CROWN PRINCESS

Chapter 7

Chapter 7

Steven’s POV

“Your Highness, the is the envelope you ask for me.” My secretary put the brown envelope on my desk, my working area for the things that I should do as a Prince. I only stare the envelope for second ‘till I decided to get it and open it.

Kinuha ko ang litrato na nasa loob ng envelope na ‘yun na ikinatigil ng pag0ikot ng mundo ko ng makita ang babaeng nakatakdang mapapangasawa ko pero ngumisi ako ng mapagtantong isang kakaibang babae ang mapapangasawa ko.

“Not bad.” I whisper to myself. Kinuha ko ang kilalagyan ng ilang impormasyon tungkol sa kaniya. I spent minutes reading the little information I have in hands right now. This can be helpful.

“Kamahalan, ora na po para pumunta sa Hari at Reyna.” My smile vanished as my secretary mention about my parents. If they call themselves my parents then they are.

I did not complaint anymore and asked him about anything but I immediately got up from my seat and walk towards my door to see the King and Queen. I presume we’d talk about my fiancée which happen to be the girl that doesn’t like me.

All slaves bowed down to me as I walk in the hallway to the King Royal Chambers. I don’t know what string this fate is pulling to us that why in the world, the Father King chose Sofia Reyes as the Crown Princess. I am still holding the picture of my fiancée because I can’t really believe that why it should be her?

Yes, she’s indeed from very influential family. Kung hindi ako nagkakamali ay marami na rin siyang nasalihan na mga international contest about arts that made her so famous in our academy. Kaliwa’t kanan ang mga papuri na naririnig ko sa kaniya but some of them are just jelous of what she got kaya marami na rin ang nagtangkang manira sa kaniya. If I am not mistaken, there are rumors about her being one of the gangster in the street that doesn’t make sense at all.

“Kamahalan, ang mahal na prinsepe po’y nandito na.’ Sigaw ng mga alipin na tagapaalam kung sino ang nasa malaking pintuan ng mahal na hari. Ilang minuto lang ay binuksan na mula sa loob ang pintuan.

I saw them both in one table, talking so silently that no one can hear. They are so cautious about everything. Napatingin silang dalawa sa akin nang papasok na ako sa loob ng chamber ng hari.

Yumuko ako sa kanilang dalawa bilang paggalang ngunit nang iangat ko na ang aking mukha ay isang sampal mula sa aking ama ang natanggap ko. Napangisi lang ako saka tinignan ang aking ama.

“You’re a disgrace to this family, Steven. Ilang ulit ko ipapaalala sa’yong mag-iingat ka sa mga galaw mo.” Napatingin ako sa mesa at nakita ko ro’n ang litrato namin ni Monique.

“Hindi ba’t sinabi ko na sa’yong hiwalayan mo ang babaeng ‘yun dahil wala siyang maidudulot na maganda sa’yo pero sinuway mo parin ako. Ngayong papalapit na ang announcement patungkol sa magiging Crown Princess, gagawa ka ng eskandalo.”

I was so annoyed when they shouted about useless the woman I love that I end up crumpled Sofia's picture in my hand right now. I know there’s no logic to blame Sofia but I still blame her for being my fiancée and not Monique. How I wish she’s run away and with that, I would forgive her kahit na wala naman siyang ginawa sa aking mali.

Hindi ko maipagtanggol si Monique sa harapan nila dahil kahit na anong maganda nag sabihin ko sa mga nangyari sa buhay ko, ang makikita lang nila ay ang kamalian na meron si Monique.

Gumuho ang pag-asa kong hindi niya tatanggapin ang alok ng Royal Family nang marinig ko mula sa isang servants na nakarating na ang magiging Crown Princess.

“Leave this chamber now! Baka hindi ako makatimpi kahit na nandiyan ang mapapangasawa mo.” Hindi na ako nagdalawang isip pa na tumalikod sa kanila at tuluyang umalis sa nakaksukang lugar na ‘to dahil wala namang magandang nangyari sa akin dito.