CROWN PRINCESS

Chapter 49

Sofia's POV

Isang tahimik na hapon ay payapa akong pahalang na nakahiga sa aking kama, unan ang binti ng aking asawa habang nagkukwentuhan ng mga bagay na hindi ko akalain na mapagkukwentuhan namin.

"What if you're not the prince? What if you are just like us, normal people in a normal family. Magkakatagpo kaya tayo?" I ask him, matagal ng bumabagabag sa isipin ko ang mga tanong na 'to.

Paano nga kaya no?

He stroke my hair before giving me an answer.

"Siguro oo o hindi? Dahil sa totoo lang. Ang relasyon na meron tayo ay bunga lang ng isang kasunduan ng magkaibigan nating lolo, if I am not part of the Royal Family, maybe I was like those bad boys na laging susuwayin ang pamilya."

Natawa ako sa sinabi niya, bigla kong naisip ang itsura niya bilang bad boy. Messy hair, unbuttoned uniform without his necktie and a girl in his arms. I shake my head lalo na dahil sa babaeng nasa braso niya. That's gross!

"It doesn't suit you Your highness." Naiiling na saad ko habang nakatingin sa kaniya, tumawa siya.

"You guess so?" Tumango ako kaagad. But if ever he's a bad boy like what he said then I'll be the girl who'll change you because I know we can meet even if there's Royal Family, I believe that what's written in our star is our fate.

"Yup." Sagot ko sa kaniya. Hindi na siya sumagot at tumitig lang sa akin kaya gano'n na rin ang ginawa ko. Paano kaya talaga kung hindi siya ang prinsepe? Paano rin kaya kung hindi ko tinaggap ang alok ng Royal Family na maging Crown Princess, mangyayari kaya ang lahat ng 'to?

Inabot ko ang kaniyang mukha gamit ang kamay ko at ngumiti ako.

"Hindi ko alam ang gagawin ko kapag wala ka sa tabi ko..." Saad ko sa kaniya. And give him my best smile.

"I should be the one saying that. Ikaw ang naging sandalan ko sa lahat ng nangyari." Ngumiti ako sa sinabi niya ngunit hindi ako komportable sa posisyon ko kaya binitiwan ko ang kaniyang mukha ngunit hinawakan niya yun.

"Babangon lang ako." Paalam ko. Para kasing balisa siya nang bitiwan ko ang mukha niya eh.

Nang bitiwan na niya ang kamay ko ay bumangon ako at inayos ang sarili saka rin  agad na tumabi sa kaniya sa may headboard.

"This is better." I whisper nang ilagay niya sa likod ko ang kaniyang braso. Tumawa siya. Niyakap ko siya.

I can smell his scent that please my nose so well. Bakit ang bango niya?

"Ang bango mo." Bulong ko. Hindi ko alam kung anong reaksyon niya at wala din akong balak nang tignan kasi sa totoo lang nahihiya ako sa ginagawa kong pagiging clingy sa kaniya ngayon.

Nagtagal kami sa gano'ng posisyon. I am so comfortable in his arms that i didn't notice i fell asleep in his arms. Nagising nalang ako na nakahiga na sa kama. Kinusot ko ang aking mata nang may naririnig akong ingay.

"+4." Sigaw ng isa na may kaagad na sumuway if i am not mistaken. Tinignan ko ang tabi ko at may nakita akong binti kaya itinaas ko ang tingin at nakita ko si Steven na nakasandal at nakapikit.

Bumangon ako nang dahan-dahan para sana hindi siya maistorbo if ever na natutulog siya kaya lang ay nabigo agad ako.

"You're awake." He said na ikinatango ko.

"Inaantok ka?" Tanong ko sa kaniya, tinignan ko ang verenda at nakita kong madilim na. Tumingin ako sa aking relo at saw its already 6:30 in the evening.

"Hindi. Pumikit lang ako but i'm not sleepy." Saad niya.

Napansin ko na rin na nawala ang ingay kanina, panaginip lang ba yung kanina? Para kasing boses ng mga kaibigan ko yun eh. But I am not mistaken na mga kaibigan ko 'yun dahil ng tumingin ako sa may sala set ng kwarto ko ay nakita ko ang mga kaibigan kong nakatingin sa amin, mas lalo na sa akin.