“Yehey!!! \(^___^)/ Tapos na yung kwento mo!!!” --Siya
“Tama ka jan... -.- Tapos na nga...” --Ako
(-______-) --> Siya
Pagkatapos niyang sabihin yun... -.- Bigla siyang sumimangot... Psssshhh... -.- At ano na naman ang drama ng isang ito...?
“Hoy! -.- Ano na naman ang drama mo jan??? Parang kanina lang ang saya-saya mo na natapos na yung kwento ko.... tapos ngayon sisima-simangot ka jan...” --Ako
“Wala >,<” --Siya
“Ano na naman? -.- Sabihin mo na kaya noh para hindi naman ako nagmumukhang t@nga dito...”
“>////< Eh kasi tapos na yung kwento mo...”
“O ngayon??? -.- Eh di maganda, makakaalis na din ako sa wakas...”
“Ayun na nga eh >///< ... Tapos na yung kwento mo kaya iiwan mo na rin ako dito...”
“Ehhh ano naman ngayon kung iiwan kita??? -.- Di ba nga strangers lang tayo... kaya malamang iiwan na talaga kita dito... Kesho matapos yung kwento ko o hindi... -.- Iiwan pa rin kita noh...“
“Ansakit mo namang magsalita >.<”
“Ehhh ano ba kasing gusto mo??? -.- Alangan namang kwentuhan kita forever...”
“Pwede rin ^.^”
“B@liw... -.- Jan ka na nga...”
At ayun na nga... -.- Tumayo na ako sa kinauupuan ko para makaalis na ako sa Christmas Party na yun... -.- Ok na naman ako eh... medyo gumaan na din yung loob ko mula nung naikwento ko sa lalaking yun ang lahat... Siguro nga oras na din para harapin ko na ang buhay ko na matagal ko nang tinatakbuhan -.- ...
Oras na din siguro para harapin ko ang pasko na kinakatakutan ko -.- ... Oras na rin siguro para tanggapin ko ang mga bagay na hindi ko na maibabalik pa... Si Mama at si Papa... -.- Alam kong wala na akong magagawa para ibalik sila dito... Pero hindi ko naman kailangang isisi sa pasko ang nangyari eh... -.- Hindi naman kasalanan ng pasko kung bakit namatay sina Mama at Papa sa araw na yun...
Oras na rin siguro para harapin ko na ang katotohanan na may kanya-kanya nang landas na tinatahak ang mga kaibigan ko... -.- At siguro nga... medyo malabo na rin na makita ko pa sila nang magkakasama... Pero posible pa naman yun eh... May posibilidad pa naman na mangyari yung hinihiling ko... -.- Kaso nga lang, hindi ko din alam kung paano mangyayari yun...
Tumayo na nga ako dun sa kinauupuan ko at nagsimula na nga akong maglakad palabas doon sa event na yun... Pasakay na sana ako ng jeep kaso---
“>,< Sh^t... naiwan ko yung cellphone ko sa table...”
Peste naman oh >.< Sa lahat-lahat ba naman nang maiiwan ko, yung cellphone ko pa... Kaazar naman... >,< marami pa namang mga mapagsamantala sa panahon ngayon... Baka mamaya kinuha na nila yung cellphone ko... Peste naman oh!!! >,< Ang t@nga-t@nga ko talaga...
Eh ano pa ba??? >.< Eh di binalikan ko na yung cellphone ko dun sa event... Pinlano kong itanong na lang sa organizer kung may nagbalik ba sa kanila ng cellphone ko... Kadalasan kasi, kung may mabuting loob yung nakapulot ng gamit, eh doon na dinidiretso sa organizer... Kaya nagbabakasakali akong doon ko na yun makikita... Kaso, >.< Iniisip ko din na baka naman napansin nung lalaking yun yung cellphone ko...
Ano na nga ba ang pangalan nun? >.< Hindi ko ata natanong yun eh... Sa bagay... -.-hindi ko na naman dapat alamin ang pangalan ng isang yun... hindi naman talaga kami magkakilala eh... At hindi na rin dapat namin makilala ang isa’t-isa...
BINABASA MO ANG
Friendship
Ficção AdolescenteF-R-I-E-N-D-S-H-I-P ...easy to spell... ...difficult to define... Hanggang saan nga ba ang nalalaman mo tungkol sa bagay na ito? Ano nga ba ang FRIENDSHIP? At hanggang saan nga ba ang kaya nitong abutin? Is this FRIENDSHIP an everlasting relationshi...
