She's the Casanova Princess

Casanova 1

Chapter 1: The Casanova

***

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatagos sa kurtina ng kwarto ko. Hindi ko alam paano pero ang alam ko nakasara to.

"Who opened my freakin curtain?!" Sabi ko nang makita kong bukas ang kurtina.

"Me" sagot ng tao sa harapan ko. Napabuntong hininga nalang ako ng makita ko ang kapatid ko na nakabihis na.

"Tumayo ka na daw dyan kung ayaw mong mawalan ng allowance. Labas pa ng madaling araw." napabangon nalang ako kaagad at dumiretso sa banyo para maligo

Nagsuot ako ng normal uniform. When i say normal sakto lang ang sukat sa akin then i wore my fake eyeglasses. Yes fake, for what purpose? You'll know it soon enough.

I'm Aoife Louise Marquez.  They call me Princess. Owner of Saint Louise Academy. It's obvious right? 5'3 height, 18years old, graduating student. Course? Information Technology. Hindi pa ko nakikita ng mga faculty kahit minsan.

"Princess! Let's eat!" Sigaw ni Dad. Agad naman akong bumaba at pumunta ng dining hall. Gaah. Bakit ba ang layo neto sa mismong labasan.

"Good morning Princess" sabay sabay na bati ng mga maids and butlers sa akin. I just nodded at them.

"Good morning Papa" i greeted as i kissed his cheeks before sitting down on my place.

"Ang bagal mo tapos na ko." Iritang sabi ng kapatid ko. Sinimangutan ko lang siya bago binilisan yung pagkain ko.

"Y-ya! Careful!" I wiped the dirt on my face before speaking up.

"Thank you for the food. Hihi. Kuya Roger! The best talaga luto mo!" Sigaw ko sa chef namin.

"Guys. Kain na din kayo. " Saad ko sa mga kasamahan namin sa bahay. It doesn't mean na may pera kami ay mataas na ang tingin ko sa sarili ko. Sabi ni Papa sa akin noong bata ako ay dapat silang tratuhin ng may respeto dahil kundi dahil sa kanila ay wala kami sa posisyon namin ngayon. Ngitian naman ako ni Papa dahil doon.

"Alis na kami Pa! Bye~" after humalik sa kanya. Napansin ko naman na parang may gustong sabihin si Papa kaya tinitigan ko siya.

"What is it?"

"Hmm. Princess, you look ....." habang tinignan niya ko mula ulo hanggang paa.

"Normal." Natawa lang ako sa kanya bago nagbabye na ng tuluyan.

****

"Seriously Nee-chan? Ikaw talaga yan?" Natatawang tanong ni Gab sa akin.

Gabriel Andrew Marquez my little brother, ilang taon din ang agwat namin. He's on grade 12.

"It's not like you. You look..." nagpause muna siya at tinignan ang ayos ko.

"Normal." Binatukan ko nga para maniwala

"Pareho kayo ni Papa! Parang sinasabi niyong di ako normal ah!"

"No. NOT THAT WAY. You? In that kind of fashion? ARE YOU KIDDING ME? You look like a commoner to me. The owner of afzxdha---hmmm"

"SSSSSH" sabi ko sa kanya pagkatapos kong takpan ang bibig niya. Nasa school na kami at nasa tapat ng office ko.

"Shut up will you? Go inside my office and tell them na nag iikot na ko sa school grounds. Remember, YOU CAN'T TELL THEM KUNG ANO ANG ITSURA KO. " takang taka naman siyang tumingin sa akin na para ba akong baliw sa sinabi ko. Kahit na ako ang may-ari ng school ay di ako nagpapakita sa mga staff dito. I have my own reasons.