Mutlu son olmadı ama zaten her zaman sonlar mutlu olmaz. Bir çocukluk aşkı da böyle son buldu işte şimdi aradan iki sene geçti. Ben unuttum kendi yoluma baktım. Yaşadıklarımdan ders çıkarıp yeni hatalar yapmadım. Ama o hâlâ yaptıklarından pişman hatasını kabullenmiş ve kapımda yalvarır halde. Askere gitmeden önce ben aldatmadım, o hatalı beni neden denedi diyordu sağa sola. Şimdiyse ben suçluyum hatamı kabul ediyorum diyor. Arkadaşları arayıp ne olduğunu bilmeden benim vicdanımı sorgulayabiliyorlar. İnanın ne pişmanlığı ne üzgün olması zerre beni alakadar etmiyor. Benimle yüzyüze görüşünce affedeceğim falan sanıyor. Bilmiyor ki benim içimdeki ona karşı olan duyguların hepsi bitti. Artık ben onun arkasında bırakıp sonra dönünce aynı yerde bulduğu kız değilim. Değiştim bizim aramızdaki fark artık kapanmaz. Onu terk ettikten sonra ben kendimi buldum. Çocuklara adadım kendimi 2 yıldır bütün sorumluluk ve yardım projelerine koşuyorum, okumadığım kitap denemediğim kahve kalmadı, notlarım çok iyi üniversitede akademik kariyer yapabilirim, ingilizcemi almancamı geliştirdim. Okul bitince yurt dışına gitmek istiyorum. Farklı işlerde çalışıp kendi paramı kazanmayı öğrendim, sosyal çevremi genişşettim. Hayatıma başka insanlar aldım. Onlarla güzel anılar biriktirdim.
O yüzden onun ara sıra geçmişten çıkıp çıkıp gelmesi bana sadece "İnsanların asla ikinci bir şansı hak etmediklerini hatırlatıyor." çünkü bir insana ikinci şans verirseniz yüzsüzlük yapıp sürekli sizden bir şans ister.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOCUKLUK AŞKI
ChickLitRüya ve kabus, aşkın tam olarak tanımı bu olmalı.Aşk cesur ve yalanla tanışmamış insanların harcı.. Belki de çoğumuz aşkın en saf halini çocukluğumuzda yaşadık.Hazel ve Cihan'nın çocukluğundan itibaren yaşadıklarını Hazel'in ağzından sizinle paylaş...
