“Alam mo... ^.^ lahat naman ng tao may karapatang maging masaya eh...” --Siya
“Alam ko naman yun noh -.-“ --Ako
“Kung ganun... :/ Eh bakit hanggang ngayon hindi mo pa rin magawang maging masaya para sa sarili mo?”
“Pssshhh... -.- masaya naman ako huh... -.- sino ba kasing nagsabing hindi...?”
“-.- So... masaya ka na pala sa lagay na yan...”
“Oo naman... -.-“
“Tsk, >,< wag mo nga akong lokohin... -.- kahit na ilang beses mong sabihin na masaya ka na sa lagay na yan eh hindi pa rin ako maniniwala noh... >.< Alam ko namang may lungkot kang tinatago diyan sa puso mo... >_< Bakit kasi hindi mo magawang pakawalan yang lungkot na yan??? Huh???”
“Ewan ko din -.-“
“>,< Imposible namang hindi mo yun alam... Bakit nga ba talaga? Bakit ba hindi mo magawang maging masaya? Bakit hindi mo magawang pakawalan na lang yang lungkot sa puso mo? >.<”
“Pssshhh... -.- siguro tama ka nga... hindi ko nga kayang maging masaya... hindi ko nga kayang pakawalan yung lungkot na nasa loob ng puso ko... -.- siguro dahil alam kong yung lungkot na hindi ko magawang pakawalan ay yung bagay din na makakapagpasaya din sa akin...”
“Tsk, -.- so, tinutukoy mo na naman yung mga kaibigan mo... So, ang gusto mong iparating eh yung lungkot na hindi mo magawang pakawalan eh yung mga kaibigan mo... At hindi mo sila magawang pakawalan dahil alam mong sila din ang makakapagpasaya sa’yo... Tama ba ako? -.-“
“Siguro nga... -.-“
“>_< B@liw ka talaga... >,< Bakit ba hindi mo sila magawang pakawalan? Ehhh pwede mo namang piliin na maging masaya na lang ehhh... >.< Hindi mo ba maintindihan? Pinili na nilang maging masaya sa kanya-kanyang daan na tinahak nila... >,< Bakit hindi mo na lang gawin yung ginawa nila??? Piliin mo na din yung daan kung saan alam mong sasaya ka.... >.< Hindi yung umaasa ka pa rin na babalikan ka nila jan sa lugar kung saan ka nila iniwan...”
“-.- Babalikan naman talaga nila ako huh...”
“Wag ka na ngang umasa >,<”
“>.< Wag mo nga akong pangunahan... Masaya naman talaga ako sa ginagawa ko huh...”
“At paano ka naman naging masaya? >.<”
“Psshhh... -.- makinig ka na lang...”
|[Flashback]|
Ngayong araw... -.- malamang parehas lang sa ibang araw... Punong-puno ng kawalan... How ironic noh... -.- punong-puno ng kawalan... Kawalan ng pera... kawalan ng pagkain... kawalan ng klase... kawalan ng kasama... kawalan ng kaibigan... kawalan ng kausap... kawalan ng everything... At kung anong meron ngayon??? -.- Wala rin malamang...
“Hoy Rein... ^.^ Anong ginagawa mo jan?” --Irene
“-.- Malamang wala rin...” --Ako
“Huh? :/ Ano kamo...?”
“Wala -.-“
Ayun nga... Buti na lang at dumating itong Irene na ito... -__- Kung hindi baka tuluyan na akong nawala sa katinuin nito...
“Asan na sina Grace? ^.^”
“-.- Wala... pinatay ko na...”
“Pinatay agad? >.< Grabe naman... hindi ba pwedeng ginahasa muna...”
“Asa ka naman noh -.- ... Baka ginahasa ni Jay pwede pa...”
“Ginahasa agad? >.< Grabe naman... hindi ba pwedeng pumayag muna...”
BINABASA MO ANG
Friendship
Ficção AdolescenteF-R-I-E-N-D-S-H-I-P ...easy to spell... ...difficult to define... Hanggang saan nga ba ang nalalaman mo tungkol sa bagay na ito? Ano nga ba ang FRIENDSHIP? At hanggang saan nga ba ang kaya nitong abutin? Is this FRIENDSHIP an everlasting relationshi...
