Walls

7:World...

"ေမေမ..အခုဘယ္မွာလဲ?"

က်ေနာ္ေမေမ့ဆီဖုန္းေခၚကာေမးလိုက္သည္။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ေပလားေတာ့မသိ ဖုန္းထဲမွေမေမ့အသံက တိုးလ်ကာပင္ပန္းေနသလို။

"သိပါၿပီ...အင္း...ဒါပဲေနာ္"

ေမေမကမနက္ျဖန္ျပန္လာမည္ဟုေျပာကာ ဖုန္းအရင္ခ်သြားသည္။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းသား... ေမေမကအျမဲက်ေနာ့္ေနာက္မွဖုန္းခ်တတ္တာကို။

"yah... မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္ၿပီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ?"

ေရွ႕တြင္ရုတ္တရက္ဝင္ထိုင္ေသာJonginေၾကာင့္က်ေနာ္လန္႔သြားမိသည္။

"မင္း....ေနစမ္းပါဦး...ဒီေလာက္အေစာႀကီး....?"

က်ေနာ္ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ နံရံကတိုင္ကပ္နာရီကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ 6နာရီခြဲအတိ။

"လာကစားတာ"

သူကေမးေစ့ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ေထာက္ကာ ျပံဳးျပံဳးႀကီးေျပာသည္။ က်ေနာ္သူ႔နဖူးကိုလက္ညိဳးႏွင့္ အသာတြန္းလိုက္သည္။

"tsk... ေတာ္ေတာ္အားေနတာပဲ"

က်ေနာ္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားကာ မနက္စာစားရန္ ထမင္းခူးေနလိုက္သည္။

"ငါလဲမစားရေသးဘူးသိလား"

သူကက်ေနာ့္ေနာက္ေက်ာမွသိုင္းဖက္ကာ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ သိပ္မကြာသည့္အရပ္ေၾကာင့္ သူ႔အာေငြ႕ေႏြးေႏြးက နားရြက္ကိုလာထိေနသည္။
သူ႔ႏွလံုးခုန္သံက က်ေနာ့္ေက်ာတြင္ဒိတ္ကနဲ ဒိတ္ကနဲ။

"အာ...သြားကြာ။ ပြတ္သီးပြတ္သပ္နဲ႔..."

က်ေနာ္သူ႔လက္ကိုဆြဲခြာကာ တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ သူကေရခဲေသတၱာထဲမွကင္ခ်ီဘူးကိုယူကာ တဟားဟားရယ္ရင္းအျပင္ထြက္သြားသည္။

ေမေမျပန္လာမည္ထင္ကာ ထမင္းကိုႏွစ္ေယာက္စာ ခ်က္ထားေသာေၾကာင့္ ျပႆနာမရွိ။ ၾကက္ဥလိပ္၊ ဟင္းရြက္သုပ္ႏွင့္ ထမင္းပန္းကန္ႏွစ္ပန္းကန္သာ တည္ခင္းထားေသာ ထမင္းဝိုင္းေလး၏အလယ္တြင္ ဂင္ခ်ီက်ီဂဲဟင္းရည္ကအေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည္။

"အလဲ့....Oh Sehun လက္ရာမဆိုးဘူးဟ"

Jongin ကဟင္းရည္ကိုဇြန္းကိုအျပည့္ ခပ္ေသာက္လိုက္ရင္းေျပာသည္။