Bully My Love

How to say 'I Love You'

Minding feelings

"Alam mo na ba ang gagawin ko sayo?" Halos maiyak ako dahil kay MJ. Baliw na nga siguro ako, imagine, gusto ko ng umiyak sa tuwa kanina, but now, I want to cry because of pain.

"MJ--" Naputol ang sasabihin ko dahil sa paghatak sa akin ni Rudolf at hinarap niya ako sa kanya.

I'm so confuse, what's his problem?

"I love you, Sapphire." Nagkatitigan kami ni Rudolf, and his genuine gaze makes me believe his unbelievable words. What the hell?!

"Rudolf you know that I have someone--" I'm about to tell him something but...

He kiss me.

Hindi ako makagalaw, ewan ko, naiiyak ako kasi...

Ang tanga ko kasi ako pala yung tangang babae na sinasaktan si Rudolf.

Ako pala yung babae na kaya niyang bigyan ng happy ending.

Ako pala yung babae na yun.

Yung babae na ilang beses ko nang sinermunan sa utak ko.

Yung babaeng tinapunan ko ng maraming hypothesis.

And I think I was right with all of that.

Yet at the one thing, not.

That girl (me) is not puppy inlove.

I already do, I aready knew, that I was in love, not a puppy love.

And I knew Rudolf deserve a happy ending.

I feel guilt.

Kay Rudolf.

How can I heal him?

But something hits me.

Rudolf kneeling on the floor because of MJ's punch.

And Rudolf punch MJ too.

Nagsimula na silang magsuntukan. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila, sino ang tutulungan ko? Si MJ? Pero paano si Rudolf?

At the end, si Rudolf ang nilapitan ko, and I don't know why.

"Shity couple!" Aigaw ni MJ at marahas na dumura then hinawi niya ang mga students na nakapalibot sa amin. I don't have time to mind it this time. Gustuhin ko man, kailangan ko munang ipagsantabi ito dahil kay Rudolf.

▶▶▶▶▶

Nandito kami ni Rudolf sa clinic, may bandaid siya sa gilid ng labi niya.

Nakatitig lang siya sa akin.

"Dapat si MJ ang tinulungan mo, ang tagal mo kayang hinintay na bumalik yun!" Tumawa pa ang loko. Pero ako, hindi ko magawang ngumiti.

"How can you still laugh? Is what you said was just a prank?" Tanong ko sa kanya, biglang nawala ang ngiti sa labi niya at biglang naging seryoso.

"No. It's real. I'm genuine." Seryosong sabi niya. Napabuntong hininga ako.

"Sorry."

"Don't apologize!" Nagulat ako sa masiglang sigaw niya. Bipolar. But I know he just acting that he's fine.

"Ang pagmamahal na binibigay, hindi palaging nasusuklian. Kaya okay lang! At ang first love ko, hindi dapat sinasabihan ng 'sorry'! Ikaw Sapphirw ha! Inaapi mo si 'first love' ko! Pabayaan mo na lang siyang mapalitan!" Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa kanya.

Hindi ako natutuwa sa sinbi niya, natutuwa ako dahil ang tatag niya. Kung yung ibang tao (even boys) siguradong nagmumukmok dahil na busted.

Si Rudolf, alam niya nang busted na agad siya kahit hindi pa sinasabi, pero nagagawa pang magbiro.