İhanet Çarkları

~23. Bölüm ~

Multimedya: Pelin , Umut , Sarp ,Rüzgar. (Müzik grubu.)

Almila'dan

Gözlerimi karşımda kocaman gülümsemesi ile dikilen Efe ' den ayıramıyordum.

Bir kolunda koyu mavi okul çantam diğer kolunda gri kaşe kabanım vardı.

Biraz da olsa mutlu olabilirim. Iki kat yukarıya çıkmaktan , Yağız ve Ceyda ' yı görmekten kurtulmuştum fakat onunla tüm günümü geçirecek değildim.

Hem bedenen hem ruhsal olarak çökmüş durumdaydım.

İstediğim tek şey eve gidip sonsuza kadar uyumaktı.

Eşyalarımı elinden alıp "Hiç halim yok başka zaman takılırız olmaz mı ?" dedim.

O ise beni hiç takmadan kolumdan tutup okulun çıkışına doğru süreklemeye başladı.

Vücumda enerji namına bir şey kalmadığı için ona karşı çıkamadım bile.

Sıkılmış bi şekilde "Bari nereye gittiğimizi söyle." diye sızlandım.

Kabul çabuk pes etmiştim. Belkide yalnız kalmaya değilde birisiyle olmaya ihtiyacım vardı.

Kolumu bırakıp yüzünü bana çevirdi "Aklımda bi plan yok. İlk önce kahvaltı yaparız sonra ayaklarımız bizi nereye götürürse." deyip gülmeye başladı.

Kafamı olumlu anlamda sallayıp onu takip etmeye başladım.

Nasıl bu kadar çok enerjik olabiliyordu ? Hiç üzülmüyor muydu ?

Belki de Ceyda' yı o kadar çok sevmiyordu yada içinde yaşıyordu acısını.

Okulun üst sokağında olan kahvaltı salonuna gelmiştik.
Saat on bir olduğu için bir çok masa doluydu.

Boş kalan iki kişilik masaya karşılıklı şekilde oturduk.

Camdan dışarıya baktığımda beton yığınlarından başka bir şey yoktu.

Üzgün bi suratla izlediğim manzara (!) gorsonun sesi ile bölündü.

Efe siparişlerini hızlı hızlı sıralamaya başladı. O kadar hızlı söylüyordu ki garson ikinci defa söylemesini istiyordu.

Ben onun bu haline gülerken cebimdeki telefon titremeye başladı.

Arayan kişiyi görünce ağzımdan istemsiz bir şekilde küfür çıktı.

"Siktir."

Efe ve garson şok olmuş bi şekilde yüzlerini bana çevirdiklerinde ne yaptığımın farkına vardım.

Mahçup bi şekilde "Özür dilerim yanlışlıkla ağzımdan kaçtı." deyip gelen çağrıyı cevapladım.

Göz göze gelmemeye çalışarak masadan kalkıp sessiz bi köşeye geçtim.

Telefonu kulağıma dayayıp "Alo" dedim.

Karşıdaki taraf malesef benim kadar sakin değildi ve sinirli olmasının sebebi tabiki bendim.

"Almila neden provalara gelmediğini öğrenebilir miyim ?"

Mazeretlerimi sıralacağım anda sözü ağzıma tıktı.

"Bekle bekle telefonunu neden açmadığını da söyleyebilirsin. Vazgeçtim tek kelime etme ve bu akşam buraya gel."

Son anda "Rüzgar beni dinle." diyebilmiştim fakat beni duymamış -yada duymuş beni takmamışdı- yüzüme kapatmıştı.

Rüzgar ' la en son konuştumuzdan beri bi daha konuşmamıştık. Her şey üst üste gelince bi müzik grubun da olduğumu unutmuştum haliyle.

Bu konuda haksız olduğum için akşam orada olacaktım.