The Legends

Hoofdstuk 14

- Hoofdstuk 14 -

POV Jennifer

Ik werd wakker en keek de kamer even rond. Ik zag alleen maar lelijke ramen en afschuwlijke muren. De muren waren rood met oranje, dat vond ik het vloeken. Ach mijn mening en de ramen zijn gewoon stuk. Oke terug denken aan gisteren, wat gebeurde er? O ja we werden verraden door de vader van Cynthia en de broers van Cynthia zijn echt eng, maar ze zagen er wel knap uit. Nee toch niet mijn smaak is anders en ik val nooit op slechte jongens.

'Jennifer?' Hoorde ik tegen mij zeggen en ik draaide me om en het was Catherine die tegen mij praatte.

'Ja.' Zei ik met een slaperige-stem.

'Nou ik vind dat we echt krap liggen met z'n vieren op 1 bed' zei Catherine tegen mij en keek naar het plafond.

'Ja he. Na al die hotels waar we langs zijn geweest nemen wij deze en deze is echt afschuwlijk'

Insider

'Weet je.' zei ze en ik keek ook naar het plafond.

'Wat?'

'Ik vraag me eens af hoe Cynthia het probleem gaat oplossen met haar familie' vroeg Catherine aan mij en ze zag dat Cynthia ook langzaam wakker werd.

' Jen, kunnen we dit een andere keer over hebben?' Ik begreep haar en praatte niet meer verder. Langzaam aan zie ik Cynthia rechtop zitten, ze keek naar ons.

'Wat is er? Heb ik ofzo iets aan mijn mond of-' ze kon haar zin niet meer afmaken, omdat Catherine riep:' Je hebt niks en wees eens rustig. En we hadden over-'. Nu was ik aan de beurt om Catherine stil te houden. Dus trok ik snel mijn rechterhand op haar mond, zodat ze niks kon zeggen wat we net bespraken.

'Jen waar had Cat het over?' Vroeg Cynthia aan mij met een verbazend gezicht. Eigenlijk zag het best grappig uit. Dus schoot ik in lach samen met Catherine en Cynthia. Gelukkig hadden we Nienke niet wakker gemaakt, want anders was ze weer chagrijnig net als al die andere keren.

' Jen je kan je hand wel van mijn mond weg halen hoor'. Zei Catherine terwijl ik net niet oplette.

'O ja vergeten' zei ik dan als excuus.

'Okay mensen ik zit diep in de problemen' zei Cynthia en trok een verdrietig gezicht waar ik niet tegen kan. Eigenlijk is het niet haar fout dat we dit allemaal mee maken, maar de fout van de natuur. De natuur heeft ons namelijk ontworpen als een mens met gaves. Oke ik dwaal een beetje af.

'Cynthia het is toch niet jouw schuld dat we met z'n allen in de problemen zit bij jouw vader' zei ik alsof het niks ergs was.

'Jen je snapt het niet. Hij is mijn vader geweest hij heeft toen ik klein was mij laten trainen tot nu. Nou eigenlijk tot vorig jaar, maar dat doet er even niet toe. Oke waar was ik ook al weer gebleven?' Vroeg ze altijd als ze iets vergeten was. Nou meestal vergeet ze dingen snel bijvoorbeeld haar biologie, geschiedenis uhmm... Engels, Duits, en Frans. Ach soms snap ik niet dat zij de slimste van ons is en ook de vergeet achtigste.

'Je was bij dat stukje over je vaders daden' zei ik en keek haar aan dat ze dit echt meende.

'O ja! Oke hij leerde me veel over dingen en dan verwacht hij ook dat ik samen met hem werk. Snap je?' Zei Cynthia die uitgepraat is.

'Nee Cynthia wij snappen jou niet. Het enige wat wij snappen, is dat je vader slecht is' zeiden Catherine en ik. Soms vind ik haar echt raar de ene moment is ze voor haar vader en het andere moment is ze voor ons. Ik snap dat het een moeilijk keuze is, maar als ik dit mee maakt zou ik toch mee van de partij van John kiezen. Hij weet tenslotte over onze echte ouders.