DARE TO MOVE ON

CHAPTER 8

NIKKO POV

Habang nag dadrive. Naisipan kung itanong sa kanya kung bakit ginagawa niya yung mga bagay na yun. Mayaman naman sila eh.

"Franz" sambit ko pero pagkakita ko sa kanya. Bat siya kinakabahan? May nasabi ba akong mali?

"Aa..a..anu yun?

"Bat mo to ginagawa? " tanong ko sa kanya. Halata sa kanyang mukha na parang may iniiwasan siya.

"Okey lang kong di ko sabihin" sambit ko sa kanya. Nakita ko na nagbuntong hininga sya.

"Sige, may iikwekwento ako sa iyo" saad niya

-----

MARIE POV

"Bat mo yun ginagawa? " takang tanong niya sa akin. Hayst! Ikaw kaya ang dahilan nito. Gusto ko ng mag move on.

"Sige, may ikwekwento ako sa iyo" banggit ko.

FLASHBACK

May isang girl at boy. Nagmamahalan sila ng lubos pero isang araw nakipagbreak ang boy sa girl kaya pagkarinig ni girl ng mga masasakit na salita. Nag walk out siya, di nya alam na sinundan pala siya ng boy pero huli na ang lahat ng tumawid siya sa daan. Nakita niya na lang na nakabulagta ang boy sa daan. Naliligo ng sariling. Dinala sa ospital ang boy at ng makausap ang doctor. Sinabi nito na posibleng makalimutan ng boy ang lahat dahil nga sa critical na lagay nito. Habang papunta si girl sa ospital huminto siya sa may pinto ng kwarto ni boy at narining ang mga salitang ayaw niyang marinig.

"Sino kayo? Asan ako? " sambit ng boy sa kanyang mga magulang. Nakita ng girl kung paano umiyak ang mama ni boy at lumabas ito. Ng makita siya ng mama ng boy.
"Wag kang lalapit sa anak ko! Ikaw ang dahilan kung bakit di niya kami naalala. Umalis kana!" Mariin na sambit nito sa kanya. Para siyang tinusok ng karayom.
"Pero..." Hihingi sana siya ng tawad pero.
"ALIS!" Sigaw sa kanya ng mama ng boy kaya umalis siya na umiiyak.

End of flashback

Nakayuko lang ako habang kinekwento ang mga iyon sa kanya. Alam kung di na niya yun maaalala. Pero okey lang naman sa akin. Tanggap ko naman eh. Ako ang dahilan kung bakit na aksidente ang lalaking kaharap ko ngayon.

"Ang lupit naman ng mama niya. Dapat pinasalita muna niya ang girl." Sambit nito sa kanya

"Kung alam mo lang" mahinang sambit niya sa kanyang sarili.

"Anu yun? "

"Ah. Wala, siguro hindi kami ang itinakda" saad ko na lang sa kanya. Malapit na kami sa school kaya sa di kalayuan pa lang. Ipanahinto ko na sa kanya ang sasakyan. Baka kasi may makakita eh.

"Dito na lang"

"No. I insist! Dun kita ibaba sa main gate" kahit kailan bossy pa din siya. Pero di pepwede baka pag tsismisan sila.

"Wag na. Kaya ko naman eh" pahabol na sambit nito kay nikko. Nakita niyang nagbuntong hiniga si nikko.

"Okay fine" ipinarada niya na ang kotse sa gilid ng daan.

"Thank you" saad ko sa kanya. Dali dali akong lumabas at naglakad na. Nakita kung nalagpasan na siya ng kiotse ni nikko.

"Nakahinga din ng maayos" makahulugang sambit ko sa aking sarili.

----

NIKKO POV

Nakita ko sa aking side mirror na naglalakad si franz sa daan. Haiyst! Anu ba ang nakain ni franz ba't niya ginagawa yan. Ugh, ang hirap mag isip. Bat ko ba to ginagawa?

-------

Bat nga bah? Hahahaha. Hello readers! Hope you like it. Ciao

-rovelyn