Vermist

Liv

Ik pak mijn camera en druk op play. Ik doe m'n kamerdeur voor de zekerheid dicht ook al weet ik dat er niemand is. Ik ga zitten, op m'n bed en kijk recht de camera in.
'Hoi, ik ben Liv voor het geval je bent vergeten dat je een dochter, zusje of vriendin hebt als je dit kijkt. Ik heb geen idee hoelang ik nu weg ben. Misschien leef ik inmiddels al niet meer en hebben jullie me al begraven. Misschien ben ik ontvoerd of vermoord. Misschien loop ik nu ergens op straat of zit ik misschien wel naast je en ben ik in levende lijve gevonden. Je zal vast denken, je was altijd vrolijk, had een perfect leven. Waarom ben je weg? Nou weet ik eigenlijk ook niet, ik wil gewoon weg hier. Als je dit kijkt en ik ben nog niet gevonden, stop met zoeken. Vergeet me en ga door met leven want ik ben niet van plan om terug te komen. Wat ik waarschijnlijk wel doe als ik nog leef omdat ik niet voor altijd op straat of alleen kan leven maar ik heb het lang genoeg volgehouden, hier. Weet wie je vertrouwt, mis me niet en misschien wel tot morgen.'
Ik loop weer naar de camera en stop het filmen. Ik kijk m'n kamer rond, opgeruimd. Ik kijk naar m'n bed, waar een tas op ligt en een koffer. Laat ik nog even checken of ik alles heb. Ik rits m'n koffer open, voor de honderste keer vandaag. Broeken, check. Truien check. Shirts check. Ondergoed check. Toiletspullen check. Alles zit erin voor morgenochtend. Ik kijk nog in m'n rugzak waar alvast wat voedsel in zit. M'n geld en paspoort. Een zakmes en een zaklamp. Ik ben klaar om te gaan en niet meer terug te komen. Alles heb ik tot in de puntjes geregeld. Het gaat me lukken, hoe dan ook. Over 24 uur ben ik niet hier in m'n kamer, maar loop ik over straat, zit ik ergens of ben ik misschien ontvoerd. Het maakt me niet uit waar ik beland, zolang ik weg ben vind ik het goed.

---

Ik voel m'n mobiel trillen. Ik kijk hoelaat het is. 06:15. Iedereen is weg. Papa en mama zijn werken en Thomas is nog niet thuis van het stappen, zal wel ergens in de greppel of bij een meisje liggen. Ik grinnik. Ik stap uit bed en doe de kamerdeur open. Ik kijk voor de zekerheid in de slaapkamers, niemand. Ik geeuw, welke gek staat er op zaterdagochtend nou om kwart over 6 op, ik dus. Ik loop naar de badkamer en neem een douche. Misschien wel de laatse voor een lange tijd. Als ik klaar ben loop ik naar beneden. 06:35, ik lig goed op schema. Ik loop naar de keuken, maak een goed ontbijt klaar en ga op de bank zitten. Ik bekijk instagram, snapchat en facebook. Whatsapp kan ik niet openen want dan weet iedereen gelijk m'n laatst gezien, die houd ik nog even op gisteravond 23:23. Het was gister de 23e. Dus komt het allemaal mooi overheen. Ik loop weer naar de keuken en ruim even snel de vaatwasser uit, zodat het lijkt alsof ik straks boven op m'n kamer zit als Thomas thuis komt. Ik pak 2 flesjes water, die ik gister in de koelkast heb gezet, niemand had het door. Ik loop naar boven en stop de flesjes in m'n rugzak, ik doe m'n la onder het bed open en pak het eten wat ik heb klaargemaakt, 5 boterhammen. Ik weet niet over hoelang ik wat te eten kan kopen dus ik neem maar extra veel mee. Ik pak de oplader van m'n telefoon en haal m'n powerbank van de oplader af. Ik kijk m'n kamer rond, ik heb alles. Ik blijf hangen op de foto van Bram en mij samen, ik gris hem van het plankje en prop hem nog in m'n rugzak. Ik kijk naar de tijd, 07:02. Ik ga op m'n bed zitten, ga ik dit echt doen? Ja. Ik ga weg. Ik open whatsapp. Shit waarom. Laat ik maar reageren op alle berichtjes van iedereen die ik achter ga laten.

Bram:
Hey sunshine. Goedemorgen, ik ga voetballen, daarna kom ik naar jou. Succes met sporten schat. Ben rond half 3 bij jouxxx
Mama:
Goedemorgen. Lekker geslapen? Ik heb een korte ochtendienst, ben rond 12 uur thuis. Zullen we samen lunchen? Hoelaat was Thomas thuis? Tot vanmiddag en veel plezier met wat je gaat doen xxMam
Emily:
HEEEEY BESTIE. Nee te blij. Maar kom vanavond naar mij, met Bram. Mark is hier en dan kunnen we met z'n vieren een film kijken. Ouders zijn weg. Lekker dubbel date hahahahaah. App ff of je kan xo

Niemand weet dat ik wegga. Ik besluit overal op te reageren of ik er straks nog ben. Dan valt het niet op. Het is inmiddels 07:20. Ik moet gaan over 10 minuten komt de bus. Straks mislukt alles nog. Ik leg de camera onder het bed, wie gaat nou zoeken naar aanwijzingen op een camera. Doe het licht uit. Kijk nog een keer m'n kamer in. Kijk naar Thomas z'n kamer, sorry broertje maar je redt het wel zonder mij. Ik kijk naar de familie foto op de gang, ik moet weg van ze. Helemaal van m'n vader, ik haat hem. Ik vertrouw hem niet. Alleen niemand heeft het door, ik kan niet langer leven zolang hij in de buurt is.
Ik sluit de deur. Doei huis, tot ooit. Op naar de bushalte.

Laat even weten wat je van dit eerste hoofdstuk vond! Zou het erg waarderen. Byeeeee, snel nieuw hoofdstuk xo