Almila'dan
Hastaneden annemi alıp eve gelmiştik.
Annem Yağız 'ı ne kadar içeriye davet etsede işi olduğu için gelmemişti ama bir gün akşam yemegine bize gelecekti.
Kalbim onu düşündükçe kanatları varmış gibi pır pır ediyor , çikolata gibi eriyordu.
Birden bire olmuştu bu. Hiç beklemediğim bir anda. Ben farkında olmadan.
Onu aklımdan çıkarmak için babamı düşünmeye başladım.
Eğer daha fazla düşünürsem kafayı yiyeceğim çünkü.
Babamla birbirimize kavuşmamıza az kalmıştı. Yeniden aile olmamıza.
Özlemimin dinmesine çok az kalmıştı.
Gecenin karanlığı üstümüze daha çok çökerken aralık perdeden süzülen ay ışığı tüm karanlığa inat parlıyordu.
Bahçeden gelen sert rüzgarın çıkarttığı sesler bir ninni gibi kulağıma geliyordu.
Gözlerim kapanırken son düşündüğüm şey Yağız'ın söylediği şeydi.
"Evet doğru sevgilin değilim ama olmayacağım anlamına gelmez."
Gerçekten de bir gün o da beni sever miydi ?
Sevgili olur muyduk ?
Bu bana gökteki yıldızlar kadar uzak gelirken bunun hayalini kurmadan edemiyordum.
***
Pazar günü evde durmuş tüm gün derslerimi çalışmıştım.
Ceyda ile Efe de yine buluşmuşlardı.
Yağız 'ın ise ne yaptığını bilmiyordum her zaman ki gibi !
Annem yaptıkları için ona teşekkür etmek istiyordu o yüzden bugün onu akşam yemegine davet edecektim.
Heyecanım yüzünden tırnaklarımı yiye yiye sınıfa gidiyordum.
Sınıf kapısının önüne geldiğim de her zaman ki gibi sınıfın popülerleri kapının önünü kapatmış şakalaşıyorlardı.
Aralarından zar zor geçip sırama oturdum.
Ne Yağız ne de Ceyda gelmişti. Tek başıma oturup müzik dinlerken onları beklemeye başladım.
Kulaklığımın teki aniden çıkarılınca irkilip yan tarafıma döndüm.
Ceyda ' nın neşeli gülüşü ile karşılaşınca derin bi nefes alıp diğer kulaklığımı da çıkarttım.
Yanağıma hafif bi öpücük kondurup başını omzuma koydu.
"Bu ne mutluluk Ceyda Hanım ?"
Gülerek başını kaldırıp "Ben de bilmiyorum ki." dedi.
"Eminim bimiyorsundur. "
Gülümsemesi yüzünde dururken "Evet kesinlikle bilmiyorum." dedi.
Bu kızın bu halleri çok hoşuma gidiyordu.
Ne durumda olursam olayım her zaman beni mutlu edebiliyor. Zaten yanında kim olursa olsun onun bu tatlı halleri mutlu eder.
Gülümseyerek ona bakarken gözüme Aydan takıldı Yağız 'ın yanına oturmuş cilveli cilveli gülüyordu.
Yağız yeni gelmiş olacak ki ceketini çıkarmakla meşguldü.
Aydan gülmeyi kesip Yağız 'ın ceketini çıkarmasına yardım etti.
Buradan oldukça yakın görünüyorlardı.
Sonunda ceketi çıkarmış sıranın altına koymuşlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İhanet Çarkları
أدب المراهقينBir insan hiç babası tarafından terk edilir mi? Peki ya dostu kardeşi gibi gördüğü bir kişiden kazık yer mi ? Yada tüm yaşadığı bu korkunç şeylerden sonra güvendiği , en yakın arkadaşı olarak gördüğü kişi aşık olduğu adamla sevgili olabilir mi...
