İhanet Çarkları

~26. Bölüm~

Bölümü okurken multimedyada ki şarkı ile beraber okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar. :)

1 Hafta Sonra

Ceyda 'dan

Almila ' sız geçirdiğim bir hafta ölüm gibi geçmişti.

Ona yalan söylemek , bu şekilde acı çekmesine göz yummak içimi acıtıyordu.

Hele ki Aydan ' ın mutlu olması benim sinirlerimi bozuyordu.

Gerçi onunla konuştuktan sonra biraz düzelmiş gibiydi. Fakat yine aynı Aydan'dı acımasız ve sahte.

1 Hafta önce Aydan ve Ceyda'nın konuşması.

Kızlar tuvaletine gelmiş Aydan'ı bekliyordum. Onu zor da olsa konuşmak için ikna etmiştim.

Psikoloji bozuk bi kişinin arkadaşı ile konuşmak istemiyormuş. Acaba bir kaç ay önce kendisi kiminle arkadaştı ?

Kapı hızlı bi şekilde açıldığı zaman sakin bi şekilde arkamı dönüp eski arkadaşıma bakmaya başladım.

Kapattığı kapıya yaslanıp kollarını göğsünde bağladı.

Tek kaşı havalanmış şekilde "Ne söyleyeceksen çabuk söyle işlerim var." dedi.

Aramızda ki kısa mesafeyi kapatıp tam önünde durdum.

"İşin Almila ' ya tuzak kurmak mı ? Onu incitmek ona zarar vermek mi ?"

Kollarını çözüp öfkeli bir şekilde "Kes sesini. Buna karışmaya hakkın yok." dedi.

Bu sözleri patlamaya yakın olan sinirlerimi patlatmaya yetmişti.

Ondan uzun boylu olduğum için omuzlarını sıkıca tutup "Asıl sen kes sesini ve beni dinle. Benim bu olaya karışmaya hakkım var. Anladın mı ? Sen ne ara bu kadar kötü oldun ? Ne ara kalbin bu kadar karardı ? Sen bizim için çırpınırdın. Noldu Aydan ? Seni bu hale getiren ne ?" dedim.

Sonlara doğru öfkemden eser kalmamıştı.

Okyanus gibi gözleri dolarken kollarına inmiş ellerimi ittirdi.

Titrek sesiyle "Ben böyle biri olmak istemedim. Bunları yapmak istemedim." dedi.

Ardından arkasına bakmadan çıkıp gitti.

Şimdiki zaman devam.

Gözlerimin önünde sallanan elle daldığım düşüncelerden gerçek dünyaya döndüm.

Yanıma Efe gelmişti ve yemyeşil gözleri korkuyla dolmuştu. Onu ilk defa böyle görüyordum.

"Ceyda iyi misin ? "

Tereddüt ederek sorduğu bu sorudan sonra yüzüme sımsıcak bi gülümseme yerleştirip  "Iyiyim bi sorun yok. Hadi kantine gidelim." dedim.

Biz kantine inerken arkamızdan Yağız da gelmişti. Onun da benden aşağı kalır hali yoktu.

O gün Almila ile aralarında bir şey geçmiş olmalıydı.

Onlar için çok üzülüyordum tabi ben ve Efe için de. Aramızda onlar gibi bir şey olmasa birbirimizden hoşlanıyorduk.

Yarısı dolu olan kantine indiğimiz de boş bi masa bulup oraya oturduk.

Herkesin yüzünden düşen bin parçaydı. Aradan çok kısa bi zaman geçtikten sonra Efe dayanamayıp konuşmaya başladı. "Arkadaşlar yeter artık. Biliyorum hepiniz üzülüyorsunuz ama burada boş boş oturarak bir şey elde edemeyiz. Aydan ' ın yaptıkları yanına mı kalacak ? Hadi bir şeyler düşünelim. Almila için , hepimiz için. "