SARI KELEBEK #Wattys2017

-10-

(Düzenlendi)

''İzel sakin ol tamam mı?''

''Geri zekâlı, öyle bir konuşuyorsun ki altıma sıçtım ne sakinliğinden bahsediyorsun ve nasıl sakin olmamı bekliyorsun?''

''Ben seni tanıyorum, bekle ben geliyorum. Sakın bir yere ayrılma'' dedi ve telefonu yüzüme kapattı. Ne oldu ya yine ne oldu, Yasin'in sesi gerçekten çok kötü geliyordu. Uf!

Birden annemin sesiyle irkildim.

''Kızım hadi ne bekliyorsun?''

''Anne.'' dememe kalmadı Yasin geldi, gelir gelmez de söze girdi.

''Emre ve İzgi kaza yapmışlar.''

Annemin konuşmasını beklemeden, gözlerim dolu bir vaziyette konuşmaya çalışıyordum ama nafile, bir yandan ellerim titriyordu bir yandan da hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım.
Ağzımdan ancak şu sözler döküldü;

''Ne nasıl yani Emre ve İzgi kaza mı yapmışlar?'' dedim.

Ardından gülmeye başladım. Resmen kahkaha atıyordum. Kendi gülüşlerim canımı yakıyordu ilk defa böyle hissetmiştim, birden nefes alamadım. Annem tuhaf bir şey yaptı ama ne yaptığını anlamamıştım, şimdi nefes alabiliyordum ama bu seferde şoka girmiştim.

Annem durumun yani şoka girdiğimi farkındaydı.

Yasin'in de elleri titriyordu.

"İzel kızım kendine gel, İzel!"

Annemin sesini duyuyordum ancak tepki veremiyordum.

Annem bir hışımla "İzel!" diye bağırdı ama nafile.

Annem hemen koşup arabasını getirdi. Ardından Yasin'in yardımıyla beni arabaya bindirdiler.

Normal de annem mesleği gereği soğukkanlıydı ama şuan annem ne yapacağını bilmiyor gibi bana bakıyordu. Başım Yasin'in bacağının üstündeydi, Yasin bir yandan elimi tutuyor bir yandan da tir titriyordu.
Şokun etkisi yavaş yavaş geçti ardından doğrulmak için Yasin'in elinden tuttum.

Yasin sevinçle bana bakıyordu.

Bir şey söyleyecekti ama ben "Anne..." diyince söyleyemedi.

"Anne."

Annem hemen arabayı durdurdu.

"İzel kızım iyi misin? Bizi çok korkuttun."

"Anne iyiyim ben, çabuk arabayı çalıştır da bir an önce hastaneye, Emre'lerin yanına gidelim."

Annem tekrar arabayı çalıştırdı ve yola devam ettik.

Yasin birden başımı öptü.

"Çok korktum İzel.'' Dedi ve bana sarıldı. Bende başımı omzuna yasladım , çok güzel kokuyordu.

Birden annemin telefonu çaldı sanırım arayan babamdı.

''Alo, tamam biz zaten yoldayız sen sakın yanlarından ayrılma.''

Babamın sesini duyamamıştım acaba İzgi ve Emre iyimiydi?

Sonunda hastaneye gelmiştik, annem arabayı park ederken bizde Yasin'le hastaneye girdik.
Danışmaya doğru yöneldim ki ne göreyim.

Emre ve İzgi sedyede. Başlarında bir sürü doktor vardı her kafadan bir ses çıkıyordu ve ben ne dediklerinden hiçbir şey anlamadım.

Yasin arkası dönük olduğundan dolayı onları görmedi.