İhanet Çarkları

~29. Bölüm~

Almila'dan

Derinden bir yerlerden boğuk bir ses rahatsız edici bir şekilde konuşuyordu. Hiç bir şey anlayamam beni daha fazla rahatsız ediyordu.

Sesi inceydi ve çok tanıdıktı.

Ben hala ne olduğunu nerede olduğumu çözmeye çalışırken hızlı bir şekilde sarsıldım.

Gözlerim benden bağımsız bir şekilde açıldı. O ana kadar hissetmediğim şeyleri şu anda hissediyorum. Belimin ağrıması , kollarımın uyuşması. Bunları net bir şekilde hissediyordum.

Bir daha sarsıldığım da ve ismim yine o ses tarafından duyunca  olduğum yerden kalktım.

Kalktığım an sınıfta olduğumu anladım. Yanımda ise Aydan vardı fakat hatırladığım gibi değildi. Daha küçüktü sanki. Ayrıca bu anı bir yerden hatırlıyordum emindim. Hatta şimdi zil çalacak ve biri Aydan ile dalga geçecekti.

Tam da dediğim gibi oldu benimle konuşan Aydan ' a cevap veremeden hatta.

Korkarak ayağa kalktım. Çantam sıranın üzerindeydi ona dokumduğum da bir anda kendimi başka bir atmosfer de hissettim. Başımı kaldırdığım da yine sınıftaydım ama bu sefer ki daha demin olduğum sınıf değildi.

Ben etrafa korku dolu bakışlar atarken kapı çalındı.

Sınıftan içeri girecek kişiyi beklerken bi anda kendimi evimin koridorun da buldum.

Ne oluyordu böyle ? Kafayı yemek üzereydim !

Kapıya yaklaşıp deliğe baktığım da iki tane polis vardı.

Anılar beynime hücum ederken korkuyla geri çekildim.

Ellerim titriye titriye kapıyı açtım. Karşım da iki polis memuru beklerken Yağız çıkmıştı.

Cidden yorulmuştum artık ! Anılarımı birbirleri ile bağlantılı bir şekilde tekrar yaşıyordum.

Neden bu oluyordu bi fikrim yoktu ve  en son ne olmuştu hiç bir şekilde hatırlamıyordum.

Yağız ' ın gözlerinin içine bakarken sanki her şey donmuş gibiydi. Ardından her yer kararmaya başladı. Ben ise karanlıkta süzülüyor gibiydim.

Gözlerimi açtığım da küçük bir hastane odasındaydım. Ne olmuştu böyle ? Kendimi çok yorgun hissediyordum. Her yerim ağrıyordu.

Aralık olan gözlerimi tam olarak açıp etrafa bakındım. Iki koltuk ve bir dolap dışında bir şey yoktu.

Kafamı yan tarafa zar zor çevirdiğim de bir camın arkasından Yağız bana gülümsüyordu. Arkasında annem , babam , Ceyda , Aydan vardı.

Hiç bir yüz mimiğimi oynatamazken içeri bi doktor girdi.

Anlayamadığım bir kaç bir şey yaptıktan sonra gülümseyip "Kendini nasıl hissediyorsun ?" dedi.

Hiç çekinmeden "Çok kötü." dedim.

Babacan bir tavırla elini omzuma koyup "Bi kaza geçirdin , zorlu bir ameliyat atlattın kendini kötü hissetmen çok normal. Her şey yolunda. Biraz sonra normal odaya alınacaksın." dedi.

Başımı hafif sallayıp zorla gülümsedim.

Kaza anını ondan önce yaşadıklarım hepsini tek tek hatırladım. Hepsi de ayrı ayrı çözümlenmesi gereken sorunlardı. Kendimi çok kötü hissettiğim için bunları düşünmeyip gözlerimi kapattım.

