Luid gejuich stijgt op in de grote ronde arena. Verschillende jongens en meisjes kijken geboeid naar het schouwspel van een jong meisje tegenover een griezelig uitziende man.
'Kom op, Calypso!' weerklinkt plotseling een stem, die als snel wordt bijgevallen door de rest van het publiek.
Het meisje, Calypso, kijkt op en glimlacht vermoeit. Hier staat ze dan, midden in de arena, terwijl iedereen naar haar staart, vechtend tegen haar grootste angst: horror. Het gevecht is moeilijk en lijkt voor haar gevoel eeuwen te hebben geduurd, terwijl er goed een halfuur op de klok is verstreken. Calypso is uitgeput, fysiek en mentaal, en de strijd wordt er zeker niet beter op als ze ziet dat de man tegenover haar er nog steeds kalm, en nog even griezelig, bij staat. Alsof het hem allemaal niets doet en hij nog maar net begonnen is.
Ineens weerklinken er schelle alarmbellen, die iedereen in de arena doen opschrikken. Verschrikte gillen klinken hier en daar verspreid door het publiek en ook Calypso kan het niet laten een verschrikt gilletje te laten horen.
Een onheilspellend gekraak klinkt en langzaam gaan de grote houten deuren achter de horrorman open. Iedereen houdt langzaam zijn adem in, terwijl de griezelige grijns op de man alleen maar groter wordt. Uit de duisternis achter de deuropening verschijnen vier verschillende personages, die allen naast de man plaatsnemen.
Calypso zucht verslagen, maar grijpt toch haar zwaard stevig vast. Als ze dan toch verliest, heeft ze het in ieder geval geprobeerd. Het glanzende zwaard glimt strijdlustig in het zonlicht en laat de pennenveren die erin gegraveerd zijn, schitteren.
Opnieuw klinkt er gekraak van hout, maar dit keer een stuk sneller en harder. Het is deze keer afkomstig van de deur achter Calypso en als ze zich omdraait ziet ze vier vrouwelijke strijdsters op haar af komen lopen tot ze met haar op een lijn komen te staan. Hun rood met zwarte harnas glanst zacht en het strijdlustige vuur schijnt in hun ogen.
'Oh yeah,' grijnst het eerste meisje, 'laten we die gasten eens wat leren!'
Verbouwereerd kijkt Calypso de meiden een voor een aan.
'Wie zijn jullie?' vraagt ze.
De meiden glimlachen vriendelijk, voordat het vierde meisje begint met spreken.
'Wij zijn de Mystery Writers en wij gaan jou en iedereen die na jou komt, helpen met zijn of haar strijd.'
Een kleine zelfverzekerde glimlach ontstaat op Calypso's gezicht als ze die woorden op haar in laat werken. Een nieuw team, die haar helpt. En die anderen ook zullen helpen.
'Oké dan, laten we dan aan de slag gaan!'
De vijf meiden juichen en storten zich in een nieuw uitdaging.
JE LEEST
Anti-comfort (DMU1)
Random"Er was eens..." Dit werkte niet. Het was ook altijd hetzelfde! Calypso vloekte eens bij de gedachte en wiste alles. Een zucht volgde en haar vingers bleven boven het toetsenbord hangen. Na vijf minuten ingespannen naar het scherm te staren, gaf ze...
