Bir insan hiç babası tarafından terk edilir mi?
Peki ya dostu kardeşi gibi gördüğü bir kişiden kazık yer mi ?
Yada tüm yaşadığı bu korkunç şeylerden sonra güvendiği , en yakın arkadaşı olarak gördüğü kişi aşık olduğu adamla sevgili olabilir mi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Almila ' dan
Müdürün odasına girdiğim de başımı dikleştirip okul müdürüne bakmaya başladım. O ise hiç bizimle ilgilenmeden önünde ki kağıtlara bir şeyler yazıyordu.
Bir dakikaya yakın süre bekledikten sonra Gamze Hoca boğazını temizleyip burada olduğumuzu belli etmeye çalıştı. Müdür kafasını kaldırıp bize bakmaya başladı. İkimizi de çatık kaşları ile izledikten sonra nihayet konuşmaya başladı.
"Almila bu kaçıncı biraz kendine çeki düzen ver. "diye kendi kendine söylenirken gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum. Sinirden ellerimi sıkıyordum. Sürekli hiç bir şekilde bana sorulmadan direktmen suçlu ben oluyordum. Artık bu durumdan sıkılmıştım.
Ağzımı açıp hakkımı savunacağım zaman müdür konuşacağımı anlamış gibi Aydan ' a dönüp "Aydan sen şikayetçi misin ? Eğer seni rahatsediyorsa icabına bakarız ama kendi aramız da çözeriz diyorsanız çıkabilirsiniz. Almila ayrıca bundan sonra bi olaya daha karışırsan okuldan uzaklaştırma alısın hatta atılabilirsin haberin olsun."
"Ama hocam benim ne suçum var ? " diye sitem ederken artık sinirden sesimi kontrol edemiyordum.
Bu şeytanı nasıl haklı görürdü herkes ? Nasıl oyunlar kurduğunu iki yüzlü olduğunu nasıl görmezdiler ?
Sinirden ağlayacak duruma gelmiştim ve ayrıca yanımda da sinsi sinsi gülen Aydan ' ı da öldürmek istiyordum. Hatta bu okulu yakmak ve onların acı çığlıklarını duymak...
Aydan eliyle saçını hafif savurduktan sonra " Yok hocam şikayetçi değilim. Dediğiniz gibi bir daha bana karışırsa affetmem."
Başımı hızla Aydan ' a çevirip ona sinirle bakmaya başladım. Ne demek istediğini ve ne yapmayı planladığını anlamıştım. Onu oyunununa düşeceğimi sanıyorsa çok yanılıyordu.
"Tamam çıkabilirsiniz. Almila gözüm üstünde."
Hızla odadan çıkıp kendimi koridora attım. Derin nefesler alırken arkadan Gamze Hoca ' nın topuklu ayakkabıların çıkarttığı sesler geliyordu. Allah' tan bana buluşmadan gitmişti. Onu çekecek bir gram sabrım takatim yoktu.
Nefessiz kaldığımı hissettiğimde hava almak için bahçeye doğru yürümeye başladım. Biraz sakinleşmeye ihtiyacım vardı.
Yanımda bir hareketlilik hissettiğimde başımı sağa çevirdim. Aydan ile göz göze gelince adımlarımı hızlandırdım.
Kolumu tutup hızla beni kendine çekti ve konuşmaya başladı "Müdürün dediğini duydun artık tek bir hareketinde seni bu okuldan attırırım. Ayağını denk al kayıp düşme." diyip o pis gülümsemesi ile bana bakmaya başladı.
Sakin olmalıydım onun oyununa gelmemeliydim. İçimden sürekli bunları söylerken sakinleşmediğimi ve daha kötü olduğumu fark ettim. Hızla kolumu onun pis ellerinden kurtarıp arkamı döndüm. Tam ilerleyeceğim sırada söylediği şey ile donup kaldım.
