Always (A LeviHan Fan Fiction - Selfish Heart Book 2)

How I feel

This is a very mature topic for everyone. But this really do happen in real life. Nasa atin nalang yun kung paano natin ihahandle ang situation.

Rae

Sinong babae ang gustong maging kabit? And sinong babae ang gustong may kabit ang asawa? Probably, 100% us woman sasabihin na ayaw. But still, there are those na gumagawa ng ganitong kasalanan. I don't understand how their mind works? Nauubos na ba ang mga lalake sa mundo kaya pumapatol na sila sa may asawa? What do they get if they get involved with married people? Do they get the sense of pleasure with that? What benefits do they get? Ganun ba sila tinuruan ng mga magulang nila? Hindi ko maintindihan.

I'm not the nagger type wife with Levi. Kung anong gusto niyang gawin, hinahayaan ko siya but with my constant reminders din naman. Lagi akong nakasuporta sa kung anong gusto niya. Di rin ako yung tipo ng asawa na minomonitor ang bawat galaw niya. Sino ba namang may gusto non? And madalas naman si Kuya Eren ang kasama niya, so pano pa ko magdududa sa kanya?

Sabi kasi ni Father, yung pari nung kinasal kami, we should trust each other. Yun daw ang pinakaimportante sa isang relasyon along with our love for each other. If those two are present in your relationship, walang makakabuwag sa inyo, isama mo pa ang pananampalataya ninyong mag-asawa sa Panginoon. So yun ang sinusunod namin.

Now that this things happened in our marriage life. Well, things have changed definitely. My trust for him was shaken and it has made a very signifacant crack in our relationship. Although, nandun pa rin naman yung pagtitiwala ko sa kanya. But on the first week ng malaman ko yun, halos mabaliw ako. Naging paranoid ako sa lahat ng ginagawa niya from the past hanggang sa ngayon kahit na si Kuya Eren na mismo ang nagsasabi sa'kin ng mga ginagawa niya. Pakiramdam ko Levi and Sarah are still seeing each other.

Ang hirap. Dahil iniisip ko kung sapat ba talaga ako sa kanya o kung may pagkukulang ako. Or minsan iniisip ko, hindi ko ba nagagawa yung mga responsibilidad ko sa kanya. Or, basta! Lahat itinatanong ko na. Kahit mga maliliit na bagay. Minsan tinanong ko sa sarili ko kung sigurado ba talaga siyang ako ang gusto niyang pakasalan! Fuck!

Gabi-gabi kong inuuntog ang ulo ko sa pader para hindi ko maisip ang mga yun. But it creeps back once I shoved those thoughts away. It's making me crazy! Ni ayoko ng bumangon sa higaan ko! Everywhere I look, nakikita ko si Levi na kahalikan si Sarah. Whenever I close my eyes, naiimagine kong nagsesex silang dalawa. Mas nahihirapan tuloy ang puso ko sa pagbalik ng pagtitiwala ko kay Levi. Sa tuwing titingin ako kay Jace, nagagalit ako. Gusto ko siyang saktan. Kaya naman mas minabuti kong malayo muna siya sa'kin habang magulo pa ang utak ko.

Pero iba ang sinasabi ng puso ko. Kahit na alam kong ginamit lang nanaman siya ni Sarah para sa kamunduhang kaligayahan, hindi ko maiwasang hindi maawa para kay Levi. Kilala ko ang asawa ko, simula ng ikasal kami lumabas na ang tunay niyang ugali. Mapagmahal at maunawain talaga siyang tao. Even if it's your weakness, he can turn it over to be your strength. Kaya naman, alam ko.. Kaya lang naman niya inaccept yung dinner na yun, he was expecting na magiging maayos na ang lahat between them and we can make peace with our past and move on for a better future. Ilang beses na rin kasi niyang nabanggit sa'kin ang tungkol dun. But we never know na ganun lang ang gagawin ni Sarah.

I can accept anything, wag lang ang magkaroon ng anak si Levi sa iba. Ayokong may kahati ang mga anak ko sa ama nila. I've seen a lot of movies, I've known a lot of people na may kapatid sa labas, at minsan sila pa ang matapang. I never want my children have the same fate with them. We are a family. Me, Levi, Jace and our baby Raelie, at hindi ako makakapayag na may dadagdag na ibang tao. Just us. I want to protect our family and Levi too.

When I saw Kuya Erwin came for me, para akong natauhang bigla. I was never alone. I still have them. I still have my friends. I still have my son. I still have the one inside of me and I was neglecting her na hindi ko inisip na nakakasama na rin pala sa kanya ang ginagawa ko. Pinilit kong gumalaw para sa mga taong nagmamahal sa'kin, I bathe, I brushed my teeth, I ate my meal, I drank my meds. And lastly, I hugged my son who misses me as much I missed him. To add to that, ng marinig ko si Levi na sinabihan niya kong mahal niya ko.. Lahat ng pag-aalinlangan ko sa kanya nawala. I said to myself, this man really loves me and hindi niya ko magagawang saktan. This man, will give up everything just to have me back. And I love him for that reason.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Levi

I lost it. Everything I hold dear. My family, my wife, my son and my unborn child. They're gone. Bumuhos nalang ang luha ko ng sinabi ni kuya na hindi uuwi ang mag-ina ko. I know, galit si Rae at gusto niya ng space, siguro para makapag-isip na rin.

