Vermist

Bram

Ik stuur Liv een berichtje.
Klaar met voetballen! Ff douchen en dan ri jou x
Ik merk iets aan haar afgelopen week, ze gedraagt zich anders. Straks ga ik het hoe dan ook met haar erover hebben. Ik loop naar de badkamer, spring onder de douche. Als ik klaar ben doe ik m'n haar en pak wat schone kleren. Blijf vannacht gelijk bij Liv slapen, we gaan blijkbaar vanavond naar Emily, haar beste vriendin, een film kijken, ik vind het prima.
Ik loop naar beneden, pak m'n sleutels en zeg gedag tegen m'n ouders. Het is 14:16, ik moet nog opschieten want ik zou half 3 bij Liv zijn. Ik haal snel m'n fiets van het slot.
Ik rijd Liv haar straat in. Waarom staat er een politieauto voor de deur? Ik gooi m'n fiets tegen de muur aan en bel aan. Liv haar oom doet open, oh gelukkig, daarom stond die politieauto daar. Liv haar moeder komt aan gesneld.
'Oh hoi Bram.' zegt ze met een teleurstelling in haar stem.
'Ook leuk om u weer te zien.' zeg ik lachend en ik loop naar binnen. Ik zie Thomas op de bank zitten en hij kijkt niet zo blij. Er is iets aan de hand.
'Wat is er aan de hand?' Vraag ik en ik kijk van Thomas, naar Angela. Angela gaat zitten. Normaal is Liv haar moeder veel vrolijker. Ik wil naar boven lopen, Liv is vast boos aan het doen op haar kamer. Haar oom houdt me tegen.
'Daar is ze niet. Weet jij waar ze is?' Ik kijk hem aan, Liv is niet weg. Ze is vast even naar de winkel, doet ze wel vaker.
'Wat doen jullie moeilijk, ze zal vast binnen 10 minuten thuis zijn.' Zeg ik zo geloofwaardig mogelijk want aan de gezichten te zien zal dat niet zo zijn.
'Verdomme Bram, ze is weggegaan. Haar kleren zijn weg, haar tandenborstel. Alles. Hoor je me, alles. Ook jullie foto samen.' Schreeuwt Thomas naar me. Nee dit kan niet waar zijn, ik ren naar boven en gooi Liv haar kamerdeur open, in de hoop dat ze gewoon op der bed ligt. Maar nee, haar kamer is leeg. Ik kijk naar het plankje waar onze foto normaal stond, leeg. Ik trek haar kast open, haar lievelingstrui is weg, de rode van de Pull&Bear. Ik trek haar overige kleren uit haar kast. Ik kan het niet geloven, ze is weg. Maar nee, ze komt terug. Ze is nog geen 24 uur weg, dus ze kan nog niet vermist zijn. Ik ren de trap af. Dan sta ik stil.
'Ja, ik geef het door aan m'n collega's. We gaan haar als officieel vermist opgegeven. Jullie moeten beloven alles wat je hoort van haar of wat je verdacht vindt aan haar kamer laat je weten. Aan mij. Ik ga dit onderzoek hoe dan ook leiden. We gaan haar vinden.' Liv's oom kijkt naar me als hij stopt met praten.
'Sorry jongen, maar je vriendin is weg. Weet je echt niet waar ze kan zijn? Heeft ze het niet met je ergens over gehad?' vraagt hij. Hoe kan Liv me achterlaten, hoe kan ze iedereen achterlaten, dit slaat helemaal nergens op verdomme.
Ik loop naar buiten en fiets naar huis. Ik ga door naar m'n kamer en besluit om niet meer uit m'n kamer te komen.
Ik hoor voetstappen op de trap, m'n deur gaat open. Ik zie Lena binnenkomen.
'He broertje. Wat is er aan de hand?' vraagt ze en ze gaat op m'n bed zitten.
'Ik ben je broer. En hoezo?'
'Je was gelijk weg, we weten al wat er is. Liv haar oom is net langs geweest. Je had hem al gezien toch?'
'Ja.' Lena is 14, en een geweldig zusje maar ze kan beter nu haar mond houden. Ze legt haar hand op m'n schouder.
'He het komt wel goed. Hij gaat de camerabeelden bekijken zodat ze achter een paar dingen kunnen komen over dat Liv weg is.' Lena loopt weg. Ik wil er nu niet over nadenken.

Heeeeeeeeey, volgende deel komt bij de 20 lezers ;) dus stem, reageer & tell your friends hahahaha. Bye