Aşık Olduk

Anlaşma

EVRIM

Konseri yarıda terk etmiştim ve Rabia 'yı uzun süre boyunca bekledikten sonra sonunda eve gitmek için yolumuzu tutmuştuk.

" Neden konserden yarıda çıktın ? " diye sordu Rabia.

"Bu nasıl bir grup ya ? Çok hırslılar hepsi birbirini geçmeye çalışıyor. "

"Haaa benim aşklarıma nasıl böyle

dersin ? "

"Ee öyleler ama."

"Hayır hepsi yeteneklerini göstermeye çalışıyorlar bir kere. "

"Iyi öyle olsun. "

"Öyle tabii. Ee ne düşünüyorsun kabul edecek misin ?"

"Bilmiyorum. "

" Tabii ki de edeceksin. Lütfen Evrim lütfen. Lütfen. "

Off daha zaman var. "

"2-3 gün mü ne var. Su gibi akıp geçer. "

"Off ya ... Aslında kabul etmek istiyorum galiba ama bu kadar çok çalışmaları ve bu kadar ünlü olmaları beni korkutuyor."

"Ne bakımdan ?"

"Şimdi bir sürü programa çıkıyorlar mesela. Ben canlı yayında konuşamam elim ayağım birbirine dolanır. Ve çok ünlü oldukları için insanlar bu yeni üye nerden çıktı diyebilirler.  "

"Bence sen çok tatlı olduğun için bunların hiçbiri sorun değil. Programlarda doğal ol mesela. Bu çoğu üyenin yapmadığı birşey. Bunu ben bile kabul edicem. Çünkü bütün fanlar bilir ki Özgür ve Aral birbirinden nefret ediyor. Ama hep programlarda sanki en yakın arkadaşmış gibi davranıyorlar. Sen böyle yapma yani bir üyeden nefret ediyorsan bunu direk söyleme tabii ama sanki çok yakınmışsınız gibi de yapma. Ve ayrıca kimsenin de bu yeni üye nerden çıktı diyeceğini zannetmiyorum. Çünkü herkes seni çok sever. Sevmezlerse onları fan kulübümden atarım. " güldüm. Eve varınca da uzun süre saçma sapan şeylerden bahsettik ve sonunda uyuma kararı verdik. Başımı yastığa koyunca düşünmeye başladım. Kabul etmek istiyordum bir denemek istiyordum şansımı. Zaten geçici kontratım bittikten sonra evet yada hayır demek bana bağlıydı. Sanırım evet diyecektim. Bu kararı verdikten sonra uykuya daldım.

Gece geç yattığımız için sabah da geç uyandık. Ve geç kalıyorduk. Hemen hazırlandık. Ben bavulumu da aldım. Belki bu geceyi bir otelde geçirebilirdim. Hemen bir taksiye atladık ve okula gittik. Okula vardığımızda 10 dk. geç kalmıştık çoktan. Benim dersim resimdi. Rabia 'nın ki müzikti yani ikimiz farklı yerlere gidicektik. Ben gene sırtımdaki kocaman çantayla koşarken birine çarptım. Bu sefer kime çarptığıma bakacaktım. Tabii kide Özgür 'dü. Omzum da kesin çıkmıştı. Yuh yani betondan mı yapılmış bu çocuk ?

"Özür dilerim. " dedim. Koşmaya devam edecekken beni elimden tutup durdurdu.

"Dersin resim mi ? "

"Evet."

"Teberik hoca bugün yok. O yüzden boşuna kendini yorma. "

"Ah boşuna o kadar zahmette girdim yani. Teşekkürler." dedim ve acı içinde yürümeye başladım. Ahh şu sırtımdaki çantada hiç yardımcı olmuyordu. Birden sırtımdaki yükün giderek hafiflediğini ve sonrada tamamen kaybolduğunu hissettim. Arkamı dönüp baktığımda Özgür 'ü gördüm. Bana bakıyordu ve sırtında da benim çantam vardı.

"Napıyorsun ? "

"Omzunu incitmiş gibiydin bende sırtındaki sana yük yapmasın

istedim. Noldu kötü mü yaptım çanta yerine seni mi taşımalıydım yoksa ?"