Unconsciously In Love With You [COMPLETED]

Chapter 30

Winter POV

"Carla! Makinig ka sakin. Carla! Itigil mo na yan! Ako na lang. Please ako na lang! Ako na lang dahil malapit naman na akong bawian ng buhay! CARLA! Pwede mo na akong patayin, Basta gawin mo ang sasabihin ko."

Narinig na niya atta ako. Napangiti siya sa sinabi ko.

"Ano gagawin ko para mawala ka na sa mundong ito?" Napangiti nanaman siya.

"Iligtas mo siya. Ipunta mo siya sa hospital at sasama na ako sayo. Pede mo na akong patayin!"

Nag isip din siya ng mabuti. Nag iisip talaga siya at napatagal iyon. Ako naman dito kinakabahan dahil baka kung anong mangyari kay Bryce. Bryce huwag kang susuko!

"Ok sige. Boys ipunta niyo na yan sa hospital."

Pinasok na nila si Bryce sa loob ng van. Pinaupo nila si Bryce doon. Ang sakit ng puso kong nakikita ko siya ng ganun.

"Thanks Carla. Pero pede bang tignan ko siya for one last time?"

Nag isip siya.

"Sige. Pero 5 minutes lang."

Tinanggal na nila ang pag katali ko dito sa upuan at pumunta na ako doon. Yung dalawang lalake nasa labas at andun si Carla nag hihintay.

Umiyak nanaman ako. Napa hagulgol.

"Bryce. Sorry ha? Mukhang hanggang dito lang tayo. Mag pakasaya ka habang wala na ako ahh? Kalimutan mo na lang lahat. Lahat lahat ng bagay. Sana nga hindi mo na lang naalala. Alam mo naman kasi na hindi ako permanente dito sa mundong ito." Hinawakan ko yung mukha niya.

"I love you. Forever and Always." Hinalikan ko siya sa mga labi niya.

Bigla na lang nagmulat si Bryce at sinara ang pintuan. Pilit namang binubuksan ng dalawang lalake yung kotse ng umupo si Bryce sa harap at nag drive. Nag drive siya sobrang bilis na naka alis na kami sa warehouse.

"Okay ka lang ba talaga Bryce? Itigil mo yung kotse diyan. At ako na ang mag drive."

"Hi-hindi. Kaya ko n-na 'to." Hirap niyang sabi.

"Itigil mo na ang kotse at ako na ang mag drive bago pa man tayo ma-aksidente dito!" Naiyak nako. Dahil hindi ako makapaniwala na naka alis kami sa impyernong napagdaanan naming dalawa.

Itinigil naman niya ang kotse diyan sa tabi at ako na ang nag drive.

"Bryce, Itulog mo muna at makakarating din tayo sa hospital mamaya."

"Hawakan mo ang kamay ko."

"Bakit?"

"Para makasigurado akong andito ka lang sa tabi ko."

Napangiti ako sa sinabi niya at hinawakan ko ang kamay niya habang nagd-drive at natulog na din siya.

After 1 hour. Nakarating na kami dito sa hospital. Dineretsiyo na siya sa emergency room at ginamot. Habang ginagamot ko siya tinawaga ko si Dad.

"Dad."

"Yes anak? Bakit? May nangyari ba?"

"Yes dad, Muntikan na po niya kaming patayin ni Bryce. Andito kami ngayon sa ospital pinapagamot si Bryce."

"Ikaw anak? Okay ka lang? Yang kasakitan mo?" Pag aalalang tanong ni papa.

"Opo pa, okay lang po ako. Basta Dad, Please take care of Carla. It's not safe anymore."

"Okay anak. Saan niya kayo muntikang pinatay?"

Binagay ko na kay Dad yung address at ibinaba ko na din ang phone call. Andito na kami ngayon sa Private room.

"Bryce. Okay ka na ba?"

"Okay na ako. Andiyan kana ehh."

I just smiled weakly. Then tears just came running down.

"Huwag na iiyak si Ms. Rain ko." Habang pinupunasan niya ang luhang dumadaan sa mukha ko. Ipinasabi ko na sa mga parents niya na andito siya sa ospital ngayon.

After a few days pinakulong na din si Carla at okay na si Bryce. Tuwang tuwa na ako ngayon na wala na kaming problema ng maalala ko ng...

"Maam, we need to do the surgery."

----------------------------------------------------------------------
Yung akala mong wala na, pero meron pa pala.
-Ms. A