เเวมไพร์ ที่รัก

-2-

" น้องครับน้อง "

ุพี่ขอนั่งด้วยคนน่ะครับ
"เอ่ออ " ผมหันหน้าไปมองไอ้ต้น
"เเล้วเเต่พี่เลยครับ" ไอ้ต้นตอบเเทนผม
เเล้วพี่เค้าก็ เดินไปนั่งข้างไอ้ต้น คือออ พี่จะถามผมทำไม ในเมื่อพี่ไปนั่งฝั่งไอ้ต้น

ฟึบ

"พี่ชื่อ บอส นะคับ เเล้วนั้นเพื่อนพี่ชื่อทามครับ มันเป็นคนเงียบๆนะคับ^∆^"
พี่เค้าพูดพร้มส่งยิ้มให้ไอ้ต้น

ผมพยามจะไม่หันหน้าไปทางนั้นเพราะผมกลัวว่ามันจะเหมือนในฝัน

เมื่อถึงเวลาเรียนผมกัยไอ้ต้นก็บอกลาพี่บอสเเละพี่ทาม ไอเรียน

"เฮ้ยมึง กูว่ากูชอบพี่บอสว่ะ "
มันพูดพล้อมบิดไปมา

"นั้นผู้ชายน่ะเว้ย มึงคิดดีๆนะเว้ย"
ผมเเกล้งพูดใส่มันจริงๆผมรับได้หมดน่ะว่าเพื่อนผมจะเป็นเพศที่สาม ยังไงผมก็เห็นมันเป็นเพื่อนครับ

"มึงรังเกลียดกูหรอที่กูชอบผู้ชายอะ"
มันตีหน้าเศร้า อื้อหือ มาขนาดนี้เกลียดไม่ลฃหรอกรับ

"ป่าว.....  กูเเค่ให้มึงคิดดีๆว่ามึงจะเสียบเขาหรือมึงจะมห้เขาเสียบ"
"สัสกูต้องเสียบอยู่เเล้ว"
"สาธุ!!!!! ขอให้มึงโดนพี่เขาเสียบ"
55555สะใจดี

หลังจากนั้นผมเเละไอ้ต้นก็เรียนกันจนถึงเวลาเลิกเรียน ผมกับมันก็เเยกย้ากันกลับ
ผมมายืนรอรถเมย์ ซักพักก็มา พอผมขึ้นไปนั่งผมก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องผมตลอด
เเม้กระทั้งตอนลงจากรถผมก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องเหมือนตอนอยู่บนรถเมย์
เเถมยังรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามอีก
ผมจึงรีบวิ่ง

"เฮ้ยมึงมันรู้ตัวเเล้วเว้ย!!!"

ผมได้ยินเสียงคนวิ่งตามมาประมาณ
4-5คน พอผมวิ่งใกล้ถึงซอยบ้านผมก็ถูกมือหยาบๆจับเข้าที่เเขน
"เส็จกูเเน่ น้องสาว "

บอกทีเถอะว่ามันได้ได้ตาบอด
ผมใสชุด นักศึกษาชายอยุ่
"กูผู้ชายเว้ยไอ้เหี้ยปล่อยกู"

ผมตะโกนใส่หน้ามัน พวกมันมีกัน4คน
ยืนล้อมผมเเล้สทำสายตาที่น่าขยะเเขยงใส่ผม

" เเค่มีรูพวกพี่เอาได้หมดเเละ "

เเง่มๆๆห่างไปนาน