In leven - Josh Dun (Nederlands)

Deel 4

In de auto onderweg naar mijn huis was het stil, Jenna reed en naast haar zat Tyler -met een grote glimlach op zijn gezicht-. Ik en Josh zaten achteraan en ook wij hadden een glimlach op ons gezicht.

Het was een rit van 3 uur om naar huis te gaan, en we zaten al een uur in de auto. 'Dus,' verbrak Tyler de stilte. 'Wat is er eigenlijk gebeurt?' vroeg hij. 'Tijdens het concert?' vroeg/zei ik. Tyler knikte. Eerlijk, ik heb geen idee, maar ik zeg wel dat zo een dingen vaker gebeuren. 'Uh, appelflauwte, en iemand greep mijn arm en mijn arm is mijn gevoelige plek...' antwoorde ik vlug.

'Leugenaar,'

'Heb je dat wel vaker?' vroeg Josh. 'Ja, ja... Ik had niet echt genoeg geslapen, ik en die vriend sliepen voor de zaal om ergens dicht bij het podium te staan, en ik heb mijn eten aan die vriend gegeven dus had er zelf niet veel!' loog ik. Ik had inderdaad niet veel gegeten of geslapen voor het concert, maar dat doe ik vaker niet dus het kan niet daardoor zijn.

'Het is door mij, vertel hun dat het door mij is, dan willen ze van je af, jij verdient toch geen vrienden'

'Vond je het voor de rest leuk?' Josh keek me glimlachend aan. 'Wie vindt een concert van hun favoriete band nou leuk?' vroeg ik sarcastisch. Joshua lachte en ik keek even naar de rimpels rond zijn ogen. 'Ik ben echt een gelukzak, ik bedoel, ik zit met Jenna Joseph, Tyler Joseph en Joshua Dun in een auto!' zei ik luid. Ik zag dat ze alle drie glimlachte. 'Inderdaad, dit doen we nooit, maar je zag er zo zielig uit,' lachte Tyler.

'Je bent ook zielig,'

Het gesprek ging door en door en ik moest mezelf er telkens aan herinneren dat ik niet naar Joshua mocht staren. Al staarde Josh wel onophoudelijk naar mij. Ik denk dat hij best weet dat ik hem doorheb, maar dat het hem gewoon niet uitmaakt.

'Tyler, de auto doet raar,' zei Jenna een kwartier voor we bij mijn huis aankwamen. 'Druk harder op de gaspedaal, heb je getankt?' vroeg Tyler. Ik keek even naar het dashboard van de auto, mijn vader is garagist dus ik weet best veel van auto's. 'Ja, we zouden nog-' en de auto stopte. We stonden in het midden van een donkere weg.

'Ben je serieus?' zei Jenna kwaad. 'Ik, uh, mijn vader is garagist, moet ik eens kijken?' vroeg ik hun. 'Als je dat wilt,' antwoorde Tyler vriendelijk. Ik deed de autodeur open en stapte naar de voorkant van de auto. Tyler zijn raam stond open en vroeg of ik licht nodig had. 'Ja, ja, eigenlijk wel.' reageerde ik snel.

Tyler hielp met de flashlight van zijn IPhone terwijl ik keek naar wat er kon zijn. Ik zag Josh lachen met het feit dat we waren stilgevallen. 'Ik denk dat het de batterij is, er valt niks te zien...' kondigde ik uiteindelijk aan. 'Godverdomme!' zei Jenna luid. Ik lachte even.

'Misschien kunnen we eens kijken naar een huis in deze straat, vragen aan de eigenaar of we de auto kunnen opladen met een andere auto?' stelde ik voor. Ondertussen zaten ik en Tyler al weer in de auto. 'Het enige huis dat ik zag lijkt alsof er iemand in is vermoord,' lachte Joshua. 'Nou en? We kunnen gewoon gaan vragen of het mag, we zijn met vier!' zei Jenna.

Ik en de twee beste vrienden stemde tegen. 'Hoever woon jij nog?' vroeg Tyler. 'Heb jij geen auto? Dan kunnen we je auto thuis halen en zo!'. 'Nee, ik heb geen auto, ik woon nog 30 minuten stappen van hier of zo...'

Jenna zuchtte luid en Tyler pakte haar hand vast. 'Wat een leuke avond!' zei Tyler sarcastisch. 'We kunnen ook gewoon bij jou slapen, misschien? En dan bellen we morgen naar een garagist, je vader bijvoorbeeld. Woont hij hier niet? Dan kan hij ons nu al helpen!' Ik keek naar Joshua en schudde mijn hoofd. 'Behalve als mijn vader in 2 uur vanuit Nederland naar hier kan komen, dan misschien lukt je plan wel.'

Tyler keek naar Jenna. 'Ik vind slapen bij een fan totaal niet raar of zo...' zei Tyler half sarcastisch. 'Maar we hebben ook met jou gereden en je bent tenminste geen flippende zot, dus eigenlijk vind ik Josh's idee niet slecht. Jij, Jenna?' vroeg hij. 'Zolang we ooit thuis geraken!' zei Jenna. 'Hé, wat als ik dat niet wil?' lachte ik.

'Eén van jullie moet op de zetel slapen, heb maar 1 logeerkamer,' zei ik tegen hun. 'Ja? Mogen we echt?' zei de roosharige man verbaasd. 'Ja, echt, ik maak er geen drama over, het is wel een halfuur stappen,' zei ik. 'Niet erg!' zei Jenna en glimlachte vriendelijk naar mij.

Aangekomen bij mijn huis, wat ik vroeger deelde met Lucas, vroeg Josh meteen wat er achter de eerste deur zat en dat was Lucas zijn vorige kamer. 'Een kamer, maar die is bezeten of zo, wil je echt niet in slapen,' loog ik. Ik gaf hun alle drie een rondleiding, liet hun de badkamer zien, de woonkamer, keuken en zei dat ze me moesten wakker maken moest er iets zijn. Jenna en Tyler gingen zowat meteen naar de logeerkamer, beide doodop.

'Jullie hebben geluk, mijn huisgenoten zijn niet thuis,' zei ik tegen hun voor ik naar beneden liep, waar Josh zat.

'Die kamer waar je daarnet naar vroeg was Lucas zijn kamer,' zei ik tegen Josh die nieuwsgierig naar de kamerdeur keek. 'Niet bezeten, maar ik wil niet dat iemand anders er slaapt. Jij mag mijn bed hebben, ik neem wel de bank...' glimlachte ik.

'Hij mag je niet eens, je gaat hem kwetsen, zeg dat hij weg moet'

'Mag ik de kamer gewoon eens zien? alleen als jij daar oké mee bent!' Ik knikte zacht en liet hem volgen naar de kamer.

'Vervang je me zo snel? Ik zal er voor altijd zijn'

'Waar is Lucas nu?' vroeg Josh onzeker voor we de kamer binnenliepen. 'Zijn graf,' zei ik snel. Joshua sloeg één arm om mij heen. 'Sorry,' zei hij gemeend.

'Ik mag hem niet'

(A/N): echt sorry voor het lang wachten en de minder goede kwaliteit! Nu komen er (denk ik) wel weer hoofdstukken op tijd hahaha