Kapı tekrar açıldığı zaman hemşirelerin geldiğini anladım. Beni alıp başka bir odaya götürdüler. Giderken annem babam ve diğer herkes benimle birlikte geldi. Bir yanımda babam elimi tutuyor , diğer tarafımda da Aydan elimi tutuyordu.

Çok garip bi histi. İkisi de uzun zamandır yanımda değildi ve şu an ellerimi tutuyorlardı.

Onlara içten , canım hiç acımadan bi gülümseme yolladım. Karşılığını aldıktan sonra önüme döndüm.

Arkamda Yağız ' ın olması beni deli gibi heycanladırıyordu ne de olsa en son görüştüğümüz de aramızda öneme alınacak şeyler olmuştu.

Ceyda ile sevgili olmamaları beni çok rahatlatmıştı. Hem arkadaşımı geri kazanmıştım hem de Yağız'ı.

Odaya gelmiştik. Biraz zorlansam da yatağa girebilmiştim.

Doktor herkesi dışarı çıkarmıştı. Bir an önce iyileşmem gerkiyormuş. Bunun içinde tabiki dinlenmem gerekliydi.

Odanın içi sessizliğe bütündüğü zaman gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım fakat sonuç hüsrandı. Bir türlü uykuya dalamıyordum. İçimde büyük bi heyecan vardı. Nedeni tabiki de Yağız'dı.

O geceden beri bir türlü normale dönememiştim. Sürekli Ceyda'ya ihanet ettiğimi düşünüp kendimi yiyip bitirmiştim. Şimdi ise hepsinin beni kurtarmak için olduğunu biliyordum.

Kapı gıcırtılı bir şekilde açıldığı zaman hemen uyuma moduna geçtim. Yan dönemediğim için sadece gözlerimi kapatabilmiştim.

Adım sesleri giderek yaklaştığın da burnuma alışık olduğum o mükemmel koku geldi.

O süreye kadar sürekli kasılan bedenim bir anda mayıştı.

Elini yanağıma koyup "Uyumadığını biliyorum." dedi.

Gözlerimi açıp "Uyumaya çalışıyordum." dedim.

"Tamam ben gideyim o zaman. Sen rahat rahat uyu."

Gitmekte olan elini hızla tutup "Hayır gitme." dedim.

Gülümseyip bana yakın olacak şekilde yatağa oturdu.

Hala elini tutuyordum. Geri çekmek için hamle yaptığım da izin vermeyip daha sıkı tuttu.

"Artık her şeyi biliyorsun. Ceyda ile olanları."

Onu onaylayladığım da konuşmasına devam etti.

"Bu yüzden de sana anlatmak istediğim , sormak istediğim şeyler var. Uzum zamandır merak ediyorsundur bu çocuk neden bizim okula geldi ? Neden sürekli benimle ? Işte şu an o soruların cevabını alacaksın. Hem de daha fazlasını.

İlk karşılaştığımız an içimde adlandıramadığım şeyler oldu. Bunların cevabını bulmak için de senin peşinden geldim. Çok farklıydın. Diğer kızların ilgilendiği şeyler aynıdır hemen hemen. Erkekler , makyaj , moda. Sen ise onları umırsamıyordun bile. Müzik tarzın bile herkesten farklı ve evet telefonunu karıştırdım."

Hemen sözünü kesip gülerek "Ne ! Nasıl yaparsın ! " dedim.

Benim gülüşüme katılıp "Evet evet yaptım işte. Her neyse. Seni kimse fark etmedi ben hariç. Bilirsin özel şeyler hiç fark edilmez hep bi köşede dururlar ama insanlar onu hiç umursamazlar. Sen de öyleydin işte. Ben seni bulana kadar. Şimdi sana soruyorum seni bulan bu adamla onu hiç bırakmamak şartıyla birlikte olmak istiyor musun ?"

***

Veee son. Nasıldı bakalım bölüm ? Yorum atmayı unutmayın. Bu arada finale çok yaklaştık hazır olun !!!