The Legends

Proloog

Proloog

Triiing, triiing, de bel gaat. William kijkt door het raampje en probeert te zien wie er buiten staat, hij ziet al gelijk wie er aanbelde. Will doet de deur open om zijn oude vriend John buiten te zien staan. Will weet al precies waar hij voor komt. 'Nee, ze zijn er pas net' fluistert William heel zacht. Toch heeft John het gehoord.

'Het spijt me, maar Death's mannen zijn gespot, maar 2,5 kilometer hier vandaan. We moeten nu echt gaan.' zegt John kalm. 'Neem gauw afscheid, dan breng ik ze in veiligheid,' vervolgt hij.

<Schatje, het is tijd> zegt Will tegen Lilianne via hun mindlink. Hij weet dat ze het zal begrijpen. Binnen no time staat ze beneden met de vierling. Ze lopen naar buiten.

'Moeten ze echt weg, Will?' vraagt Lilianne al huilend.

'Ja, je snapt toch wel dat ze bij ons niet veilig zijn? Ze moeten hun leven kunnen leiden en de mensheid redden... Ik wil ze ook veel liever houden, maar ze moeten de legende voltooien.' zegt Will met een brok in zijn keel.

'Ooit komen we weer bij elkaar schatjes, dat beloof ik.' zegt Lilianne ferm, 'Dat beloof ik...'

'Meneer en Mevrouw Brooke? We moeten nu echt gaan, anders vinden ze ons... U moet snel afscheid nemen, jullie willen ze toch niet in gevaar brengen? Alvast tot weerziens.' zegt John, de man die de meiden in veiligheid moet brengen.

Zelfs William moet nu een beetje huilen, hij geeft alle 4 de meiden een kus op hun voorhoofd en wenst ze geluk. Lilianne geeft ze ook allemaal een kus en ze geeft de meiden aan de mannen, die de baby's in de auto leggen. Ze groeten John en hun dochters nog 1 keer voordat de auto de straat uit racet. Snel lopen ze naar hun eigen auto en sluiten de deuren. 'Op de goede hoop.' fluistert Lilianne, en daar gaan zij ook.

.~.

Lilianne's POV

'Sneller, ze zitten achter ons aan! Aaaaaaah!' Gil ik op het moment dat 1 van Death's mannen op het dak van de auto is geklommen. Gelukkig weet William hem eraf te schudden. Ik was bijna vergeten dat William een echte professional is in autorijden met obstakels. Hij heeft er zelfs prijzen mee gewonnen. Dan staat Death opeens voor de auto en binnen 2 seconden zijn we omsingeld. Geen ontsnapping mogelijk. Death loopt naar het raam en slaat het kapot.

'Als jullie je overgeven laten we de meiden met rust tot hun zestiende verjaardag.' zegt hij.

<We hebben weinig keus> zegt William via onze mindlink.

<Oké, doe het maar, het is niet zo dat we nog kunnen ontsnappen...> zeg ik terug.

'We accepteren je aanbod.' zegt William.

.~.

John's POV

Ik hoop dat ze oké zijn, denk ik voor de miljoenste keer. Plotseling begint de vierling te krijsen en te huilen. O nee, ze hebben vast iets slechts gevoeld! Ik ga nog sneller rijden, voor het geval dat. Ik zou het liefst William en Lilianne zijn achtervolgd, om ze te helpen, maar ze hebben me gezegd dat deze vierling beschermt moet worden met mijn leven. En ik denk niet dat ik ze in veiligheid breng als ik terug ga en ze vlak bij de vijand zitten... IK HAAT DEATH! Hij heeft mijn vrouw vermoord, maar ooit, ooit krijg ik mijn wraak!

Snel rijd ik naar het vliegveld waar een privéjet klaarstaat. De jet is geleend van de nieuwe ouders van Cynthia. De vader is misschien slecht, maar hij zal er wel voor zorgen dat ze veilig is en aan niets te kort komt, anders zorgt de moeder daar wel voor. Ik maak me alleen een beetje zorgen wat de tweelingbroers betreft. Hun toekomst ziet er nu al slecht uit...

In het vliegtuig, onderweg naar de nieuwe huizen (eerst het huis van Catherine's nieuwe ouders) slaapt de vierling nog gewoon als roosjes door, zelfs tijdens de lawaaiige landing. Gelukkig zijn de 4 nieuwe huizen allemaal vlak bij elkaar, met de geleende auto zijn we er zo. Alle plaatsen waren met zorg uitgezocht behalve die van Nienke, daar was niet genoeg tijd voor. Ik laat de drie andere meisjes slapen, haal Catherine voorzichtig uit de auto en leg haar neer voor het huis met een briefje waar dit op staat:

"Bescherm dit kind en voed het op, geef haar liefde. Het is één van de vierling en ze heet Catherine."

Ik weet dat niet iedereen het briefje zou begrijpen, maar deze familie zal goed voor haar zijn en haar verwennen. Het briefje is deel van het protocol.

Nadat ik klaar ben met Catherine ga ik gauw naar het weeshuis met Nienke en klop aan. Gelukkig hadden de ouders van de vierling al aan het grootste deel gedacht en is Nienke al ingeschreven in het weeshuis. Later zal ze verplaatst worden naar het huis van mevrouw van 't Hof. Dat is dichter bij de school waar ze absoluut naar toe moet. Ik hoef niet veel te doen en kan al snel weg om Jennifer weg te brengen.

Deze keer moet ik een stuk verder, maar ik had beloofd dat ik voor ze zou zorgen en ik ben een man van beloftes. Nu doe ik hetzelfde als bij Catherine, wetend dat ze bijna thuis zijn. Nog maar 1 kind te gaan...

Als je de stad inkomt zie je de villa van Cynthia's nieuwe familie al gelijk staan. Er staat een aardig uitziende vrouw op ons te wachten terwijl ze enthousiast op en neer springt, Cynthia's nieuwe moeder. Ik maak een praatje met haar. Eigenlijk praat ik niet echt maar ratelt zij door over hoe lief, schattig, slim en dat soort dingen Cynthia wel niet is, totdat haar man roept dat de tweeling een rommel hebben gemaakt. Ze geeft me een groet en loopt snel naar binnen met Cynthia in haar armen. Oké, dat is dan gedaan.

Ik keer me om en loop naar huis, naar mijn zoontje.

_______________

Dat was een klein stukje dat mijn nicht heeft geschreven. Helaas is ze gestopt en zal ik doorgaanmet dit verhaal. Dus vandaar dat het later slechter wordt geschreven.

Sorry

xPloesi