Perfect Time (KATHNIEL)

Chapter 7

CHAPTER 7

*KATH

After 3 months..

Akala ko, okay na. Akala ko Masaya padin.. Pero akala ko lang pala yun..

One day..               

Hinatid na ako ni Quen dito sa Gate ng bahay namin, galing kami sa Mall..

“Oh babe, pasok kana, pahinga ka na ha? I love you..” Sabi ni Quen, Tapos nilapit niya ang muka niya..

Nilalapit niya sa mga labi ko, pero.. pinigil ko..

“Oh sige na babe, uwi na gabi na oh. I love you..” Sabi ko sakanya, at pumasok na ako sa loob ng bahay.

Hindi ako pumayag na halikan niya ako sa labi dahil alam ko na hindi pa ngayon ang araw para ibigay yun.. Nang makita ko ang isa sa libro na binili ni Quen sa Mall sa bag ko.. Ay nkalimutan niya, nag madali ako lumabas bka maabutan ko pa, pero wala na. Nagisip ko na pumunta sakanila para maibalik ko eto naglalakad nlang ako dahil malapit lang naman ang bahay nila saamin, lagpas lang ng court.. Nang marating ko na ang bahay nila..

*DING DOOOONG*

Sumalubong sakin ang Mama niya..

“Oh iha? Gabi na ah, dba magkasama kayo ni Quen kanina?” Bungad niya sa akin..

“Ah opo, may nakalimutan po kasi siya kaya isasauli ko lang po, nandyan po ba siya?” Tanong ko..

“Ay nasa park, nag paalam eh may puntahan lang daw siya dun, sige sundan mo dun iha.”

“Ay sige po tita. Salamat po.” Naglalakad na ako papunta sa park.. Nang malapit na ako, may nakita akong dalawang tao, parang nag hahalikan eh, nakita ko yung babae pero yung lalaki nkatalikod eh, hindi ko nlang pinansin dahil nga hahanapin ko si Quen ng biglang lumingon yung lalaki na kahalikan nung babae..

Nabaksak ko yung libro na hawak ko at, bigla nalang tumulo ang luha ko nung nag katinginan kami nung lalaki..

Si Quen..

Tumalikod ako at aalis na pero..

“KATH!” Sigaw ni Quen, at napahinto ako pero hindi ko alam kung paano haharap sakanya dahil bka hindi ko kayanin.. pero..

“KATH! Let me explain!” Hinawakan niya ang braso ko, at humarap ako habang tumutulo ang luha ko na hindi ko kayang pigilan.. SINAMPAL KO SIYA..

*PAAAAAAAAAAAAAK*

Nkita kung nagulat yung babaeng kahalikan niya, at nkatingin lang samin.. After ko siya sampalin, tumakbo ako palayo, ng mapansin ko hinahabol ako ni Quen, at yung babae tinatawag si Quen pero iniwan niya para habulin ako.. Ang sakit, ang sakit-sakit. Hindi ko alam ang gagawin ko.. Patuloy ang pag patak ng luha ko.. nang napansin kong may yumakap sakin patalikod.. Si Quen.

“Bitaw!!!!” Sigaw ko sakanya, habang inaalis ko ang pag kayakap niya..

“BITAW SABI!!”

“Kath please let me explain, mali lahat ng nkita mo, Mahal kita.. pero natukso ako, dahil antagal na natin pero hindi mo padin ako pinapayagan humalik sayo.. Please kath forgive me, lalaki lang ako, may mga pangangailangan din ako.. Natukso lang ako..” Paliwanag niya, na lalo ko kinaiyak.. Humarap ako saknya..

“OH PLEASE! DON’T YOU EVER EXCUSE THAT THING! LALAKE KA LANG? NATUTUKSO? THAT’S B*LLSH*T QUEN!!  ANG TUNAY NA LALAKI SANAY MAGINTAY! KUNG ALAM KO LANG NA GANYAN KA.. GRABE!” Patuloy ang pag patak ng mga luha ko habang sinambit ko sakanya yan..

“Kath please!” Hinawakan niya ang braso ko at pinilit kung tinanggal at Sinampal ko ulit siya..

“That’s for hurting me.. We’re done Quen, I don’t need your Stupid Explanation.. Leave me alone..” Sabay tumakbo ako, patuloy ang pagiyak ko, ansakit sakit.. Tama si Daddy, May tamang oras sa lahat ng bagay, at pagkakamali ko ito dahil nag padala ako sa nararamdaman ko.. Kasalanan ko. Hindi ko napansin nandito na pala ako sa tapat ng bahay naming at pumasok ako sa loob at nakita ako ni Mommy..

“Anak, anong ngyare? Bakit ka umiiyak?” Pag aalalang tanong niya..

Pero hindi ko alam, hindi ko alam pero dumaretso ako sa kwarto ko at inilock ko ang pinto, gusto kung mapagisa, sobrang sakit ng nararamdaman ko.. Kinakatok ako nila Mommy, Daddy at Kuya..

“Gusto ko po muna mapagisa, please.” Sigaw ko sakanila at after nun, napansin kong umalis na sila sa pintuan. Maya-maya lang ay..

“Anak, si Quen nasa baba gusto ka daw makausap..” Sabi ni Mommy, Ang kapal ng muka pumunta dito ng h*y*p na yan!

“Ma, ayoko siyang Makita!” Sagot ko.. habang umiiyak..

Nkahiga lang ako sa kama, Sabado’t Linggo ang nagdaan hindi ako bumababa, dinadala lang nila Kuya ang pagkain dito sa kwarto ko pero hanggang ngayon, hindi ko padin kaya magsalita, o kahit bumangon.. Ilang buwan ko din dinaing ang ngyare sa amin ni Quen nun, nagging okay man ako, pero may isang bagay na akong pinangako sa buhay ko.. “HINDING HINDI NA AKO MAG PAPADALA SA NARARAMDAMAN KO.” “May tamang oras sa pag-ibig na yan, at tingin ko, matatagalan ulit bago ako maging handa, mag mahal ulit.”..