Minsan..

Samtang..

Visayan Poem..

"Samtang.."

Samtang buang pa kaayo siya nimo, hala.. pahimusli pa kaayo.
Kay basun puhon maayong lawas, nalisang na kang iya na di-ay kang gipa-tawas.
Samtang nikuba pa iyang kasing-kasing, hala.. ulog-ulogi dayog kaugmaong gipakapinan pa ug singsing.
Samtang ang ngisi pa niya dako pa sa imong mata, hala.. palami-e pa ug storya.
Samtang sa iyang pagka-tulog, ikaw gidamgo, taput jud niya daw mura ka'g kalunggo.

Pero unsa man jud ba? Imo ba jud siyang gihigugma?
Ug mu-text ra ba ka, di jud siya mahimutang, maong hasta sa load siya mangutang.
Makaya ra ba sa imong gi-tayang konsensya, nga makasakit ka ug pareha niya? Beh.. asa man jung hustisya?

Angayan ba ka harung manguwat ra ka? Baso'g nalimot kang maoton pud ka.
Karun ra bang panahona wa nay pili ug kinsay maayong manguwat, pa-unhanay ra gud ug kinsa'y maayong mubuhat.
Pero kini hinumdumi, samtang sayo pa, hala.. undanga.
Kay bason makatulon ka ug pulo ka karma.
Samtang angayan pa ka gamita sa kaayo, dili kay abi'g siya interesado, patulan pud dayon nimo.
Samtang, wa pa siya mahulog, buy-e sa laman kay sakit baya, sakit jud baya samot na ug semento ang salog.
Samtang, mu-katawa pa siya, pasagda-e, ayaw'g pahilaka, kay wa baya ka gaba-e.
Samtang, gikilig pa siya ayaw ra'g tagda, samot na ug de uyab na d-ay kang lugbaka.

Pero samtang, di pa tantong lalom, hala.. undange na ug salom.
Mayna lang di ka katugkad ug tuyom.
Samtang muginhawa pa ka, sakto na.
Samot na ug di jud ka ganahan sa iya.