🤗Hikayemi okumak için bana bir şans verdiğiniz için çok çok çok teşekkürler🤗
Hikaye okurken "ay bu sahnede böyle mi olur ay burası keşke böyle olmasaydı"😏 dediğim sahneler hep olmuştur. Bende bu yüzden kendimi bu konuda denemek istedim umarım başarılı olurum.
*Bu hikaye Bir genç kızın rüyadan uyanmak zorunda olduğu hayatı anlatılıyor.
*Bi hikayede aşk olmassa olur mu? olur ama benim hikayemde olmaz 😍..
.
RÜYA*
Şuan yapmam gerekeni biliyorum..
-UYUMAK-
Bu bana iyi gelir Çünkü bence uyumak kısa süreliğine hayatla bağın kopması gibi ve benim şuan buna ihtiyacım var.
Alışık olduğumun dışında bu sefer geçmişten bir sahne
.
Kreşe gittiğim günlerden unutamadığım o sahne..bütün ögrenciler yarım ay şeklinde oturmuş pür dikkat ve sesizce hikaye saatini bekliyorlardı..
İnce ve zarif ses tonuyla karşımıza oturan öğretmen; saçları omuzlarında kızıl ve kıvırcık, bembeyaz pamuk tenli bir öğretmen.."haydi bakalım sessizlik hikaye zamanı" gözleriyle tüm öğrencilerin sessiz olduğundan emin olarak elindeki hikaye kitabını bize gösterdi..
*ALİCE HARİKALAR DİYARINDA*
Bu anın büyüsü aklımdan hic çıkmadı çünkü küçükken sonuna kadar dinlediği ilk hikayeydi belkide son ..
Ben ve diğer çocuklar dikkatlice hikayeyi dinliyorduk..
Ama benim için en unutulmazı hatta hayatım boyunca aklımın bi ucunda bekleyen o sahne her gözlerimi kapadığımda gördügüm ve artık sayesinde gözlerimi bile kapatmak istemediğim sahne..
-Lanet olası Alice ağaçların altında uyanır ve şaşkınlıkla etrafına bakar...
O yaşadığı bütün hayal dolu sahnelerin hepsi sadece bir rüyadan ibarettir ...
Herkes şaşkınlıkla hikayenin sonunu beklerken sonunun böyle olması çocukların hepsinin yüzünde aynı ifadenin olmasına neden oldu..
Zarif sesiyle hikaye kitabının kapağını kapatırken ögretmen konuşmaya başlar.
Bu kelimeler aklımdan hiç çıkmaz..
*Bazen hayatımızda hiç uyanmak istemediğimiz anlar olur o anda kalmak istediğimiz ve hiç uyanmak istemediğimiz. Hayat bizi mutlaka birgün uyandırır önemli olan uyandığımızda yaşadığımız hayata nasıl devam ettiğimiz.. *
Kelimesi kelimesine aynen böyleydi.
O an bütün cocuklar içlerinde bende olmak üzere anlamaz ifadeyle öğretmene bakmıştık ama anlamasamda hic unutmadim ben bu kelimeleri ..
Çünkü eminim öğretmen gözlerini benden hiç ayırmamıştı bunları söylerken
- Sanki sadece bana söylemişti..
Bu sahnenin etkisiyle Alice in ağac ın altında uyandığı anı o günden belli görüyorum.
Tekrar , tekrar ve tekrar
Her seferinde gözlerimi kapadığımda bu rüya..
Ve ardından bir rüya daha ;
Herkesin imrenerek baktığı ailemden bir kesit sıradan pazar kahvaltımız ben merdivenlerden koşarak iniyorum ve masada oturan annemin boynuna sarılıp "annemm" ohh mis gibi anne kokusu .. burnumu boynuna dayayıp
"ohhh miss miss " "hadi bakalım sofraya elini yüzünü yıkadın mı sen?" "Amann anne 22 yaşındayım hala bunu mu soruyorsun?"
Sandalyeme otururken yüksek sesle "ohh be CANIM AİLEM"
:
Alice ağaçların altında uyanır ve şaşkınlıkla etrafına bakar ..
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Umarım girişi beğenirsiniz ve ilk bölümü okumak istersiniz mutlaka yorumlarınızı bekliyorum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖZLERINİ KAPAT
Novela Juvenil* Alice Harikalar Diyarında* Çoğumuz biliriz bu hikayeyi sonunda şaşırırız yada kızarız o kadar okuduktan sonra herşeyin bir rüyadan ibaret olmasına... Hikayenin sonu şöyledir; ~Alice ağaçların altında uyanır ve şaşkınlık içerisinde tavşan nerede...
