The 12 Mr. Nobody is a Secret IDOLS

Chapter 41 - This I promise you

Morgan POV

Hayyyy..  kaasar... antagal na namim dito sa story na to ngayon lang ako nagka POV

Tssss...  andito ako sa mall... shopping. ..  so bored na kasi ako sa bahay so I decide to go here and buy some new things. I was looking around  when I saw a familiar guy who's eating uhm.... French fries with drinks... hmmmm where did I saw this guy again... uhmm... he's wearing big eyeglasses with a messy hair. He's tall and white... hmmm who is he? I know I know him....

Think....

Think....

RIGHT!!!!

He's one of the 12 mr nobody... tadhana nga naman... ? tsk tsk tsk

I approached him... when I got close to him, I called him...

"Hey!" I called. He looked at me surprise. .. I smirk...

"Surprise?" I ask.. he just shake his head....

"Hahaha... long time no see..." I greet him

"Are you sick? Do you have a fever or something? " he ask... I laughed

"Why is there something wrong about it?" I ask.. umiling lang sya.... I laughed. ...

"Yan lang kinakain mo?" Tanong ko sabay nguso sa kinakain nya...

"Ah ito?" Sabi nya sabay turo ng kinakain nya "ah oo ayoko kasing kumain ng mag isa kaya bumili nalang ako nito" sabi nya...

"Tara kain tayo! Libre ko at peace offering ko nadin dahil binully namin kayo dati" sabi ko sabay ngiti...

"Alam mo nagtataka na talaga ako una nating pagkikita napakataray mo saamin...." sabi nya... ngumiti ako

"Sa restaurant na natin pagusapan yan" sabi ko at niyaya na sya...

[Restaurant]

"About sa pagiging mabait ko ngayon... well im a good person naman pero bitch ako sa school, ayaw ko kasi na minamaliit ako ng mga tao... akala mo sobrang lakas kong tao pero ang totoo nyan napakahina ko... ung mga kaibigan ko dumidikit sila saakin dahil matapang ako sa paningin ng lahat at alam kong pinaplastic lang nila ako dahil narinig ko silang pinag usap ako at nung araw na yon balak kong sabihin na hindi talaga ako malakas at isa lang akong mahinang babae. Aaminin ko nasaktan ako sa mga sinabi nila dahil tinuring ko silang tunay na kaibigan nung araw na rin na yon nagdisisyon na rin akong wag magtiwala sa kahit sino at tanging sarili ko lang ang pagkatiwalaan ko. Takot ako sa maraming bagay at kakaunti lang ang kaya kong gawin... " sabi ko...

"Oh so palabas lang lahat?" Tanong nya

"Oo, isang palabas na ikinatutuwa ng iba at palabas na ikinalulungkot ko" sabi ko

"Sinabi mo na saakin na nahina ka, so I can be your friend?" He ask.. I look at him full of surprise at the same time happiness...

"Really!?"

"Yeah, kung gusto mo lang" he said

"Sure.. thank you!"

"You're welcome"

After nyang sabihin yon... tinuloy nanamin ang pagkain at nagkwentuhan about sa buhay namin....

Nathan's POV