Bully My Love

How to bully

Matthew Justine Sebastian is back

'Oh my God he's back!'

'And more attractive!'

'Blue hair is nice!'

'I love him so much!'

'For Pete's sake! His life is like a sex! I want it!'

'Wala pa best! Wala pa yan! Diba nakalagay sa article na 'malinis pa siya?'

'I know! And because of that I had a doubt na tuloy with that article'

'My dream guy is back!'

'Just one night with a guy like him'

Ang ingay, sobrang ingay, halo-halo ang mga boses at salita, to the point na wala ka ng maintidihan.

Kailan ba sila nag-umpisang magkaganyan.

Nakatayo lang ako, pinapanood sila, nagkukumpulan at nagkakagulo.

Biglang nahawi ang mga estudyante, giving a way for a guy, kulay blue yung buhok, I can't see his face.

Then suddenly, narealize kong si MJ yun...

Si MJ...

"MJ..."

"Hoy! Sapphire!"

I can feel the coldness of the floor.

"Sapphire! Okay ka lang?" Nagmamadaling tumakbo papunta sa akin si Rudolf, so it's just a dream.

"Kailan ba siya babalik?" I asked out of the blue.

"Panaginip na naman?! Hay nako! Ilang beses mo na ba mapapaginipan yan?! Sapphire! Yung grades mo bumababa na!" Hindi ko siya pinansin, nakatulala lang ako, thinking again, thingking of him...

"Sapphire, as a friend, knowing MJ, he probably hurt you, please use your wisdom." I know, sinasabi ko na yan sa sarili ko, alam ko, na wala naman kasing pag-asa, saan nga ba ako kumakapit? Ah sa mga pangakong winawala na ng panahon...

×××××
'I think you need to leave me'

'Why? And I will never ever do that, I always be at your side'

'But... but... they will harm you too...'

'So what? Why do I care for them? Think whatever they want, but I will be with you.'

'Are you sure?'

'Yes, not just sure, I promise...'
×××××

Lagi kong sinasabi sa sarili ko na 'face the reality, ang panahon lumilipas kasama ang mga pangako' lagi kong sinasabi na 'masasaktan ako kung aasa ako na maaalala niya yun' lagi kong sinasabi na 'kailangan ko siyang layuan'

Pero wala akong laban, kung ang salitang 'love' ay inatake ka.

"Alam mo Rudolf? Lahat ng mga naiisip mo, naisip ko na. Pero bakit parang iba yung flow? Lahat ng maaaring mangyari naisip ko na, na masasaktan ako? Na magmumukha lang akong tanga, pero walang kwenta din." Namumuo na ang luha sa aking mata, bakit kaya? Oo nga pala, yung katangahan syndrome ko umaatake na naman.

"Matalino ako diba? Sa lahat ng subject sobrang talino ko, pero sa love subject, line of seven ako. Bakit nga ba siya pa? Bakit nilalapit ko ang sarili ko sa isang bagay na makakasakit sakin? Eh habang lumalapit naman ako, sinasabi ko na sa sarili kong lumayo na ako, pero lumalapit pa rin ako? Ang weird ano? Weird naman talaga ako."

"Stop it Sapphire, you. Can't. Stop. It. Masasaktan ka talaga. Masasaktan at masasaktan. Kahit ikaw pa ang matalinong si Sapphire Lim, magiging tanga ka parin. Eh ako nga, si Rudolf Kang, nagpapaka tanga eh, sa dinami-dami ng mga naghahabol sakin, sa iba pa ako nagkagusto."

"Haha! Mababaliw na yata ako. Sa tinagal-tagal kong binully at sinaktan sa palagay ko naging manhid na ako eh! Hope that I can also handle this." Baliw.

"Para na tayong tanga dito Sapphire, alis na tayo!" Hinila naman ako ni Rudolf palabas ng library.

I think we're crazy, ako si tanga na kumakapit sa promises namin, kahit na alam kong wala akong mapapala dahil bata pa kami nuon. Pero habang kinukumbinsi ko ang sarili ko na masasaktan lang ako, na mapapahamak lang ako, I feel like I just falling deeper.

Sa mga gabing siya ang iniisip ko, lagi kong iniisip na mas mainam na hindi ko na lang siya makita, para hindi na ako mabully, para hindi na ako maging tanga pero makakatulog pa rin ako ng umiiyak kasi nakakaramdam ako ng masakit, at duon ko nalalaman, na tanga pa rin talaga ako, kasi siya pa ang minahal ko.

At isa pa tong si Rudolf, sumabay pa sa katangahan ko, why?

Siya lang naman ang dakilang play boy na si Rudolf Kang, na nainlove (finally) pero sa kasamaang palad may ibang mahal.

See? Digital na talaga ang karma.

Pero nung nakilala ko siya ng lubusan, I realized that he deserve a happy ending.

At yung girl na 'minamahal' niya ngayon, siguro hindi pa niya talaga kilala ang tunay na 'Rudolf Kang'.

Hindi pala siya yung 'always happy' at 'happy go lucky' na tao. Ang lalim niya palang mag-isip. Magaling din siya sa pagcocomfort, but sad to say pareho naming kailangan yun.

Kung pinapairal lang nung babae ay yung kung anong alam niya kay Rudolf, it's better not. Rudolf is a nice person.

Kung hindi na nagpapakatanga yung babae (like us), pansinin niya na si Rudolf, mamahalin siya ni Rudolf, mamahalin din niya si Rudolf.

At yung sinabi niya na 'may ibang mahal' yung girl, gosh, kung puppy love lang yan, si Rudolf dapat! Si Rudolf! She didn't know how much pain she giving! She's hurting Rudolf! Gosh! I want to tell her that 'Rudolf Kang is inlove with you, he's a good person, he shall make you happy.' And last, 'he can give you a happy ending.'

"Sapphire..." Napahinto ako ng huminto si Rudolf, nakatingin lang siya sa ibang direksyon, sinundan ko ang tinitiginan niya.

And to my surprise, it was MJ, with his new hair color; baby blue...

Napatulala lang ako sa kanya, ang dami kong gustong sabihin, na lagi kong iniisip bago ako matulog, pero ngayon na nandito na siya, nawala lahat.

Napatingala ako sa kanya nang nasa harapan ko na pala siya.

Pumungay ang mga mata niya,

Nagbago man ang porma niya, (mas nadagdagan yung charm?) he still the same...

MJ Sebastian.

"Alam mo na ba ang gagawin ko sayo?"

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

I will create a new acount at the year 2017.

Why?

I just forgot my password.

And why just use my gmail for infos?

I just also forgot my password there.

How stupid, right?

~sacred_sapphire