıştı.

"Bu gece benimle uyuymusun
"
"Denizcim korkmanıza gerek yok ben buradayım ama çok istersen tabiki uyurum"

"İstiyoyum"

O da bizim konuşmalarımızı dinlemiş olmalıki

"Deniz istersen ben kalabilirim"
Tabikide bunu izin vermicem çünkü henüz kim olduğunu bilmiyorum.

"Hayır ben kalırım çıkabilirsin"
Kendimden emin bir şekilde ona dışarı çıkması için işaret verdim.
Tam çıkarken fırsattan istifade edip üzerinde göz gezditdim.
Üzerinde rahat kıyafetler vardı. Gri bi alt pjama üzerindede bol bi tşört ayakları çıplaktı aceleyle indiği çok belliydi saçları. İşte tam o sırada dışarı adım atı yuvanın içindeki bu rahat tavırları garip neden kimki bu? saçma..

Denizin uyuduğundan emin olunca bende gözlerimi yumdum ama uykuya dalmadan odanın kapısı yavaşça açıldı yarım saat önce beni kollarıyla saran kişi kafasasını kapıdan uzattı..

Ani hareketle hemen yerimden doğruldum..

"Dışarı"

Bu ne sertlik ? Henüz seni tanımıyorum.

Ama ikimizde bi açıklama yapmak zorundayız her ne kadar üzerimde yol yorgunluğunun verdiği uyku olsada mecbur adımlarla dışarı çıktım..

Kapıyı yavaşca kapadım arkamı döndüğümde.
Beni salondaki kitaplığın önünde çocuk minderlerinin üzerinde bağdaşkurmuş bekliyordu.. Soru soran ifadesi vardı, az önce incelemeyi yarıda bıraktığım için saçlarına baktım kahve tonları ve dağınık. İncelemeyi bıraktım çünkü göze batmamalıyım ama oda aynını yapıyordu..
Şuan nasıl gözüküyorum hiç bi fikrim yok.

Onun gibi bende tam karşı mindere oturdum.. Hemen söze başladı

"Öncelikle kimsin?"

"Asıl sen neden buradasın ?"

"Yoksa sen?" Diyip işaret parmağını bana yöneltti..

"Ben" bende işaret parmağımı gögsüme koydum..
Konuşma hızlı ilerliyordu.

"Sen Rüya mısın?"
Nerden biliyo

"Ben sana sabah burda ol demedim mi?"

"Hee sen osun"
Telefon konuşmamız aklıma geldi.

"Ya e-e-e- evet ben oyum"
Kekelememi telefonda taklit ettiği gibi yaptı ve şimdi kesinleşti.

"Biraz erken değil mi iş başı yapmak için bu saat stajyer öyetmen?"

"Şey ı ı ı ben"

Kelimelerimi tam toparlayacakken ani bağdaşını bozup ayağı kalktı.
Şimdi ben alttan ona bakıyordum.