Bram

43 1 0
                                    

Ik word wakker. Niet dat ik heb geslapen. Ik heb gewacht tot Liv misschien nog een berichtje zou sturen, niks. Ik heb in totaal maar een paar uur geslapen denk ik. Ik pak m'n mobiel, het is 09:14. Waar zal Liv zijn? Is ze veilig? Geen berichtjes van haar. Ik ben bang. Bang dat ze niet meer terugkomt.
---
Het is 12:24. Ik heb heel de dag niks gedaan, ik moest naar school maar ma heeft me ziek gemeld. Ik kan pas iets doen als ik iets heb gehoord over Liv, ze is nu zeker 48 uur weg. Er wordt geroepen, of ik naar beneden wil komen. Ik stap met moeite van m'n bed af. Als ik beneden in de gang kom zie ik dat de post is geweest. Ik pak het op en gooi het op de tafel in de woonkamer.
'Hallo Bram' zegt Hans. Wow ik had hem nog niet gezien. Ik kijk naar hem met een blik van weet je al iets van Liv?
'Vandaag zal ik langs alle klassen gaan om te vragen of zij iets hebben gehoord en dat ze hun ogen open moeten houden. Ik heb al contact gehad met jullie mentor en de schoolleiding. We gaan ons uiterste best doen om haar te vinden. We hebben haar pinpas getraceerd en het laatste waar ze gepind heeft was op Rotterdam Centraal, waarschijnlijk is ze met de trein vertrokken, ik heb een paar van m'n mannen daarop gezet, om daar onderzoek te doen, we gaan ook kijken of we kunnen achterhalen wat voor kaartje ze precies heeft gekocht want dan kunnen we heel wat preciezer te werk gaan. Nu is het wachten tot Liv zelf een fout maakt of dat ze iets laat horen.' Dat Liv dit kon wist ik niet, maar dat ze ook nog eens zo slim is om geen echte sporen achter te laten wist ik allemaal niet. Op de camerabeelden is te zien dat Liv rond half 8 zaterdagochtend met koffer en rugzak weg is gegaan, dus ze sluiten uit dat ze is ontvoerd of iets dergelijks. De politie weet vrijwel zeker dat ze weg is gelopen, een motief waarom heeft niemand een idee van. Ik kijk naar de tafel en zie een stukje van een envelop, een brief. Ik pak het, met mijn naam. Ik loop ermee naar boven, ma roept nog wat het is. Ik wil weten of dit van Liv is. Ik scheur het open en haal het papier eruit.

Lieve Bram,

Hier hoor je wat van mij, vertel niemand hier iets over. Ik ben veilig. Ik mis je. Maar lieve schat ga door met leven. Zorg ervoor dat iedereen dat doet. Ik ben weg voor een reden. Ik ben er alleen nog niet aan toe om te vertellen waarom. Ik weet dat het eigenlijk niet kan wat ik doe maar jij weet ook hoe ik ben ha. Bram, alsjeblieft. Het komt goed en dat beloof ik. Maar het komt ook goed zonder mij. Je zal vast boos op me zijn, daar geef ik je ook alle redenen voor. Het is alleen allemaal heel ingewikkeld en ik heb tijd nodig. Beloof me dat je niemand vertelt dat je een brief van me hebt. Ga me niet zoeken. Ik ben waar ik ben, ik moet nadenken. Beloof me ook dat je niet meer met m'n 'vader' praat, dit is een hele opdracht maar hij is niet wie je denkt dat hij is. Hoe gaat het met je? Is er nog iets kei leuks gebeurd op school? Hoe is het met Emily? En met Thomas? Als je van plan bent om iets terug te reageren, app me. Ik zie het toch wel, ik zal je brieven sturen maar alleen als je me belooft dat niemand het te weten komt, want oom Hans zal vast een manier vinden om te weten waar ik ben en ik wil niet gevonden worden, nog niet. Ooit zal ik je weer zien, dat beloof ik. Ik leef en ik doe voorzichtig.

Ik hou van je, liefs Liv.

Oh my fucking god. Hoe kan ze me dit vragen, hoe kan ze me dit aandoen. Ik ga hoe dan ook uitzoeken waar ze is, waarom ze weg is. Ik hoor iemand de trap op komen, snel die brief onder m'n wiskunde schrift en doen alsof ik huiswerk maak. Er klopt iemand op de deur.

'Ik ben wiskunde aan het maken!' roep ik en de deur gaat op een kier open, m'n moeder die zich vast zorgen maakt, ze glimlacht en gaat weer weg. Ik pak m'n mobiel uit m'n zak. Open het gesprek met Liv.

LIV, ik heb je brief gekregen. Ik vertel het niemand maar je moet mij wel dingen gaan vertellen. Je kan zeggen dat je veilig bent maar WAAR?! Het gaat geweldig goed met mij joh! Buitenom ik niet naar school ben geweest, m'n vriendin weg is gelopen. Emily heb ik alleen even snel gesproken via whatsapp, ze is er kapot van Liv. Ze weet niet wat ze zonder je moet en oh ja met Thomas gaat het wel maar ik heb je broer nog nooit zo gezien, weet je wat je ons aandoet? En dat gelul over je vader slaat ook nergens op, ik ben niet boos maar Liv kom terug, nu. Ik hou van je en we komen er SAMEN wel uit x

Ik bekijk de envelop, de postzegel. Geen stad of land erop. Op de stempel ook niet. Shit shit. Hoe kan ik zo te weten komen waar ze uithangt, want Liv kan ook ijskoud doen en niks zeggen over waar ze is. En ik mag wettelijk niet verzwijgen dat ik een brief van haar heb gehad. Straks wordt ik opgepakt, nee Bram kom op. Liv wilt het zo, doe het voor haar. Ze hoeft niet te weten dat ik een zoektocht ga starten in m'n eentje. Ik moet haar vinden, voordat het te laat is.

---

Het is 06:45 en ik wordt wakker gemaakt door mijn wekker. Ik heb besloten om vandaag weer naar school te gaan. Ik pak m'n mobiel en hoop dat Liv iets terug heeft gestuurd op mijn berichtje van gister, maar nee. Ik ga naar school en daar een plan maken over hoe ik haar voorzichtig kan gaan uithoren. Maar ik krijg dan brieven iedere keer een dag later, dat gaat dan zeker te lang duren. Maar daar ga ik iets op verzinnen op school, hier thuis komen er om de 5 minuten mensen binnen om te vragen of ik oké ben en op school is er toch geen ene moer te doen.

Ik loop de school binnen met Levi. Ik heb hem nog niks verteld over de zoektocht naar Liv. Hij vroeg hoe het ging maar ik probeer zo min mogelijk zorgend over te komen want dat is het laatste wat ik wil. Vandaag ga ik mijn plan 100 procent in orde maken en misschien moet ik het iemand vertellen, maar ik heb nog geen idee wie en geen idee wanneer. Ik ga Liv vinden, hoe dan ook.

Woooooooow, die 45 lezers gingen sneller dan verwacht!! Dus nu even wat meer voor het volgende deel ;) 55 (60...) lezers, en het wordt ook wel tijd dat jullie eens even stemmen! Dus het volgende deel van Liv kunnen jullie verwachtten bij 55/60 lezers en minimaal 1 stem ;) xxx

VermistWhere stories live. Discover now