blakejustin Bunu sana ithafen yazıyorum. Umarım beğenirsin. Tüm okuyucularıma iyi okumalar. :))
Yıllardır suçlusun ve heryerde aranıyorsun. Polisler peşinde. Ama heryere maskeyle girdiğin için seni tanıyamıyorlar. Zaten saçının şeklini giyinişini sürekli değiştiriyorsun. Unutmadan söyliyim namjoon ile iki aylık evlisin.
Sizin çeteniz beş kişiden oluşuyor. Birlikte hareket ederek banka soyuyorsunuz. Herkesin görevi var. Senin görevin rehineleri tutmak. Namjoon da güvenlik görevlisini etkisiz hale getirip kamera kayıtlarını siliyor. Geri kalanlar da diğer işleri hallediyor. Böylece herkes kârlı çıkıyor. Yıllardır birlikte çalıştığınız için bu işlerin ustası olmuşsunuz. Zaten Namjoon la da bu sayede tanışıp evlenme kararı almışsınız.
→→→→→→→→→→→→→→→→→→
Elimde silahla bankaya girdim. En önde ben ve Namjoon vardık. Herkes panik oldu. Zaten hava karanlık olduğu için çok fazla insan yoktu. Ben hemen herkesi etkisiz hale getirdim. Namjoon da güvenliğin kafasına bir tane indirdi. Tabi güvenlik tak gitti. Zavallı. Arkadaşlar ile ne kadar para bulduysak hepsini çuvala attık. Namjoon kamera kayıtlarını yok edip geldi. Yanına gidip dudağına hafif bir öpücük kondurup geri çekildim. O da bu yaptığıma karşılık yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.
Bir saniye unuttuğumuz bir Şey vardı. Bi adam saklanmış ve polisi aramış. Dışardan Siren sesleri geliyordu. Gittikçe de sesler daha da net bir hale geliyordu. Aslında şimdiye kadar hiç böyle bir şey olmamıştı ve bu benim suçumdu. Yere cöktüm ve avuçlarimla yüzümü kapatıp ağlamaya başladım. Hep benim suçum.
Namjoon: Tatlım ağlama hadi kalk hemen gitmemiz lazım .
Sen: Tamam tamam hadi gidelim. ama bi dakka bizimkiler nerde araba nerde.
Namjoon: Hay ben sizin yapacağınız işe... neyse koş koş yakalanmayalim.
Hemen dışarı çıktık ve koşmaya başladık. Şu an el ele tutuşarak koşuyorduk. Fakat bir kaç polis bizi farketmis ve onlar da arkamızdan geliyorlardi. Ben bir ara sokak gördüm ve iki duvar arası bir yere girdik. Duvarların arası çok dardı. Cidden şu an yapışık ikiz gibiyiz. Namjoon kafayı biraz dışarı uzattı ve bana dönüp;
Namjoon: Sanırım gittiler.
Ben: O zaman çıkalım çünkü burasi çok dar.
Tam çıkmaya yeltelenmisken beni bilegimden yakalayıp tekrar aynı pozisyona getirdi.
Namjoon: Bence biraz daha böyle kalalim . Ne olur ne olmaz biraz daha bekleyelim bence.
Sen: Sırf bu yüzden yani . Başka sebebi yok. Emin misin bana pek öyle gelmedi de.
Namjoon: Bebeğim sen fesatsın ben napıyım.
Ben: Tamam ya bişi demedim. Ama artık şu geri kalan şahısların yanına gidip hesap soralım. Sonra da yatıp uyucam uykum var çünkü yoruldum.
Namjoon: Onları ben iyi bi benzeticem zaten de . Dua etsinler şu an yorgunum.
Etrafa bi kez daha baktıktan sonra yavaş adımlarla dışarı çıktık. Orda çamaşır ipinde iki tane ceket gördüm. Kimin bilmiyorum ama aldım ve birini ben birini de Namjoon giydi. Taninmamamiz lazım sonuçta.
Eve gelmeden hemen önce birden ayağıma kramp girdi ya da başka bi şey oldu bilmiyorum ama ayağımın üstüne basamıyordum. Yere düştüm.
Namjoon: Bebeğim noldu . Ah dur bi dakka.
Beni kucağına aldı ve taşımaya başladı. Eve kadar taşıdı. Bense sadece ona sarıldım ve gözlerimi kapattım. Eve geldik ve kapıyı tiklatti. Kapı açılınca hepsi de oo Woo gibi sesler çıkardı. Ne anladı bunlar acaba.
Hepsine ters ters baktıktan sonra yukarı çıktık. Beni yavaşça yatağa bıraktı. Sonra o da yanıma yattı ve bana sarıldı.
Namjoon: Iyi geceler♡♡
Ben: Iyi geceler♡♡
Biraz kısa olmuş olabilir ve çok değişik bir konu olmuş da olabilir. Ama biz normal değiliz. O yüzden böyle anormal bir bölüm oldu. Sabah aklıma geldi ama şu an yazdım. Miray'a benden hediye olsun ♥♡♥♡♥♡♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
