ANDIE'S POV
Sa CAFÈ
Pumunta ako sa cafè na ito para makapagrelax at matakasan sandali ang mama ko. Pero sa nakikita ko kung sinong papasok ng cafè eh mukhang hindi ako marerelax. Nakita ko si Russel at dumeretso ng counter. Mabuti na lang at hindi niya ako nakita.
"Hi! Where's the cake?" si Russel sa crew ng cafè
"Here sir". sagot ng crew
"Thank you".
At sa pagharap nya na iyon sa kung saan ako nakaupo... nakita nya ako at hindi na ako nakapagtago pa.
"Andie!" tawag sa akin ni Russel
"Are you stalking me?!" Mataray kong sabi sa kanya
"I'm just buying cake. I never thought your here. Kalmadong sagot nya
"SORRY" i didn't mean to be rude".
"Are you alone?" tanong ni Russel
"Yes" sagot ko
"Why?"
"Bakit masama ba?" pagtataray ko na naman sa kanya
"Hindi. Ang sungit mo naman".
sabi ni Russel"Sorry again. Ang kulit kasi ng nanay ko eh. That's why i rather be here than home".
"So would you mind if i join you?" tanong ni Russel
"In all honesty Andie, i really want to get to know you better". "I feel like you're an really interesting person". dugtong ni Russel
"I must have done something really interesting".
Hahaha... 😁 mahinang tawa ni Russel
"Pasensya ka na ha? I really can't remember anything".
"Well, it has to do with Vince". tanong nya
"So naichismis na pala sayo ng girlfriend mo yung tungkol sa EX ko".
"EX ko din si Margarett pero wala akong inalam sa kanya. But that night you were calling me Vince".
"Really?! Im sorry nakakahiya". Hindi ako makatingin sa kanya at pakiramdam ko namumula na naman ang pisngi ko sa sobrang kahihiyan.
"Is it a bad break-up? Care to talk about it? Do you have time?". sunod sunod na tanong ni Russel
SA CONDO
"What's my name?" tanong ko kay Russel habang nakahiga kami sa kama nya at naghaharutan.
"Daisy?"
"Are you sure?" tanong ko kay Russel
"Might be Katy?" Pang-aasar pa ni Russel sa akin
"Teka lang" sabi ko kay Russel sabay tayo mula sa kama at diretso akong lumabas ng kwarto papuntang kusina at duon ay may nakita ako at kinuha.
" joke lang. Hey what are you doing?" habol sa akin ni Russel
At sa pagharap kong iyon nilagyan ko siya ng whipped cream sa parte ng abs nya. At dun talaga sa yummy abs nya... sabay takbo.
"Get ready co'z im coming Andie. Takbo!" Sigaw ni Russel
Naghabulan kami sa condo unit nya. Umikot ako sa dinning para hindi nya agad ako abutan... sa sofa set... sa centered table. At sa huli inabutan ako ni Russel. Niyakap nya ako at iniharap sa kanya at hinalikan nya ako yung halik na soft and gentle yung tipong ayaw ka nyang masaktan. At namalayan ko na lang na nasa loob na ulet kami ng kwarto nya. At naulet ang nangyari sa amin nang una kaming pinagtagpo ng tadhana.
Pero ngayon wala na ang impluwensya ng alak. Yung pareho naming alam ang ginagawa namin. Ang ginagawa ko. Na malinaw ang aking pag-iisip sa kung sino ang kasama ko.
Ano bang meron sa lalaki na ito at ganito ako sa kanya."Russel Montenegro anong meron ka at napapasunod mo ako ng ganito".
💘💘💘💘
BINABASA MO ANG
You're Mine
Teen FictionBakit kapag tayo ay masaya hindi nawawala ang alak? ? Kapag tayo ay nalulungkot at nasasaktan present din si alak.? Talaga bang ito ang ating paraan at sandigan sa ating nararamdaman at pinagdadaanan? Nakakatulong ba o nakasasama? Paano kung ito pa...