Yay ve Keman

24 3 0
                                    

Yay değince kemanın teline,
Vurulmuş onun yanık sesine.
Dolanamamış ince beline,
Gücü yetmemiş eğilmeye.

Ne zaman cesaretlenip yeltense,
Kıramplar girmiş incecik beline.
Sitem etmiş; iki ucu bağlı eline,
Hiç esnemeyen sıska bedenine.

Vazgeçememiş kemanın sesinden,
Birşey gelmemiş dilinden,
Kırılsa bile, saracakmış belinden
Korkmamış ölümden

Keman; yayı hissedince,
Titremiş elleri birden bire,
Aşık olmuş duyduğu sese...
İnanamamış yayın sessizliğine.

Uyumlarına şaşırmış,
Telleri bir birine karışmış.
Yay birden kırılınca,
Kemanı sessizlik kaplamış.

Ekrem Gökbulak

AYNA, sadece bir yansımaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin