Walls

4:Lied...

"ဟာကြာ...."

က်ေနာ့္ကိုထထိုးမည္အထင္ႏွင့္သူ႔နားကပ္ကာ မ်က္ႏွာထိုးေပးလိုက္ေသာ္လဲ မထင္မွတ္ထားေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ က်ေနာ္မွင္သက္ကာၾကက္ေသေသ သြားခဲ့ရသည္။

အေၾကာင္းမွာက်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာေသာ အရာမွာလက္သီးတစ္ခ်က္မဟုတ္ပဲ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုျဖစ္ ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။

စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာမွသူကႏႈတ္ခမ္းကိုခြာေပးကာက်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနသည္။ သူ႔အၾကည့္ကိုက်ေနာ္အဓိပၸါယ္ မေကာက္တတ္... ရွက္ေနတာလား? အမွားလုပ္မိလို႔ေတာင္းပန္ခ်င္တာလား? က်ေနာ့္ကိုရယ္ခ်င္ေနတာလား? က်ေနာ္ဘလိုတံု႔ျပန္မလဲဆိုတာကိုစိုးရိမ္ေနတာလား... က်ေနာ္မသိ။

"ဟို......"

"ငါ...ငါ...ငါသြားၿပီ"

သူစကားေျပာရန္ပါးစပ္ဟလိုက္သည္ႏွင့္ က်ေနာ္ လြယ္အိတ္ေကာက္လြယ္ကာတခ်ိဳးထဲေျပးဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။ေခါင္းထဲတြင္ေျပးဖို႔ကလြဲ၍ဘာအေတြးမွ ကိုမရွိ...ဗလာႏွင့္နတၳိသာ။

| | WALLS | |

"သခင္ေလး...ေက်ာင္းဆင္းတာေနာက္က်တယ္ေနာ္။ လာႀကိဳခိုင္းထားၿပီးေရာက္မလာေသးတာနဲ႔ ေစာင့္ေနတာ"

ကားေပၚတက္တက္ခ်င္း ဒရိုင္ဗာဦးေလး၏အေမးကို ၾကားေသာ္လဲက်ေနာ္ဘာမွမေျဖမိ။ ပါးစပ္ကအာေစးမိ ထားသလိုပိတ္ေနသည္။ ႏွလံုးေတာင္ဘယ္ကခုန္ေနမွန္း မသိရေလာက္ေအာင္နားထဲကေရာ၊ လည္ပင္း ေသြးေၾကာေတြကပါအသံတဒိတ္ဒိတ္ႏွင့္။ အာေခါင္ေတြ ကလဲေျခာက္ကပ္လို႔။

ျဖစ္စဥ္ေတြကိုတစ္ခုခ်င္းအေသးစိတ္ျပန္စီေနရသည္။
က်ေနာ္သူ႔ကိုေဒါသထြက္တယ္။ ေက်ာင္းေခါင္မိုးေပၚေခၚတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္လန္နဲ႔ရန္ေတြ႕ေနတဲ့သူ႔ကိုက်ေနာ္....... နမ္းလိုက္တယ္။

ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္သူ႔ကိုနမ္းလိုက္တယ္။ အဲ...သူကလဲတံု႔ျပန္ေနခဲ့တယ္....ဆိုေတာ့ကာ............

"သခင္ေလး...အိမ္ေရာက္ေနၿပီေလ...."

ဦးေလးႀကီးကေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲမွတစ္ဆင့္က်ေနာ့္ကို အထူးအဆန္းသဖြယ္ၾကည့္ကာေျပာသည္။