Hello, I'm the Killer.

3. "Mam wrażenie, że przez niego będziemy mieć spore kłopoty..."

Minął miesiąc od tamtej imprezy. Przez te wszystkie dni nie brakowało mi pewnej brunetki. Penelop codziennie dotrzymywała mi towarzystwa. W tym czasie zdobyłem dla Bruca całką pokaźna sumę pieniędzy. Kiedy mu je dałem jego oczy wyglądały jak dwie piłeczki do golfa. Niezapomniany widok.

Jeśli juz jesteśmy w temacie mojej pracy, to właśnie idę na "spotkanie" z klientem. Jakiś chłopak umówił się ze mną po szkole, żebym sprzedał mu sporo towaru. Nie mogłem mu odmówić, ponieważ zapłaci mi tyle, że głowa mała. Dla ochrony idzie ze mną Johny i Mike. Johnego juz znacie, natomiast Mike to jego znajomy. Poznali się jeszcze w piaskownicy, ale dwa lata pózniej Mike musiał się wyprowadzić. Teraz wrócił i dołączył do nas. Nie znam go dobrze, wiec mu zbytnio nie ufam ale skoro Johny darzy go zaufaniem, to ja tez próbuje.

~•~

Godzina 13:57. Za trzy minuty jestem umówiony z tym chłoptasiem. Na jego szczęście, jak i na moje, wybrał dobre miejsce na dokonanie zakupu. Opuszczone hangary na obrzeżach miasta. Przyznam, że to idealne miejsce na stworzenie siedziby "gangu"... cóż warto o tym pomyśleć. Stałem oparty o maskę samochodu. John i Mike stali po bokach. Musieliśmy wyglądać dosyć zabawnie. Jak jakieś typowe mafiozy, z dennego filmu akcji.

- Bieber jest 14:05 a twojego chłoptasia wciąż nie ma - burknął mi Mike do ucha. Zacisnąłem szczękę, jak i pięści.

- Znam się na zegarku matole - odpowiedziałem mu równie nadętym tonem, co jak widać lekko go zezłościło.

- Jak nas wystawił, albo co gorsza wsypał nas psom, to masz u mnie przejebane - zagroził mi brunet. Parsknąłem na to co powiedział jedynie śmiechem. Nikt nie ma prawa grozić lub odzywać się w taki sposób do mnie

- Zamknij mordę i nie odzywaj się do mnie w taki sposób - wycedziłem przez zaciśnięte zęby. Nie wiem co się ze mną ostatnio dzieje, ale powoli tracę nad sobą kontrolę... Juz chciał się ponownie odezwać kiedy nagle zobaczyłem swojego klienta.

- Jest, spóźniony ale jest - uśmiechnąłem się zwycięsko i ruszyłem w kierunku chłopaka zostawiajac Mike za sobą.

- Spóźniony - odparłem w stronę zdyszanego Oliviera. Chyba tak miał na imię, w sumie to nie pamiętam. Jego imię jest tutaj mało istotne.

- Sorki, miałem małe problemy - po jego tonie głosu mogłem wyczuć, że jest minimalnie wystraszony.

Bardzo dobrze. Niech wie kto tu rządzi.

- Koło dupy latają mi twoje problemy. Kasa jest? - chłopak pokiwał energicznie głową, po czym od razu sięgnął po plecak. Rozpiął jedną z kieszeni i sięgnął po plik banknotów zwinięty w niewinny rulonik. Rzucił go w moją stronę. Złapałem swoją dzienna wypłatę i zacząłem je przeliczać.

- Zgadza się - schowałem pieniądze do kieszeni ramoneski. Sięgnąłem prawą dłonią na tył i wyjąłem spod paska od spodni, to za co zapłacił. - Łap - zrobiłem z towarem to samo co on z pieniędzmi. Koślawo, ale złapał swój zakup i szybko schował go do plecaka. Chłopak chciał juz iść ale chyba nie sądzi, że takie niepoważne zachowanie przemknie mu płazem.

- Jeszcze jedno - na mój głos jego głowa powędrowała do góry. Podszedłem do niego tak blisko, żeby mógł wyczuć mój oddech na swoim karku - Jeśli dojdzie do następnej transakcji między nami, nie masz prawa naruszyć mojego cennego czasu. Jeśli to się powtórzy to sprawię, że będziesz mnie błagał o przeżycie. - Na te słowa, jego źrenice rozszerzyły się i zaczął nerwowo przełykać ślinę. Powstrzymywałem się, żeby mu nie przypieprzyć, ale tak porządnie. Chłopak w pośpiechu założył plecak na ramiona i spojrzał na mnie wzrokiem pełnym strachu i przerażenia. Jednak poza tym, widziałem w jego twarzy coś, co wywołuje u mnie lekki niepokój. Mam wrażenie, że przez niego będziemy mieć spore kłopoty...