CROWN PRINCESS

Chapter 27

Sofia's POV

"ANO BA STEVEN!!" reklamo ko habang pilit na binabawe ang kamay ko sa kaniya. Hilahin ba naman kasi ako ng walang pasabi. Bastusan lang, kanina muntikan na naman niya ako chansingan.

"Asus, parang ayaw mo naman. Pumikit ka na nga kanina eh." Singit ng aking isipin. Kung pwede lang batukan ang isamg sumisingit na ito. Matagal ko ng nabatukan. Singit mg singit eh.

"Bakit totoo naman eh!" Kita niyo na. Singit ng singit di naman kinakausapa. Baliw lang.

"Teka, sino ba ang nagsasalita diba isip mo rin. Di baliw ka."

Ahhhh. Wala na. Konti nalang mababaliw na talaga ako. Shut up na nga lang ako.

Nagpupumiglas parin ako kay Steven. Dahil bukod sa ayaw kong makarating kaagad sa kinaroroonan ng Royal elder ay nakukuryente ako sa hawak niya. Shit. The million voltage is running to my body.

"Steven ano ba bitiwan mo nga ako. Ayoko---" napatigil ako sa pagsasalita at pagpupumiglas ng mapansing nasa loob na kami. Kaya napabow ako ng wala sa oras. Naman. He hold me tight like he's saying I am here, so don't worry. Shit. Shit. Why you are like this to me Steven. Is it alright to let myself fall hard? Is it?

"M-magandang gabi po Your Highness." Bumati ako. Pilit na kinakapa ang kapormalidad sa katawan ko. Tinignan ako ni Steven. Stop looking at me like that, baka mahalikan kita kahit na nasa harapan natin sila. Shit. Shit Sofia. Hold yourself. Damn you! Ilang mura ko na kaya sa sarili ko 'to. Shit.

Ngumiti sa amin ang Inang reyna. Nandito rin ang Reyna at King na nakatingin sa kanila. Kinakabahan talaga ako!

"Maupo kayo." Sabi naman ng Inang Reyna sa amin na agad naman naming sinunod.

"Salamat po." Hinila na agad ako ni Steven patungo sa upuan na nakalaan sa amin. Nangangamba talaga ako! It feels like I did something so terrible that they need to talk to me! Shit. Buong buhay ko, ngayon lang ako kinakabahan ng ganito. I've been in the stage. Naranasan ko ng matutok sa akin ang spot light. Naranasan ko ng humarap sa maraming tao but the butterfly inside of me back then can't be compared the billion and uncount butterlfly inside my stomach now. Shit!

"Relax okay?" Bulong ni Steven sa akin ng makaupo na sila. How can I?

"Paano ako mag rerelax kung pinapatay na ako sa sobra kong kaba." Ngitngit na sabi ko kay Steven. Napatawa naman siya  sa sinabi ko. Shit, kinakabahan na nga ako, pinagtawanan pa ako. Naman. You're not fucking helping me Steven.

"Hahaha." Mahina nitong tawa.
Palihim kong kinurot si Steven dahilan para mapaatras siya ng bahagya at mapa-aray. You jerk!

"Don't laugh. Aish."

"O-okay." Natatawang sabi niya sa akin. Sinamaan ko siya ng tingin. Para kasing nagbibiro ako eh! He's not taking me seriously! Shit!

Binaling ko nalang ang tingin ko sa iba hanggang sa napansin ko ang mga nakangiting mukha ng Reyna, hari at Inanf Reyna habang nakatingin sa amin. Shit. I forgot! Nandito pala kami sa iisang area kasama sila.

"You look cute." Siniko ko siya para iparating na may kasama kami. Shit. Nakakahiya.

"Huwag ka ngang magulo. Tatadyakan kita diyan." Mahina kong bulong. Nakayuko habang sinasabi para hindi mahalata na kinakausap ko siya. Naman.