Walls

11 : Changed...

"ဦးေလး....သက္သာရဲ႕လား"

ဥကၠဌKim ေတာင္းဆိုထားေသာ ရွယ္ယာရွင္အခ်ိဳ႕၏ အခ်က္အလက္မ်ားကို သူ႔အိမ္သို႔ လာေပးရင္းကၽြန္ေတာ္ေမးျဖစ္၏။ သူ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနသည္ သည္ႏွစ္ပိုင္းတြင္ သိသာစြာယိုယြင္းလာသည္မွာ အနီးကပ္ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသိပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ဟန္ေဆာင္ေကာင္း၏...။ သူ႔က်န္းမာေရး အေျခအေနကိုအျပင္သို႔ တစ္လံုးတစ္ပါဒမၽွ မေပါက္ၾကားေစရပဲ ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ ေနတတ္သည္။

"အင္း....သက္သာပါတယ္"

"ဒါနဲ႔.... Jongin..."

#ဒုန္း

စာၾကည့္ခန္းတံခါးက ရုတ္တရက္ပြင့္လာကာ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာ၏။ Jongin ျဖစ္သည္။ သူသည္ အရင္လိုဆံပင္မ်ားပြရႈပ္ကာ ေက်ာင္းအက်ႌကို ဖရိုဖရဲ ဝတ္ဆင္တတ္ေသာ ခပ္ဆိုးဆိုးေကာင္ေလးမဟုတ္ေတာ့။
အညိဳရင့္ေရာင္ဆံပင္မ်ားကို ေဘးခြဲကာအေပၚသို႔ လွန္တင္ထားၿပီး အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ၾကယ္သီးျပည့္ဝတ္ဆင္ထား၏။

8ႏွစ္ဟူသည့္ အခ်ိန္ကာလအတြင္းသူသည္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ အေသးစားယာဥ္တိုက္မႈ ၃-၄ ႀကိမ္ ျဖစ္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း၊ အရက္နာက်ကာ လူငယ္ျပဳျပင္ေရးစခန္းသို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း သူသည္အရင္က Kim Jongin မဟုတ္ေတာ့။ ျပံဳးရယ္ျခင္းလံုးဝမရွိေတာ့ပဲ ခံစားခ်က္မရွိေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္သာေနတတ္လာသည္။ သူလံုးဝစိတ္မဝင္စားခဲ့ေသာ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ားကို ရုတ္တရက္ႀကီးစိတ္ဝင္စားလာသည္။

တစ္ခုတည္းေသာ မေျပာင္းလဲသည့္အရာကေတာ့ သူ႔ဖခင္အေပၚထားရွိေသာအမုန္းတရားမ်ားျဖစ္၏။

"အိုး....Taemin ေရာက္ေနတာပဲ"

"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ...ဥကၠဌႀကီး?"

"မင္း....ဒီအပတ္ထဲဝန္ထမ္း4ေယာက္ကိုအလုပ္ထုတ္ထားတယ္ဆို....?"

"ကုမၸဏီအတြက္မလိုအပ္တဲ့လူေတြကိုျဖဳတ္ပစ္တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"အေသးအမႊား အမွားေလးအတြက္နဲ႔...."

"အမွားမွာ ေသးတာႀကီးတာမရွိဘူး....!"