CROWN PRINCESS

Chapte 44.

Steven's POV

Ilang araw na ang nakakalipas pero patuloy parin ang imbestigasyon sa nangyari. Wala kaming makita na gumawa nito. Ang linis niyang magtrabaho.

Nag aalala ako na baka maulit at mapahamak uli si Sofia, pag nangyari baka di ko mapatawad ang sarili ko.

"Steven!?" Nakayakap ako sa kaniya palikod at nakasandal ako sa pintuan habang siya nakahawak sa kamay kong nakayakap sa kaniya.

"Hmmmm!?" Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kapag nawala siya sa akin.

"Ano sa tingin mo ang nasa kalawakan!? May iba rin kayang nakatira dun!?" Tumingala siya sa akin. Naghihintay ng sagot ko.

"Siguro may iba rin nabubuhay diyan. Gusto mong malaman!?" Pagtatanong ko sa kaniya, ngumiti siya sa akin at saka tumingin sa kalangitan kaya tumingin din ako muli do'n, maraming mga bitwin ang tila walang kapaguran sa pagkislap.

Na kapag nawala sila sa kalangitan, ang langit ay hindi na muling makukumpleto at habang buhay ng may kulan kahit na sabihin man natin na may buwan na magpapaliwanag ay may kulang parin.

"Hmmm. Gusto kong pumunta roon. I want to see what's beyond in this world." Hinigpitan ko ang yakap ko sa kaniya. Can I ask You if we can just stay like this?

"Tingnan mo ako." I whispered to her. Tinignan niya nga ako. Her eyes. Her nose. Her lips. Everything about her made me crazy, made me realize what's really the world is.

"Hmmm?"

"What can you see?"

Tinitigan niya ako. Hindi ko magawang mabasa ang tumatakbo sa kaniyang isipan ngayon kaya tatanungin ko nalang siya.

"I can see my husband's beautiful eyes..." she trailed off saka niya ako hinarap. She trace my eyes and next to my nose. "Pointed nose, his thin pink lips, ang mahahaba niyang pilik mata na dinaig pa ako..." tumawa siya sa huling sinabi na nagpangiti sa akin. I love her laugh. Hinawakan niya ang aking pisngi.

"I can see the person who made my world into disaster, a beautiful disaster." Tinitigan niya ako sa sinabi niya. "Ikaw ang isa sa bumuo sa akin." Saad niyang muli.

"Ikaw? What can you see?" Balik niyang tanong sa akin. I saw her unshed tears kaya hinawakan ko ang kaniyang mga mata na pumikit at hinalikan ko yun.

"You are my beyond the world. You brought me into place I'm not familiar with but I will never regret of you coming to my world that no one ever tried to touched. You bring me back to my old self." Tuluyan ng tumulo ang kaniyang luha na tila kanina pa niya pinipigilan. Pinalis ko kaagad 'yun. I just hoped, this was tears of joy baby because if its because of sorrow then I am sorry.

"I love you." I said. Mas tumulo ang luha niya. Please baby, don't cry anymore. I'm confused what your tears for? Is it because you are happy or you're sad that I love you.

For what reason if ever?

"Please, stop cryin'." I murmured, I saw her smile at tumango siya. "I just can't stop myself. Know the feeling that I am so happy that this wasn't a one sided love cuz you love but I'm afraid this was just a dream and temporary-" pinatigil ko siya sa pagsasalita sa pamamagitan ng isang halik.

"This wasn't dream baby. Hindi ko man alam kung hanggang kailan ang lahat pero sasabihin ko sayo na mamahalin kita hanggang kaya ko." Ngumiti siya sa akin.

"I just hope nothing will seperate me from you." She wispered saka ako binigyan ng mabilis na isang halik sa labi ko. Hindi ako nakuntento sa halik na 'yun kaya muli ko siyang hinalikan at hinalikan pa muli nang maraming beses.