Pegasus

Een afgrijselijk wezen

In Lycië aangekomen werd Bellerophon ontvangen door koning Lobates; deze richtte namelijk elke avond een feestmaal in om hen te ontvangen, zij die het monster wouden doden, om daarna gezamenlijk te dineren. Allen deden zich tegoed aan spijs en drank, terwijl slechts één gespreksonderwerp gaande was: het driekoppige, verschrikkelijke monster.

Er waren mensen aanwezig die het wezen al gezien hadden, maar het nog niet hadden aangedurfd een confrontatie aan te gaan. Zij konden Bellerophon berichten over het uiterlijk en wezen van het monster. Het beest werd de Chimaera genoemd, en had een weerzinwekkend uiterlijk. Vooraan zijn lijf had het monster drie leeuwenkoppen met bloedrode manen; het doopte zijn haren telkens in het bloed van de overleden tegenstanders, alzo zou het monster sterker worden, zei men.

Aan het midden van zijn ruige lichaam, dat alle schijn had van dat van een geit, ontsproot een geitenkop, waarna het staartgedeelte overging in een kronkelende, meterslange adder. (Let wel: in sommige versies van het verhaal, alsook de mijne, lees je dat de Chimaera drie leeuwenkoppen en één slangenstaart heeft. In andere versies kan je dan weer lezen dat het monster juist drie slangenstaarten en één leeuwenkop heeft.) De poten en klauwen waren als die van een leeuw. Maar het aller-gruwelijkste aan de Chimaera was wel dat uit elk van die drie leeuwenkoppen zo goed als onophoudelijk vlammen kwamen, die gepaard gingen met een vreselijke rook; van deze kwam niet alleen een mist, maar het verspreidde ook nog giftige, stinkende dampen die mensen gek maakte.

Tot slot richtte Lobates het woord tot Bellerophon: "Overal waar de Chimaera komt, veroorzaakt het beest branden, verwoestingen en slachtoffers. De beste en dapperste mijner krijgers hebben allen met het monster de strijd aangebonden, maar geen enkele van hen keerde terug. Bellerophon, ik bewonder jou en jouw moed, maar het is onmogelijk de Chimaera te doden!"

In zichzelf mompelde Bellerophon: "Het moet mogelijk zijn. Met de hulp van de goden is niets onmogelijk..."

Dit beviel Lobates maar matig, en zo sprak hij: "Bellerophon, denk nooit dat je de goden aan jouw kant hebt. Het enige wat wij, mensen, nog kunnen doen, is hopen dat onze levensweg nooit die van de Chimaera moge kruisen. Verlaat mijn land Lycië en ga heen, Bellerophon, naar jouw koninkrijk Korinthe!"

Zelfverzekerd en trots zei Bellerophon, Lobates recht aankijkend: "En dat, is wat ik juist niet ga doen."