To be honest. Hindi ko talaga alam ang nangyari and I never want it in the first place. All I wanted was to make peace to our past, para na rin mapanatag ang loob namin.

I was dead inside before I met Rae. Mas gusto ko na ngang mamatay. I was in my 3rd year college and incoming 4th year ako ng mamatay si mama. I was alone, that's when I accepted Jamie's invitation na sumali sa frat. I was welcomed. I was given 23 paddles in my legs and arms. Dapat 30, but Jamie petitioned me. Halos mamatay ako, but with the pain, I felt more... Human.

Si Jamie ang nag-alaga sa'kin ng mga panahong hindi ako makatayo, along with Danny, Samuel and Kevin. Alalang-alala naman si Kuya kung nasan ako nun, but Jamie formed a story na pinaniwalaan naman ni kuya.

Isa na rin ako sa kinakatakutan sa college. Nakita nila kung paano ako mambully ng mga kaklase namin, kung paano ako mambugbog. Sa ganitong paraan ko nailalabas ang depression ko. Lumakas ang pag-inom ko and halos minsan binubuhat na nila ko pauwi.

I met Sarah, 1 month after akong makalabas ng ospital. I have given her everything, my efforts, time. Lalo na ngayon at wala na ko sa frat but she broke me. Nagalit na ko sa mga babae, kaya naman lahat ng kinukuha na Private Nurse ni kuya, binubwisit ko until Rae came along.

When I met her, light begins to shine in my life. Hindi na ko madalas lumabas kasama ng tropa, madalas nasa bahay lang ako. Nagpepainting. Kahit na nabibwisit ako sa kanya, mas naramdaman kong hindi ako nag-iisa dahil naiintindihan niya ko. Until I felt something for her na hindi ko naramdaman kay Sarah.

It's like, I begin to understand my sole purpose in life. At yun ang mahalin si Rae. It's like, nabuhay ako ulit to make a family with her. Suddenly, bigla ko nalang naisip na siya ang gusto kong pakasalan, to have a family with her.

Nagfast forward agad ang isip ko, ni hindi ko pa nga siya natatanong kung gusto rin ba niya ko.

Since we got married, I always make sure that I appreciate her everyday. Kahit na kagigising niya lang, or she's in sweat from her morning jog, or kung kakatapos niya lang magluto I always tell her that she's beautiful.

I made sure that everyday I would tell her I love her, or when I'm at the office, tatawagan ko siya just to make sure na nakakain na siya or minsan just to tell her I miss her. Treat her every Sunday sa paborito niyang Japanese Restaurant after mass. Samahan siya sa kung saan niya gusto. Random flowers and chocolates. And importantly, have my whole time and attention for her only.

Kahit kanino mo itanong, I really love her that much. I can move mountains if she wanted me to. I can give her the stars and the moon. I can give up my life just for her. Call me crazy, call me hopless inlove but I am so inlove with her.

Crazy? No, ganun lang talaga ko magmahal. Sabi nga nila, ang gago, pag napagbago ng pag-ibig, matindi magmahal. Sabi din nila, kung mahal na mahal mo ang nanay mo, matindi ka rin magmamahal ng iba. But, I am both. So ganito ako katindi sa pagmamahal. I don't to be like my old man, I want Rae only in my life.

Pero, wala. I know, may crack na ang relationship namin and hindi ko ito basta-bastang mahihilom. It will be forever in her heart and mind. Araw-araw niyang maaalala ang ginawa ko sa kanya and I can't take that kind of pain that I'm inflicting on her. Mas mabuti ng pinagbuhatan ko siya ng kamay kesa sa ganito. I want to disappear.

But, I can't hide the fact that I miss her everyday. Kahit na lagi akong lasing, I can still smell her scent everywhere I go. Nakikita ko siya kung saan-saan. And everytime I look at the mirror nakikita ko si Jace. That's when I realized what she said to me a long time ago. "Gusto ko kamuka mo yung magiging anak namin. So everytime I look at him, alam kong ikaw lang ang mahal ko."

It wasn't for her. It was for me. To remind me of who I really love whenever I lost my way. Jace, my son. My treasure. I love them. I love my family. Our relationship is more beneficial to me than to her. Dahil sa kanya, bumalik ako sa dati kong sarili, hindi na ko sinusumpong. I found my purpose in life.

I promise, as long as we're wearing this ring in our finger, in sickness and in health, for richer or for poorer, till death we us part.. I will love her. Always.