Chapter 3
"Miss Zara Yonah Xyril Saito. Where's your personal reflection?"
Nako naman tong Prof na to. (_._) Galit galitan modes pa! Pabuo buo pa ng pangalan ko eh nabubulol naman sya. Grrrr!
"Ahhh. Ehh. Ma'am. I misplaced it po eh, But I have a Personal Reflection, it's just that I just printed it on a bond paper."
Yun! At inabot ko sa kanya yung Personal Reflection ko.
Hindi naman ako pabaya sa studies ko no.
Pabaya nga lang sa gamit. Wahehe. ^^v
Last subject na to sa umaga pero friday ngayon kaya may PE pa kami sa hapon. Softball sya, 3-5 pm.
"Hoy! Zara Yonah Xyril! hahahaha! I-declare ba naman daw buong pangalan mo! Hahaha! Tara na sa Botanical garden! May Bento ako ngayon. Pinaggawa ako ni Nanay Lucy."
"kalimutan na natin si Ma'am Theo. OK? Wala akong dalang food. Magtatake out muna ako."
"Dalawa 'tong Bento ko! Bukas ikaw naman magpaluto sa katulong nyo! Hahaha!"
Kaya nagsimula na kaming maglakad.....
"Hahahaha! Zara Yonah Xyril. Di ka ba nahihirapan magsulat nung kinder ka?"
"Saya mo! Bwisit ka talaga Jemai. Masaya ka kapag ganitong napapahiya ako. (_._)"
"Hindi naman SaiSai. Yung nga lang nakakatuwa expression mo kanina! Halatang na-BV ka nung binuo yung pangalan mo! Wahahaha! Yung bilog mong mata, Lalong bumilog! Hahahaha!"
"Hoy! Almond shape to no! Hindi to bilog!"
May lahi kasi kaming Japanese. Pero di ako marunong ng language nila haaaa! Pure Filipino at heart ata ako! Tsaka, di din kasi halata na may dugong Japanese ako ehh, kasi nga di ako singkit. (o.o) =)))
"Pero Jemai, nag-aalala talaga ako kung sino yung naka BOGSH %@&^*$"
Ayuuuun! Nabunggo ako ata ako sa poste. Tigas ehh. (_._)
"Anak ng tinapaaaaaaaaaaaaa! Araaaaay. T.T" Sigaw ko habang hawak ko yung noo ko.
O.A. ba? Ikaw kaya mabunggo sa...
sa...
sa...
sa...
sa gwapong lalaking to!
Hahaha!
Ayy! Joke lang po! ^^v
Pagtingin ko kasi kung saan ako nabunggo, Tao pala at wala ng iba pa kundi sa hearthrob ng Campus.
kay Jeric Fortaleza.
Ang lalaking ito lang naman at ang tropa nya ay kilalang kilala sa pagpapaiyak ng mga babae.
Bakit nga ba sila iiyakan? EH ano ba sila?
Gwapo lang naman..
matalino...
mayaman...
Varsity ng Basketball...
charming...
Sweet...
Yun lang naman! Karapat dapat bang iyakan? =))
"Ayy Miss! Sorry! Di ko sinasadya." Hinawakan ni Jeric yung pisngi ko.
Biglang uminit yung pisngi ko...
"Nakuuuu! Pasensya na. Tulala kasi maglakad tong kaibigan ko..."
Hinila na ko ni Jemai. Eh bakit nga ba hindi? Eh napatitig na lang ako sa Jeric na yun. Asarr.
Bakit ganun? Nung nagkatitigan kaming dalawa, nakikita ko sa mata nya yung sakit at lungkot na naramdaman ko nung binasa ko yung personal reflection? Hindi kaya sya yung....?"
BINABASA MO ANG
I will forget you...
Novela JuvenilPaano ba makalimot? Makakalimutan din kita. Makakalimutan ko din na minsan, may nakilala akong Drew na pinadanas sakin ang sakit na kailanman ay hindi ko na nanaising maramdaman pang muli. Ang sakit na dulot ng pagmamahal. Pagmamahal ng wagas. Pero...
