Güneşin ilk ışıklarıyla uyandım demek isterdim. Ama doğru düzgün uyuyamamış birinden ne beklenir ki ? Neredeyse zorlukla açtığım göz kapaklarımla birlikte yataktan kalktım. Hala duyduklarımın ya da en azından duyduğumu sandıklarımın etkisindeydim. Bu öyle berbat bir ikilemdi ki... Ya gerçek değilse ? Ya sadece her gece gördüğüm rüyalardan, doğrusu kabuslardan biriyse ? Öyle olmasını umarak banyoya ilerledim. Suyu açtım. Aynadaki yansımama baktım. Sanki bir gecede yaşlanmıştım. Derin bir nefes aldım ve duş almak için yavaşça ilerledim. Sıcak su bedenimi delip geçerken biraz da olsa rahatladığımı hissetim.
Yaklaşık bir saat sonra banyodan çıktım. Yüzüme çarpan soğuk havayla odama yürüdüm. Dolabımdan kıyafetlerimi çıkardım. Bunlar kesinlikle zihnimin oyunuydu. Yaşadığımı sandığım şeyler bir rüyaydı. Öyle olmak zorundaydı...
Kendimi bir rüya olduğuna henüz ikna ederken duvardaki iz bütün düzenimi bozmuştu. Nefesim kesilmişti. Ciğerlerimden boşalan hava soruları bir kenara bırakmama neden oluyordu. Çünkü cevabı bulmuştum. Gerçekti... Yaşanan her şey gerçekti. Dün hızla vurduğu duvar içe çökmüştü. Yutkundum. Kelimeler boğazıma takılıyordu.
"SANA BAĞLANMAMA İZİN VERMEZLER..."
"SANA AŞIK OLMAMI, SENİ SEVMEMİ KALDIRAMAZSIN..."
Gözlerimi kapattım ve sırtımı soğuk duvara yasladım. Bacaklarım pes ediyordu. Bu kadarı benim için fazlaydı. Gözyaşlarım firar ederken kesik kesik nefes alıyordum. Hıçkırıklarımın arasından bir ses duyuldu.
AĞLAMA MELEK.
Damon'ın sesi zihnimde yankılandığında hıçkırıklarım daha da çok arttı. Buna hazır değildim. Gerçeklerle yüzleşmeye hazır değildim. Onun da dediği gibi. Bana aşık olmasını kaldıramazdım. O insan değildi. Dahaca ne olduğunu bilmediğim birine nasıl aşık olabildim ben?
BANA AŞIK OLMAMALISIN ANGEL. BANA ASLA AŞIK OLMAMALISIN.
Nefesimi tuttum. Ve zihnimden " Neden?" Dedim. Sanırım beni bu şekilde anlıyordu. " Neden Zayn ? Neden olmayayım ?" Zihnimde yankılanan gülüşü beni korkutmuştu.
ÖLMENİ İSTEMİYORUM MELEK...
" Ölmeyeceğim Zayn."
SANA ZARAR VERECEKLER.
" Buna izin verecek misin peki ? "
BENDEN ÇOK DAHA GÜÇLÜLER. KARŞILARINDA BİR HİÇ KALIRIM.
" Onlar kim Zayn ? "
BUNLARI ÖĞRENMEYE HAZIR DEĞİLSİN .
" Ne zaman anlatacaksın ? Ben öldüğümde hiç bir anlamı kalmayacak ."
MELEK... SANA BUNLARI ANLATMAZ VE SENDEN UZAK DURURSAM NORMAL BİR HAYATIN OLABİLİR. SANA YAŞADIĞIMIZ HER ŞEYİ UNUTTURABİLİRİM. BENİ HİÇ TANIMAMIŞ BİR ŞEKİLDE DEVAM EDEBİLİRSİN. O ESKİ GÜZEL HAYATINDA YAŞAMAYA DÖNEBİLİRSİN. BENDEN UZAKTA DAHA GÜVENDE OLURSUN.
Bu sefer gülme sırası bendeydi. Ondan önceki güzel hayatım ha ? Hangi güzel hayat ? Annesiz, Babasız... Yıllarca acı çektiğim zamanlar mı ? Bundan daha kötüsünü düşünemiyordum.
" Sen benim hayatımı değiştirdin. Bana bunları anlatmak zorundasın. Benim de bilmeye hakkım var Zayn."
BUNA İZİN VEREMEM ANGEL.
" Sen nesin ?"
Bu gerçekten çok ani olmuştu. Beynimdeki bütün sorular bu cümleyle patladı. Bu... Bu gerçekten fazla kabaydı.
BEN NE MİYİM ? ASLA SEVEMEYECEĞİN KADAR BERBAT BİR YARATIK. BİR KATİL. BİR RUH. BİR KOVULMUŞ. MELEK SEN O KADAR MASUMSUN Kİ... SENİN YANINDA NE KADAR KİRLİ OLDUĞUMU ANLIYORUM. SANKİ DÜNYADAKİ BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİ İŞLEMİŞİM GİBİ. BEN BERBAT BİRİYİM ANGEL. SENİN ASLA İSTEMEYECEĞİN BİRİ. YILLARCA SİZ İNSANLARI KULLANMIŞ , NEFİLLERE ACI ÇEKTİRMİŞ BİRİ. BEN KÖTÜYÜM ANGEL. KÖTÜLÜĞÜN SAF HALİYİM. YALNIZIM. HER NE KADAR HİSSETMİYOR OLSAMDA... BİR YERLERDE HALA KALBİMİN OLDUĞUNU DÜŞÜNÜYORUM. TAŞLAŞMIŞ DA OLSA BİR KALBİMİN...
Söylediklerinden anladığım iyi biri olmadığıydı. Nefil, hissizlik taşlaşmış kalp ... bana hiç bir şey çağrıştırmıyordu. Bu söylediği şeyler benim sorularıma bir cevap olmamıştı. Daha fazla. Daha fazlasını istiyordum.
"Neredesin ? Oraya geliyorum."
